ایرانیان جهان - بنتلی یکی از خودروسازان اصیل انگلستان است که امروزه به‌عنوان یکی از بهترین تولیدکنندگان مدل‌های سوپرلوکس و لوکس اسپرت فعالیت می‌کند.

بهبود شرایط اقتصادی در بازار جهانی، تنوع بی‌سابقه‌ای از برندهای مختلف ایجاد کرده است. حالا برای کلاس بدنه‌های متفاوت، سازندگان متعدد از کشورهای آسیایی، اروپایی و امریکایی وجود دارند. این شرایط، هرچند به نفع خریدار خواهد بود؛ اما رقابت برای خودروسازان را سخت کرده و نیاز به نوآوری در محصولات را افزایش داده است. بنتلی ، نمونه‌ای از شرکت‌های برجسته‌ در صنعت جهان محسوب می‌شود که هماهنگ با نیاز بازار، روند رو به رشد خود را ادامه می‌دهد و سالیانه هزاران دستگاه از محصولات گران‌قیمت خود را به‌فروش می‌رساند.
مقاله‌های مرتبط:
داستان برند لندرور؛ مشهورترین شاسی‌ بلند اروپا داستان برند رولزرویس؛ لوکس‌ترین خودروساز دنیا
از ابتدای تأسیس، خودروهای بنتلی بر ویژگی‌های اسپرت و حضور در مسابقات سرعت تمرکز داشتند؛ اما به مرور زمان و خصوصا با مالکیت رولزرویس در سال‌های 1930، ویژگی‌های لوکس و امکانات رفاهی تجملی هم به این محصولات اضافه شد تا برند بنتلی، ترکیبی نادر از کلاس اسپرت و لوکس را با کیفیتی بسیار بالا ارائه دهد. این شرکت اصیل انگلیسی، طی یک قرن فعالیت خود، بحران‌های مالی و مدیریتی متنوعی را پشت سر گذاشته است تا امروزه یکی از برندهای سودآور و ارزشمند زیرمجموعه‌ی فولکس‌واگن باشد. مجموع فروش انواع خودروهای بنتلی در سال 2018 به 10,566 دستگاه رسید که کاهش 13/6 درصد نسبت به سال قبل را نشان می‌داد. طی سال‌های گذشته، حدود نیمی از ظرفیت تولید و فروش بنتلی در اختیار شاسی‌بلند بنتایگا قرار دارد. همچنین 46 درصد بازار فروش، مربوط به اروپا، 32 درصد آسیا اقیانوسیه و 22 درصد در اختیار کشورهای شما قاره امریکا است.

بنتلی در موتوراسپرت
برخلاف بسیاری از خودروسازان لوکس انگلیسی که از ابتدا برای تولید خودروهای لوکس پهن‌پیکر تأسیس شدند؛ مؤسس و مهندسان بنتلی بر دنیای سرعت و مسابقات اتومبیل‌رانی متمرکز بودند. موفقیت این برند در رقابت‌های متنوع، منحصر به دهه‌ی 1930 و برادران بنتلی نیست. هرچند که 5 قهرمانی در لمان 24 ساعته‌ی 1924، 1927، 1928، 1929 و 1930 بسیار باشکوه و شایسته‌ی احترام به نظر می‌رسد؛ موفقیت‌های بنتلی در مسابقات مختلف سال‌های اخیر هم دارای اهمیت است.
پس از 73 سال، بنتلی مجددا به قهرمانی لمان 24 ساعته رسید. خودروهای بنتلی اسپید 8، رتبه‌های اول و دوم کلاس LMGTP را در لمان 2003 به‌دست آوردند. بعد از این تاریخ، بنتلی از حضور در لمان کناره گرفت.
امروزه، نسخه‌ی GT3 از بنتلی کنتیننتال در رقابت‌های اتومبیل‌رانی استقامت حضور دارد. مدل 2019 از کنتیننتال GT3 با پیشرانه‌ی 8 سیلندر 4 لیتری، 550 اسب‌بخار قدرت و 700 نیوتن‌متر گشتاور دارد. وزن خالص خودرو نسبت به مدل استاندارد جاده‌ای کنتیننتال، 944 کیلوگرم کاهش یافته و در حدود 1300 کیلوگرم است. کنتیننتال GT3 برای سال 2019 در رقابت‌های اروپایی بلنک‌پین (Blancpain GT Series Endurance) و چند رقابت فصلی مربوط به کلاس GT انگلستان حضور دارد. مؤسس بنتلی
مشابه رولزرویس، شرکت بنتلی هم در ابتدای کار خود، نماینده‌ی فروش خودروهای فرانسوی بود. برادران بنتلی با نام‌های والتر و هوریس،اوایل دهه‌ی 1910 میلادی در شمال لندن، خودروهای برند DFP فرانسه را عرضه می‌کردند.
والتر اٌون بنتلی (Walter Owen Bentley) که بیشتر با نام WO بنتلی شهرت دارد؛ متولد 1888 شهر لندن بود. او در یک خانواده‎ی متمول با اصالت استرالیایی متولد شد و از کودکی به مهندسی موتورهای بخار علاقه داشت. والتر بنتلی در سن 16 سالگی به شرکت راه‌آهن GNR انگلستان پیوست تا دوره‌های مرتبط با لوکوموتیو‌ها و طراحی ریل‌های قطار را بیاموزد. بعد از 5 سال، والتر 21 ساله به خدمت شرکت GNR درآمد و مدت 7 سال سمت‌های مختلف در قطارهای انگلستان را تجربه کرد که اغلب آن‌ها، جزئی و دون‌پایه بوند. والتر بنتلی در سال 1910 از شرکت حمل‌و‌نقل ریلی استعفا داد. علاقه‌ی او به مسابقات سرعت، حضور در رقابت‌های متنوع موتورسواری را در پی داشت که البته با مقام قهرمانی در کلاس حرفه‌ای همراه نشد. والتر ترجیح داد به کینگ کالج لندن برود و تحصیلات خود در زمینه‌ی مهندسی موتورها را تکمیل کند. مقاله‌های مرتبط:
کتاب تاریخچه بنتلی با قیمت 260 هزار دلار منتشر شد اولین سری بنتلی کنتیننتال؛ ساخت 1953
هم‌زمان با افتتاج نمایندگی فروش خودروهای فرانسوی، والتر بنتلی تصمیم به ساخت پیشرانه‌های احتراقی گرفت. او به ویژگی‌های فلز آلومینیوم علاقه‌ نشان داد و اولین پیشرانه‌ی بنزینی جهان با پیستون‌های آلومینیومی را تولید کرد. پیشرانه‌ی ساخت بنتلی روی خودروی فرانسوی DFP نصب شد و در مسابقات مختلف سال 1913 و 1914، افتخارات و رکوردهای متنوع کسب کرد. جنگ جهانی اول، بین سال‌های 1914 تا 1918 هم فرصت مناسبی برای والتر بنتلی بود تا دانش خود را در هواپیماهای نظامی به کار گیرد. ضمن همکاری او با مهندسان رولزرویس، فناوری پیستون‌های آلومینیموم وارد پیشرانه‌های 12 سیلندر سری ایگل شد. همچنین، موتورهای BR1 و BR2 با طراحی والتر بنتلی تا سال 1918 در هواپیماهای مختلف ارتش بریتانیا به خدمت گرفته شدند.
تأسیس شرکت خودروسازی بنتلی
اتمام جنگ جهانی اول با پیروزی انگلستان، فرصت مناسبی برای برادران بنتلی بود تا کارخانه‌ی خود را افتتاح کنند. منطقه‌ی کریکلوود (Cricklewood) در شمال غرب لندن برای شروع کار انتخاب شد. این محل، امروزه هنوز هم دفتر اصلی بنتلی است؛ اما 100 سال قبل، محلی برای تولید پیشرانه‌های هواپیما محسوب می‌شد.
هدف از تأسیس شرکت بنتلی موتورز (Bentley Motors Limited) ساخت خودروهای اسپرت تورر با کیفیت عالی و قدرت بالا بود. چند مهندس برجسته، از جمله کلایو گالوپ که سابقه‌ای درخشان در طراحی پیشرانه‌های هواپیما داشت به بنتلی پیوستند. این شرایط، منجر به ساخت پیشرانه‌ی 4 سیلندر خطی 3 لیتری بنتلی شد که به جهت نصب 4 سوپاپ در هرسیلندر، برتری‌هایی نسبت به رقبا از جمله بوگاتی داشت. محصول نهایی، روی اولین خودروی بنتلی با نام 3 لیتر (Bentley 3 Litre) نصب شد تا قدرت 70 اسب‌بخار فراهم کند. نسخه‌ی پایه، به سرعت 130 کیلومتربرساعت می‌رسید؛ اما نسخه‌های سفارشی با نام سوپراسپرت، نهایت سرعت 161 کیلومتربرساعت داشتند که در سال 1921، خبرساز بود. تا سال 1929، تعداد 1622 دستگاه بنتلی 3 لیتر تولید شد که امروزه، حدود یک میلیون دلار ارزش کلکسیونی دارد.
فروش خوب بنتلی 3 لیتر، سرمایه لازم برای محصولات جدید را فراهم کرد. بنتلی ½6 لیتر و مدل اسپرت آن با نام اسپید 6، همراه پیشرانه‌ا‌ی قوی‌تر و بدنه‌ای بزرگ‌تر در سال 1926 رونمایی شد. نسخه‌ی جاده‌ای برای عرضه‌ی عمومی، محصولی لوکس در حد و اندازه‌های یک لیموزین پهن‌پیکر بود که با 8 نوع فاصله محور و اتاق متفاوت تولید می‌شد. پیشرانه‌ی 6.5 لیتری 6 سیلندر خطی، قدرت 147 اسب‌بخار فراهم می‌کرد. نسخه‌ی مولینر با فاصله محورهای 3.81 متر، فروش بیشتری نسبت به دیگر نمونه‌های بنتلی ½6 لیتر داشت و با خودروهای سوپرلوکس آن‌رمان، مثل میباخ و رولزوریس رقابت می‌کرد. پسران بنتلی و موفقیت در لمان
برنامه‌ریزی والتر بنتلی برای ساخت خودروهای مناسب برای پیست و استفاده‌ی عمومی، با پیروزی‌های پیاپی در مسابقات مختلف، نتیجه داد. گروه موسوم به پسران بنتلی (Bentley Boys)، تعدادی از رانندگان حرفه‌ای و افراد متمول بودند که همراه‌با خودروهای بنتلی، چهارسال متوالی به مقام قهرمانی در مسابقات 24 ساعته‌ی لمان رسیدند. در میان پسران بنتلی، 17 نفر از جمله مهندسان شرکت سازنده، پزشک و هوانورد نیز وجود داشت.
در سال 1929، نسخه‌ای کوچک‌تر و ارزان‌تر از بنتلی ½6 لیتر با نام ½4 لیتر رونمایی شد . بنتلی بلوئر (Blower Bentley) نسخه‌ی اسپرت از مدل ½4 لیتر بود که به جهت استفاده از سوپرشارژر (بلوئر به‌معنی دمنده) روی پیشرانه‌ی 4.5 لیتر با قدرت 175 اسب‌بخار و قهرمانی در لمان 24 ساعته سال‌ 1928 مشهور شد. نمونه‌های کلکسیونی از بنتلی بلوئرامروزه حدود یک میلیون دلار ارزش دارند.
مدل‌های جاده‌ای بنتلی ½4 لیتر با قدرت 110 اسب‌بخار، جایگاه خاصی در تاریخ خودروسازی ندارند؛ اما تک‌نمونه‌ی سوپرشارژ با قدرت 242 اسب‌بخار علاوه‌بر حضور در لمان 24 ساعته و کسب مقام پنجم، با رسیدن به رکورد سرعت 222 کیلومتربرساعت، به شهرت رسید. این محصول به دلیل تولید بسیار محدود (یک دستگاه توسط کارگاه شخصی تیم برکین )، با قیمت 5 میلیون پوند (معاد 6.5 میلیون دلار) در سال 2012 حراج شد و رسما، گران‌ترین خودروی ساخت انگلستان در تاریخ لقب گرفت.
بنتلی اسپید سیکس (Speed Six)، نسخه‌ی اسپرت بنتلی ½6 لیتر بود که علاوه‌بر فروش عمومی، در سال‌های 1929 و 1930 به مقام قهرمانی لمان 24 ساعته رسید. این خودرو مجهز به پیشرانه‌ی تقویت‌شده 6.6 لیتری، 180 اسب‌بخار قدرت داشت و در زمانی حدود 10 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید. اسپید سیکس، با نهایت سرعت 135 کیلومتربرساعت، در سری مسابقات قطار آبی (Blue Train Races) هم شرکت داشت تا مسیر شمال فرانسه تا لندن را، سریع‌تر یک قطار بخار طی کند. تنها 182 دستگاه بنتلی اسپید سیکس تولید شد که امروزه، بیش از 500 هزار دلار ارزش کلکسیونی دارد. بحران جهانی اقتصاد و فروش سهام بنتلی به رولزرویس
سقوط بازار سهام نیویورک در سال 1929، سرآغازی بر تحولات اقتصادی بزرگ برای شرکت‌های اروپایی و امریکایی بود. دهه‌ی 1930، بیکاری و تعطیلی کارخانه‌ها در کشورهای مختلف جهان را در‌پی داشت و بیش از همه به برندهای لوکس با محصولات گران‌قیمت، ضربه زد. کاهش فروش و سررسید بازپرداخت وام‌های بانکی، خیلی زود بنتلی را به ورطه‌ی ورشکستگی کشاند تا سرانجام در سال 1931، بخش اصلی سهام این شرکت به رولزرویس فروخته شود. براساس شنیده‌های غیررسمی، والتر بنتلی تا آخرین لحظات اتمام معامله‌ی فروش شرکت بنتلی با قیمت 125 هزار پوند، هویت واقعی خریداران و شرکت متبوع آن‌ها را نمی‌دانست. والتر بنتلی تا سال 1935 به فعالیت خود در زیرنظر مدیران رولزرویس ادامه داد؛ اما با نارضایتی از شرایط به شرکت لاگوندا پیوست.
بنتلی 8 لیتر، آخرین محصول قبل از تغییر مالکیت شرکت سازنده بود. این خودروی سوپرلوکس، با فاصله محورهای نزدیک به 4 متر و طول بدنه‌ی 5 تا 5.4 متر در مدل‌های مختلف، بزرگ‌ترین محصول بنتلی تا آن زمان محسوب می‌شد. پیشرانه‌ی 8 لیتری، 220 اسب‌بخار قدرت و فناوری‌هایی مثل، رادیاتور، پمپ آب و ترموستات داشت. در مجموع، 100 دستگاه بنتلی 8 لیتر بین سال‌های 1930 تا 1932 با مدیریت بنتلی و رولزرویس تولید شد. بسیاری از مالکان این خودرو که فقط با بدنه‌ی تمام‌فلزی قابل خرید بود، بعدا سقف را از بدنه حذف کردند تا صاحب یک بنتلی اسپرت شوند. ارزش کلکسیونی بنتلی 8 لیتر امروزه در حدود 900 هزار دلار است.
بحران مدیریتی در بنتلی و شرایط نابه‌سامان اقتصاد جهانی، کارخانه را به تعطیلی کشاند. بعد از 2 سال توقف تولید، اولین محصول بنتلی با مدیریت رولزرویس در سال 1933 رونمایی شد. بنتلی ½3 لیتر که بعدا با پیشرانه‌ی قوی‌تر و کد ¼4 لیتر هم در خط تولید حضور داشت؛ محصولی لوکس و پهن‌پیکر بود؛ ولی کاهش اندازه و قیمت نهایی نسبت به مدل‌های قبلی بنتلی فراهم می‌کرد. بنتلی ½3 لیتر و ¼4 لیتر به ترتیب 110 و 126 اسب‌بخار قدرت داشتند تا نهایت سرعت‌های 145 و 160 کیلومتربرساعت داشته باشند. تولید این خودروها تا سال 1933 به تعداد 2411 دستگاه ادامه داشت. قیمت نسخه‌ی کلکسیونی از بنتلی ½3 لیتر و ¼4 لیتر در مدل‌های مختلف از 200 هزار تا 800 هزار دلار متغییر است.
اولین محصول رسمی بنتلی با نام کنتیننتال (Continental) سال 1952 رونمایی شد؛ اما سال‌ها پیش از آن، یک نمونه‌‌ی سفارشی توسط ژرژ پائولین و شرکت پرتوت (Portout) به تولید رسید که زمینه‌ساز خودروهای اسپرت بنتلی، از جمله کنتیننتال شد. یکی از مشهورترین طرح‌های پائولین، براساس بنتلی ¼4 لیتر در سال 1939 عرضه شد تا ضمن استفاده از پیشرانه‌ی تقویت‌شده با قدرت 140 اسب‌بخار، بدنه‌ی 2در کوپه با کاهش وزن 152 کیلوگرم داشته باشد. این خودروی ویژه امروزه با نام سفارش‌دهنده‌ی متمول خود (André Embiricos) شناخته می‌شود که با مصرف سوخت 11 لیتر در 100 کیلومتر به نهایت سرعت 195 کیلومتربرساعت می‌رسید. بنتلی امبیرکاس، سال 2017 با قیمت 617 هزار دلار معامله شد. دهه‌ی 1940 و جنگ جهانی دوم
طی سال‌های جنگ جهان دوم (1939 تا 1945)، بخش هوانوردی رولزرویس با توانایی عالی در تولید پیشرانه‌های هواپیما، نقش مهمی در پیروزی نیروهای انگلیسی داشت. کارخانه‌ی بنتلی که تحت مالکیت رولزرویس اداره می‌شد هم، به محلی مخفی برای ساخت پیشرانه‌های هواپیما، تغییر کاربری داد. توقف تولید خودروهای بنتلی تا سال 1946 ادامه یافت.
بنتلی مارک سیکس (Bentley Mark VI)، اولین محصول بعد از جنگ جهانی دوم بود و سودآوری را باز گرداند. مارک فایو (Bentley Mark V) سال 1939 رونمایی شد؛ اما با شروع جنگ تنها تعداد 11 دستگاه تولید داشت. شاسی و بسیاری از متعلقات فنی مارک سیکس با رولزرویس سیلور داون مشترک بود تا هزینه‌های تولید کاهش یابد. این خودرو با پیشرانه‌های ¼4 و 4.6 لیتر بنتلی، 80 و 85 اسب‌بخار قدرت داشت. از سال 1946 تا 1952، بیش از 5200 دستگاه بنتلی مارک سیکس تولید شد تا پرفروش‌ترین محصول شرکت تا آن زمان باشد. دهه‌ی 1950؛ ظهور کنتیننتال و بازگشت به کلاس اسپرت‌های لوکس
شروع دهه‌ی 50 میلادی با بهبود شرایط اقتصادی در بازار جهانی همراه بود. مناطق پیروز در جنگ جهانی دوم و خصوصا امریکا بیش از دیگر کشورهای دنیا به خودروهای لوکس و پرمصرف علاقه نشان می‌دادند. این فرصت برای رولزرویس و بنتلی مغتنم بود؛ اما تشابه محصولات این برندها توجیه اقتصادی نداشت. پس مدیران این شرکت‌های باتوجه به منافع مشترک، تصمیم به ایجاد تغییر در تولیدات بنتلی گرفتند تا ضمن افزایش فروش و ایجاد تنوع در سبد محصولات، اصالت این خودروها با روحیه‌ی اسپرت را احیا کنند.
بنتلی کنتیننتال S2 مدل 1959 نسل اول بنتلی کنتیننتال با شاسی اختصاصی و متفاوت از محصولات رولزرویس در سال 1951 به تولید رسید. هدف از تولید این خودرو، ایجاد شرایط یک سفر لوکس با راحتی عالی و سرعت بالا عنوان شد. واژه‌ی کنتیننتال، پیش‌تر توسط رولزرویس برای چند مدل تولید محدود با بدنه‌ی سبک‌وزن و پیشرانه‌ی تقویت‌شده هم استفاده شده بود اما برای بنتلی، محصولی مناسب سفرهای قاره‌ای (Continental) معنی می‌داد. اولین مدل با پسوند R تایپ، چهاردر و مجهز به پیشرانه‌ی 4.6 لیتری با قدرت 130 اسب‌بخار بود؛ اما از سال 1955 به بعد کنتیننتال با بدنه‌ی 2‌در به سبد بنتلی اضافه شد. به بیان بهتر، نسخه‌ی 2‌در از مدل‌های 4در S1 و S2 و S3، با نام کنتیننتال به دست مصرف‌کننده می‌رسید و از نظر فنی، تفاوتی با محصول اصلی نداشت.
بنتلی کنتیننتال S3 مدل 1962 بعد از R تایپ، سری S1 و S2 و S3 به‌ترتیب در سال‌های 1955، 1959 و 1962 تولید شدند. مدل S3، آخرین نسل کنتیننتال کلاسیک محسوب می‌شود که به جهت استفاده از چراغ‌های دوگانه در طرفین، متفاوت از نمونه‌های قدیمی با تک چراغ دایره‌ای است. این محصول با پیشرانه‌ی 8 سیلندر 6.2 لیتری و جعبه‌دنده‌ی خودکار 4 سرعته، 220 اسب‌بخار قدرت داشت. قیمت بنتلی S3 با بدنه‌ی 4در و S3 کنتیننتال امروزه در حدود 200 هزار دلار است. این خودروها در سال‌های دهه‌ی 60 میلادی، سه تا چهار برابر پرفروش‌ترین مدل‌های لوکس اروپا مثل جگوار مارک X و مرسدس بنز کلاس S قیمت داشتند. دهه‌ی 1970 و دومین بحران مالی بنتلی
تقریبا تمامی خودروسازان کلاس لوکس و سوپرلوکس، هم‌زمان با مشکلات اقتصادی در بازار جهانی، کاهش فروش و بحران مالی را تجربه کردند. بنتلی هم، چنین شرایطی در سال‌های دهه‌ی 70 میلادی داشت و البته به جهت مالکیت رولزرویس، بیش از رقبا ضربه خورد.
بنتلی کورنیش مدل 1975 علاوه‌بر افزایش قیمت نفت در سال‌های 1973 و 1979 که منجر به کمبود سوخت و بحران در اقتصاد جهانی شد؛ سرمایه‌گذاری سنگین رولزرویس بر صنعت هوانوردی هم، شرکت‌های خودروسازی رولزرویس و بنتلی را با کمبود منابع مالی رو‌به‌رو کرد. به‌مرور زمان تا اواخر دهه‌ی 70 میلادی، تولید محصولات بنتلی به 100 دستگاه در سال کاهش یافت. تقریبا تمامی خودروهای تولیدشده با برند بنتلی در این بازه‌ی زمانی؛ تفاوت خاصی با تولیدات رولزرویس نداشتند. بنتلی کورنیش و سری T، حتی در ظاهر هم مشابه رولزرویش کورنیش و سیلور شادو (Silver Shadow) تولید شدند. دهه‌ی 1980 و مالکیت ویکرز
گروه سرمایه‌گذاری ویکرز در سال 1980، بخش اصلی سهام گروه رولزرویس را خریداری کرد. با این شرایط، بنتلی هم زیرمجموعه‌ی ویکرز شد. صنایع نظامی، هوانوردی، ساخت کشتی و خودرو، اهم فعالیت گروه ویکرز را در دهه‌ی 80 میلادی تشکیل می‌داد که نهایتا در سال 2004 با تقسیم به شرکت‌های کوچک‌تر منحل شد.
بنتلی ایت (Bentley Eight) نسخه‌ی ارزان‌قیمت مولسان (ساخت 1981) با امکانات ساده‌تر بود که البته پیشرانه‌ای مشابه داشت. این محصول، به افزایش صادرات و سودآوری بنتلی در بازارهای خارج از اروپا کمک کرد. یکی از نکات جالب در بنتلی ایت، استفاده از جلوپنجره‌ی مشبک به‌جای نمونه‌ی استیل با ستون‌های عمودی بود. این ترفند که در ابتدا با هدف کاهش هزینه‌ها اعمال شد؛ به دلیل تفاوت ظاهری با محصولات رولزوریس، مورد توجه طرفداران بنتلی قرار گرفت و مدتی بعد، روی نسخه‌های اسپرت مثل کنتیننتال نصب شد. بنتلی ایت بین سال‌های 1984 تا 1992، آستانه قیمت 90 هزار دلار و مجموع تیراژ تولید 1736 دستگاه داشت. ارزش کلکسیونی این خودرو، امروزه در حدود 20 هزار دلار است. دهه‌ی 1990 و تقویت ویژگی‌های اسپرت
ایجاد تفاوت بین محصولات بنتلی و رولزرویس در دهه‌ی 90 میلادی، بیش از گذشته جدی گرفته شد. با این شرایط، بنتلی برای بهبود مشخصه‌های اسپرت تلاش کرد و رولزرویس هم، تولید مدل‌های سوپرلوکس با امکانات رفاهی تجملی را گسترش داد. از سویی دیگر، تفاوت قیمتی بین محصولات مختلف این برندهای انگلیسی، افزایش یافت تا تولیدات بنتلی، آستانه قیمت کم‌تر از 300 هزار دلار و خودروهای رولزرویس با قیمت بالاتر عرضه شوند.
کنتیننتال مدرن که به بیان بهتر، پیش‌درآمد بنتلی کنتیننتال امروزی محسوب می‌شود؛ سال 1991 رونمایی شد. این خودروی 2در پهن‌پیکر، در 2 نسخه‌ی R و T فاصله محورهای 3 متر و طول بدنه‌ی 5.34 متر داشت. نخستین نمونه‌ از کنتینتال مدرن در نمایشگاه خودروی ژنو 1991 رونمایی و با قیمتی در حدود 2.5 میلیون لار به سلطان برونئی فروخته شد. پیشرانه‌ی توربوشارژ 6.75 لیتری با قدرت 325 اسب‌بخار و گشتاور 610 نیوتن‌متر، این بنتلی 2400 کیلوگرمی را در زمان 6.6 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رساند و نهایت سرعت 233 کیلومتربرساعت فراهم می‌کرد. نسخه‌ی T، با پیشرانه‌ی قوی‌تر و کاهش وزن 200 کیلوگرم، سال 1995 به سبد بنتلی اضافه شد تا قدرت 420 اسب‌بخار و گشتاور 880 نیوتن‌متر با نهایت سرعت 274 کیلومتربرساعت داشته باشد. در مجموع، 1800 دستگاه بنتلی کنتیننتال R و T تا سال 2003 تولید شد که امروزه 50 هزار تا 250 هزار دلار ارزش کلکلسونی دارد. شروع همکاری بنتلی با ZF و بی‌ام‌و
پیش از آنکه شرکت ویکرز، اقدام به فروش شرکت‌های خودروسازی رولزرویس و بنتلی به سرمایه‌داران آلمانی کند؛ پیشرانه و تجهیزات فنی ساخت بی‌ام‌و به محصولات این برندهای انگلیسی اضافه شد. پیشرانه‌ی 6.75 لیتری رولزرویس، رقیبی آلمانی با حجم کم‌تر و استهلاک پایین‌تر داشت. علاوه‌بر‌این، تقریبا تمامی خودروهای رولزرویس و بنتلی در دهه‌ی 90 میلادی، با جعبه‌دنده‌های خودکار ZF آلمان (و بعضا جنرال موتورز امریکا) تولید می‌شدند.
بنتلی آرنیج (Arnage) در سال 1998 رونمایی شد. این سدان سوپرلوکس با طول 5.4 متر، مجهز به پیشرانه‌ی 4.4 لیتری V8 طراحی بی‌ام‌و بود که در شرکت کاز‌ورث انگلستان به تولید می‌رسید. این محصول، 370 اسب‌بخار قدرت و 570 نیوتن‌متر گشتاور داشت تا بتواند در زمان 5.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد. بنتلی آرنیج با وزتن 2500 کیلوگرم، نهایت سرعت 290 کیلومتربرساعت داشت و سریع‌ترین خودروی دنیا در کلاس سوپرلوکس محسوب می‌شد. این مدل تا سال 2009 تولید شد. ارزش نسخه‌های کلکسیونی از بنتلی آرنیج، امروزه در حدود 50 هزار دلار است.
بنتلی آزور مدل 1998 دیگر محصولات بنتلی در سال‌های 1990 تا 2000، همگی نسخه‌هایی ارتقاءیافته از مولسان و کنتیننتال با پیشرانه‌های 8 سیلندر 6.75 لیتری بودند. بنتلی توربو R و بروکلند و RT مولینر، سدان‌های سوپرلوکس 4در محسوب می‌شدند؛ درحالی‌که انواع کنتیننتال و آزور (Azure)، خودروهای 2در اسپرت با ویژگی‌های لوکس بودند. در مجموع، سال‌های منتهی به قرن بیست و یکم سودآوری بنتلی را در مقایسه با رولزرویس افزایش داد. همچنین، شهرت بنتلی و محبوبیت این برند در کشورهای متمول، مثل امریکا با رشد چشم‌گیر مواجه شد. قرن 21 و مالکیت فولکس‌واگن
در سال 1997، شرکت ویکرز از عزم خود برای فروش گروه خودروسازی رولزرویس خبر داد که البته شامل بنتلی نیز می‌شد. مدتی بعد، مناقصه‌‌ای برگزار شد که درنتیجه‌ی آن، گروه فولکس‌واگن با قیمت 430 میلیون پوند (حدود 90 میلیون پوند بیش از مبلغ پیشنهادی بی‌ام‌و) مالکیت دپارتمان‌های طراحی و مهندسی رولزرویس را تصاحب کرد. با این معامله، فولکس‌واگن اجازه استفاده از لوگو و ساخت خودرو با نام رولزرویس را در اختیار نداشت. پس از مذاکرات گسترده، بین مدیران ویکرز، فولکس‌واگن و بی‌ام‌و، سرانجام حق استفاده از برند و نام تجاری بنتلی در اختیار فولکس‌واگن قرار گرفت؛ درحالی‌که مالکیت رولزرویس هم به بی‌ام‌و واگذار شد.
از سال 2003 با حضور مدیران فولکس‌واگن در راس بنتلی، تزریق سرمایه آغاز شد. کارخانه‌ی اصلی بنتلی در ناحیه‌ی کرو (Crewe) با هزینه‌ی 830 میلیون دلار، مطابق استانداردهای روز دنیا تغییر کرد. تا سال 2010، تعداد کارگران این کارخانه از 1500 به 3500 نفر افزایش یافت. در مجموع، فولکس‌واگن حدود 2 میلیارد دلار برای بهینه‌سازی بنتلی و طراحی مدل‌های جدید، هزینه کرد.
بنتلی استیت لیموزن، اولین محصول جدید شرکت در قرن 21 بود که برای خاندان سلطنتی انگلستان با تولید محدود به 2 دستگاه ساخته شد. این محصول، به مناسبت پنجاه‌امین سالگرد آغاز سلطنت ملکه در اخیتار الیزابت دوم قرار گرفت. بنتلی استیت لیموزن هنوز هم، گران‌ترین خودروی دنیا در کلاس سوپرلوکس 4‌در محسوب می‌شود و ارزش کلکسینونی بیش از 12 میلیون دلار دارد. این خودروی 6.22 متری، روی شاسی بنتلی ارنج با پیشرانه‌ی تقویت‌شده‌ی 6.75 لیتری، 400 اسب‌بخار قدرت و 835 نیوتن‌متر گشتاور داشت. هر 2 دستگاه بنتلی استیت لیموزن امروزه در کلکسیون خودروهای سلطنتی نگه‌داری می‌شوند. تحول در طراحی بنتلی با حضور درک وان بریکل
اضافه شدن درک وان بریکل (Dirk van Braeckel) به تیم طراحی بنتلی، برگ‌برنده‌ی فولکس‌واگن برای توسعه‌ی این شرکت بود. این طراح مشهور بلژیکی که از گذشته تاکنون برای شرکت‌های مختلف زیرمجموعه‌ی فولکس‌واگن، مثل آئودی و اشکودا کار کرده است؛ خالق بنتلی کنتیننتال GT، فلاینگ اسپور و بنتلی مولسان محسوب می‌شود. شاسی‌بلند بنتایگا هم براساس طرحی از وان بریکل روی خودروی مفهومی EXP 9 F ساخته شد.
درک وان بریکل متولید 1958 در شهر دنیز کشور اتریش است. او بعد از اتمام تحصیلات در رشته‌ی مهندسی برق به استخدام یکی از دپارتمان‌های طراحی فورد در آلمان درآمد. با حمایت مالی و بورسیه‌ی اهدایی فورد، درک وان بریکل وارد رویال کالج لندن شد تا هنر و علم طراحی خودرو را در یکی از بهترین دانشگاه‌های جهان بیاموزد. سال 1984 به فولکس‌واگن پیوست و طراحی بیرونی A8 و A3 را به اتمام رساند. با نظر شخصی فردیناند پیچ (Ferdinand Piëch) مدیرعامل وقت گروه فولکس‌واگن، وان بریکل به سمت طراح ارشد اشکودا منسوب شد. با حضور وان بریکل در بنتلی، از سال 1998 نوسازی محصولات این شرکت انگلیسی هم جهت تازه‌ای گرفت که درنتیجه‌ی آن، کنتیننتال GT و مولسان به‌ترتیب در سال‌های 2003 و 2009 متولد شدند. به عقیده‌ی بسیاری از کارشناسان، تولید بسیار موفق کنتیننتال GT با تیراژ نزدیک به 6 هزار دستگاه در سال، تحول در طراحی و سودآوری اقتصادی بنتلی را در پی داشت. آغاز عصر جدید با معرفی کنتیننتال GT
خودروهای بنتلی کنتیننتال به 3 گروه تقسیم می‌شود. نسخه‌های کلاسیک در 3 نسل، بین سال‌های 1952 تا 1965 تولید شدند. مدل‌های کلاسیک جدید (Modern Classic) هم، تولیدات کنتیننتال از 1992 تا 2003 را شامل می‌شوند؛ درحالی‌که محصولات مدرن بنتلی با کد GT؛ از سال 2003 تا امروز روی خط تولید هستند. نسخه‌ی 4‌در از کنتیننتال GT با نام فلاینگ اسپور (Flying Spur)، از سال 2009 تاکنون توسط بنتلی تولید می‌شود.
رونمایی از کنتیننتال GT در سال 2003، آغازی بر موفقیت بنتلی در کلاس اسپرت لوکس بود؛ ضمن اینکه نخستین محصول مدرن شرکت سازنده با تکیه بر فناوری‌های روز و ظاهر آینده‌نگر محسوب می‌شد. ظاهر مدرن و آیرودینامیک کنتیننتال GT، شاهکاری از طراحی درک وان بریکل که مورد تحسین کارشناسان در نمایشگاه ژنو، لمان و فستیوال سرعت گودوو قرار گرفت. پیشرانه‌ی 6 لیتری W12 ساخت فولکس‌واگن، قدرت 560 اسب‌بخار و گشتاور 650 نیوتن‌متر برای کنتیننتال GT فراهم می‌کرد تا این خودروی لوکس 2‌در، نهایت سرعت 320 کیلومتربرساعت و سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 4.8 ثانیه داشته باشد.
نسل اول کنتیننتال GT تا سال 2011 روی خط تولید باقی ماند. نسل دوم هم، با کمی تغییر چهره از سال 2011 تا 2018 تولید شد تا این محصول موفق، حدود 17 سال در بازار جهانی حضور داشته باشد. از سال 2009 با معرفی بنتلی کنتیننتال سوپراسپرتز (Supersports) و نسخه‌های مختلف نسل دوم (سال 2011 به بعد)، زمان‌ سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت کمتر از 4 ثانیه به توانایی‌های کنتیننتال GT اضافه شد. البته مدل توربودیزل این خودرو هم از سال 2010 عرضه می‌شود که با پیشرانه‌ی 4 لیتری 500 اسب‌بخار روی نسل دوم، حدود 4.8 ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رسید.
از سال 2019، نسل سوم کنتیننتال GT در بازار جهانی فروخته می‌شود. این محصول با تغییر چهره‌ی گسترده نسبت به مدل‌های پیشین، در تمامی نسخه‌های دیزلی، بنزینی، سقف ثابت یا پارچه‌ای (کانورتیبل)، می‌تواند سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 3.8 ثانیه یا کمتر، فراهم کند. این کوپه‌ی 4‌نفره، با پیشرانه‌ی بنزینی 6 لیتری W12، قدرت 635 اسب‌بخار و گشتاور 900 نیوتن‌متر دارد؛ درحالی‌که مدل توربودیزل 4 لیتری V8، قدرت 550 اسب‌بخار و گشتاور 770 نیوتن‌متر تولید می‌کند.
مقاله‌های مرتبط:
بنتلی فلاینگ اسپر 2020 معرفی شد
در کنار کنتیننتال GT و فلاینگ اسپور، نسل جدید سدان سوپرلوکس و پرچم‌دار بنتلی مولسان، از سال 2010 تولید می‌شود. این خودرو با طول بدنه‌های 5.75 و 5.82 متری، در نسخه‌های مختلف بیش از 2650 کیلوگرم وزن دارد. تنها پیشرانه‌ی قابل سفارش برای مولسان، 6.75 لیتری بنزینی است که قدرت 512 اسب‌بخار و گشتاور 1000 نیوتن‌متر دارد تا رسیدن به سرعت 100 کیلومتربرساعت در زمان 5.3 ثانیه و نهایت سرعت 300 کیلومتربرساعت داشته باشد.
شاسی‌بلند بنتایگا؛ آغازگر موج جدید تحولات
رونمایی از یک مدل شاسی‌بلند مفهومی با نام EXP 9 F در نمایشگاه ژنو 2012، هوادارن بنتلی را متعجب کرد. خیلی زود، موافقان و مخالفان متعددی نسبت به پروژه‌ی جدید بنتلی جهت‌گیری کردند. اضافه شدن یک شاسی‌بلند به سبد یکی از لوکس‌ترین و اصیل‌ترین خودروسازان انگلستان، شخصیت این برند را تحت تأثیر قرار می‌داد و البته یک ریسک مهم برای بنتلی محسوب می‌شد. موفقیت بنتایگا در بازار جهانی، اولین مدل پلاگین هیبرید بنتلی را به‌دنبال داشت که میانگین مصرف سوخت 3.5 لیتر در 100 کیلومتر فراهم می‌کرد.
بنتایگا در سال 2015 به نمایشگاه فرانکفورت رسید. پلتفرم این شاسی‌بلند لوکس، مشابه آئودی Q7، پورشه کاین و فولکس‌واگن توارگ است. پیشرانه‌ی 6 لیتری و W12 روی بنتایگاه هم نصب شد تا قدرت 600 اسب‌بخار و گشتاور 900 نیوتن‌متر فراهم شود. این مدل، سرعت‌گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 4 ثانیه و نهایت سرعت 300 کیلومتربرساعت دارد.
استقبال بازار جهانی از بنتایگا، منجر به عرضه‌ی این خودرو با پیشرانه‌های 4 لیتری بنزینی، 4 لیتری دیزل و پلاگین هیبرید کرد که به ترتیب، 542 و 430 و 456 اسب‌بخار قدرت دارند. سال 2019، بنتایگا اسپید هم به سبد بنتلی اضافه شد تا رسیدن به سرعت 100 کیلومتربرساعت در زمانی کم‌تر از 4 ثانیه برای این شاسی‌بلند لوکس 2500 کیلوگرمی فراهم شود. مقاله‌های مرتبط:
بنتلی بنتایگا پلاگین هیبریدی مدل 2019 معرفی شد بنتلی کنتیننتال جی تی 2019 کانورتیبل رونمایی شد
محصولات بنتلی در سال 2019
نسخه‌ی پلاگینی هیبرید از شاسی‌بلند بنتایگا، ارزان‌ترین محصول در سبد بنتلی با آستانه قیمت 150 هزار است. مدل W12 از بنتایگا با قیمتی بیش از 200 هزار دلار فروخته می‌شود. نسخه‌های پایه از کنتیننتال GT، فلاینگ اسپور و مولسان هم، به‌ترتیب 200، 192 و 307 هزار دلار قیمت دارند. بنتلی در آینده
مشابه بسیاری دیگر خودروسازان دنیا، بنتلی هم برای ساخت مدل‌های تمام‌الکتریکی در آینده‌ی آماده می‌شود. هرچند که تولید این قبیل محصولات، احتمالا تا سال 2025 محقق نخواهد شد؛ می‌توان امیدوار بود نسخه‌های پلاگین هیبرید از کنتیننتال GT و فلاینگ اسپور تا سال 2021 وارد چرخه‌ی تولید شوند.
تابستان 2019 به مناسبت 100 سالگی برند بنتلی، یک مدل مفهومی با کد EXP 100 GT رونمایی شد. این خودروی آینده‌نگر، با تکیه بر طراحی بدنه‌ی کنتیننتال GT به‌صورت 2‌در کوپه چهارنفره، نمایی از این محصول در سال 2035 را شبیه‌سازی کرد. براساس طرح بلندپروازانه‌ی بنتلی، خودرویی مشابه EXP 100 GT می‌تواند با استفاده از موتورهای برقی، 1600 نیوتن‌متر گشتاور داشته باشد و در زمانی حدود 2.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد. بنتلی، امیدوار است ظرفیت باتری‌ در چنین محصولاتی را برای سفر تا مسافت 700 کیلومتر، بالا ببرد.