بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - اطلاعات / « ریشه فساد در عراق و افغانستان » عنوان ستون "محک" در روزنامه اطلاعات به قلم ابوالقاسم قاسم زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
این روزها مردم عراق از سر مشکلات شدید مالی ـ اقتصادی و به ویژه معیشتی به خیابان‌ها آمده‌اند و با اعتراض به فساد و بی‌کفایتی دلتمردان، خواهان تغییر در اداره و مدیریت کلان کشور شده‌اند.
چند هفته‌ا‌ی از ادامه این اعتراض‌ها گذشته است، اما جالب توجه اینکه در داخل عراق، همه سیاستمداران، مسؤولان، شخصیت‌های برجسته احزاب و سران طوائف از گروه‌های قومی و مذهبی، به صورت یکپارچه اعتراض‌های مردم را بر حق دانسته‌اند تا آنجا که به قول ضرب‌المثل فارسی هر کدام که پای مصاحبه خبری یا پیام به مردم می‌رسند، یک جمله مشترک دارند و آن «کی بود، کی‌ بود، من نبودم!» این هم تجربه دیگری است در کشور همسایه ما عراق؛ همچون در داخل کشور خودمان! آنگاه که «طاعون فساد» آشکار شد و مبارزه با آن در صدر شعارهای مسؤولان قرار گرفت، کمتر فرد یا مسؤولی جریان سازی‌ فساد را ناشی از سوء مدیریت خود دانسته و به تن گرفته است، حتی اگر در محکمه قضایی فرا خوانده شده‌اند، چنان آسمان و ریسمان به هم می‌بافند که خود را مبرا از ثروت اندوزی‌ها از مسیر فساد و رانت خواری‌ها می‌دانند!
بازهم این تجربه تاریخی ـ اجتماعی دیگری است که در ضرب‌المثل فارسی نیز آمده است «پیدا کن پرتقال فروش را!»
مردم ایران و عراق در این باور اشتراک نظر دارند که شهروندان دو کشور ثروتمندند اما هر دو ملت با سابقه طولانی مبارزاتی برای کسب استقلال و آزادی، از مسیر تلخ سالهای سال رانت خواری‌ها آن هم از درون بخش‌های مهمی از درون مدیریت کلان کشور، فاسد و فقر زده شده‌اند! اعتراض‌های مردم ما و عراق همگونی‌هایی دارند که از مهم‌ترین آنها، سوء استفاده از مدار قدرت و مسؤولیت تا ساختن طبقه جدید از طریق جریان‌سازی رانت‌خواری‌ها در مدار غارت منافع ملی است که محصول آن انفکاک جامعه به دو طبقه بسیار مرفه فاسد و دیگری دچار فقرزدگی مرگ‌آور شده است. اما تفاوت دو کشور در این است که در ایران مسؤولان زنگ خطر و هشدارهای مردم را خیلی زودتر از عراق دریافتند و مبارزه با «فساد» را در صدر برنامه‌های خود، به‌ویژه در قوه قضائیه قرار دادند. دیروز رئیس قوه قضائیه گفت: «مبارزه با فساد حرکت تشریفاتی و سیاسی نیست. راهبرد نظام، ایجاد امید در میدان عمل و اجرا است.» به نظر می‌رسد مبارزه با فساد از نگاه مسؤولان و در قوه قضائیه در صدر اولویت‌های کاری قرار گرفته است. تا آنجا که دادستان کل کشور از پاکسازی درون قوه قضائیه خبر داد و گفت: «با قاضی فاسد برخورد می‌کنیم. حکم قضایی برای انفصال خدمت 6 قاضی فاسد از دستگاه قضا در 15 روز گذشته صادر شده است و پرونده‌ اتهامی 7 تا 10 قاضی دیگر، آماده رسیدگی در دادگاه عالی است.»
در عراق گویا سران مدیریت این کشور، دیر از خواب غفلت بیدار شده‌اند؛ آنگاه که مردم به خیابان‌ها آمده‌اند و خواهان پاکسازی کشور خود از فراگیری فساد در مجموعه مدیریت‌ها شده‌اند. سخنان رئیس‌جمهور عراق «برهم‌صالح» در پیامی به مردم عراق این بود که مجلس و دولت عراق هشدارهای به حق مردم را شنیده‌اند و درخواست آنها برای پاکسازی کشور از فساد را برحق می‌دانند. اصلاح دولت و امور کشور در اولویت قرار گرفته است و ما گام به گام برای ریشه‌کنی فساد در مدیریت اجرایی کشور اقدام خواهیم کرد.
این بخشی از صورت مسأله در عراق است. بخش مهم دیگر آن همگونی سیاست و بسترسازی فساد از سوی آمریکا در دو کشور افغانستان و عراق است. این هر دو کشور سال‌هاست که در اشغال سیاسی، نظامی آمریکا قرار دارند. در این سال‌ها هر دو کشور در دایره و سیطره اشغال آمریکا و دستورات فرماندهی آن مدیریت و اداره شده‌اند، هر دو کشور سال‌های سال از روال اشغال آمریکا، فقرزده و دارای مدیریت فساد‌آور شده‌اند. تا امروز و هنوز هم بعد از سال‌ها اشغال عراق از سوی آمریکا، سلطه و نظارت شدید مالی بر این کشور از سوی آمریکا اعمال می‌شود تا آنجا که سفارت آمریکا در بغداد بر درآمدهای نفتی عراق سیطره و تسلط دارد. آمریکایی‌هادر عراق میدان رانت‌خواری‌های مالی را نهادینه کردند. در افغانستان نیز همین شیوه و روال از سوی آمریکایی‌ها رواج پیدا کرد. اکنون برخی از گزارشگران مستقل غربی آمار می‌دهند که بیش از 30 درصد مردم افغانستان زیر خط مطلق فقر زندگی می‌کنند؛ آن هم در حالی‌که سراسر افغانستان گرفتار جنگ داخلی و کشتار است. ترامپ قبل از انتخاب به ریاست جمهوری و چندین بار در سه سال گذشته از دوران ریاست جمهوری‌اش گفته است، «ما (آمریکا) بیش از 7 تریلیون دلار در افغانستان و عراق دلار خرج کردیم اما هیچ نتیجه‌ای نگرفتیم!» محصول آن فساد و فقر زدگی عمومی شده است. واقعیت این است که هر کشوری در سیطره یا به اشغال آمریکا درآید علاوه بر اینکه استقلال خود را از دست می‌دهد و در گروگان آمریکا در می‌آید، فقر زدگی و فساد را نیز به ارمغان می‌برد. اکنون آمریکا با ادامه اشغال عراق مرحله به مرحله فساد را در این کشور و در افغانستان رایج و عمومی کرده است.