بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - کیهان / متن پیش رو در کیهان منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «با توجه به وضع فعلی جامعه و اتفاقات رخ داده صرفا نباید تحریکات خارجی را مسبب این شرایط ببینیم بلکه برخی اقدامات در داخل بیشتر از خارجی‌ها می‌تواند به نظام آسیب برساند که از جمله این مسائل می‌توان به رد صلاحیت‌های بی‌دلیل و سلیقه‌ای‌ اشاره کرد. اینها باعث می‌شود که شور و هیجان در انتخابات به‌وجود نیاید و شاهد رقابت گسترده‌ای نباشیم. با توجه به یأس و نا‌امیدی‌هایی که امروز در جامعه به‌وجود آمده و خدا کند مسئولان با عملکرد صحیح و مثبت آن را از بین ببرند، حتی اگر شورای نگهبان نیز نگاه بازتری به بررسی صلاحیت‌ها داشته باشد بازهم به سختی شاهد حضور حداکثری مردم خواهیم بود. گرچه در چند دوره گذشته درباره رویکرد شورای نگهبان می‌توان بحث کرد، اما امید می‌رود که ان‌شاءا... در این دوره واقع‌گرایانه‌تر عمل شود».
شورای نگهبان بر طبق قانون باید به بررسی احراز صلاحیت کاندیداهای نمایندگی مجلس شورای اسلامی بپردازد. اما مدعیان اصلاحات که ید طولایی در قانون‌شکنی دارند، اصرار دارند که در بررسی صلاحیت کاندیداها قانون زیر پا گذاشته شود.
طیف مدعی اصلاحات برای توجیه این قانون‌شکنی، به وضعیت فعلی جامعه‌ اشاره کرده است. این در حالی است که شرط بهبود وضع فعلی، رسیدگی به مطالبات مردم از سوی دولت و عملیاتی کردن وعده‌های بر زمین مانده است.
آماده‌باش زنجیره‌ای‌ها برای حمله به شورای نگهبان!
روزنامه اعتماد روز گذشته در مطلبی نوشت: «نجفقلی حبیبی، فعال کهنه‌کار سیاسی اصلاح‌طلب که سابقه فعالیت سیاسی‌اش به روزهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بازمی‌گردد نیز معتقد است که «شورای‌ نگهبان باید راه را برای نیروهای کاربلد و ارزشمند کشور که بچه‌های خوب انقلابند باز کند تا ان‌شاءا... مجلسی متخصص و متعهد در دوره یازدهم تشکیل شود.» این فعال سیاسی اصلاح‌طلب اعمال نظارت استصوابی در دوره‌های گذشته انتخابات را باعث رقم خوردن «شرایط نامطلوبی» دانست که نتیجه آن تشکیل «مجالسی ضعیف» است»
مدعیان اصلاحات در چنین شرایطی پاسخ نمی‌دهند که بر اساس چنین ادعایی ناتوانی اصلاح‌طلبان در اداره شهر تهران را باید نتیجه چه دانست؟ نظارت استصوابی؟ می‌دانیم در انتخابات شورا‌های شهر و روستا شورای نگهبان دخالتی ندارد و این مجلس است که امور را اداره می‌کند و سابقه سال‌ها انتخابات شورا‌ها نشان می‌دهد.
این در حالی است که استخوان‌بندی دولت را «ژنرال‌های» اصلاح‌طلب که چند دهه سابقه مدیریت در درون نظام را دارند و همواره فضای مدیریتی کشور برای آنها باز بوده است شکل داده است و دولت موجود را می‌توان نهایت ظرفیت اصلاح‌طلبان در درون آن دانست. پس نظارت استصوابی دخلی در انتخاب یا حذف مدیران دولتی ندارد. اگر مجلس را نمونه دخالت نظارت استصوابی در حذف افراد لایق جبهه اصلاحات و تحمیل افراد ناکارآمد به اصلاح‌طلبان بدانیم باید گفت: گروهی که ادعا دارد اکثریت جامعه و دانشگاهیان و روشنفکران و متخصصان و طبقه متوسط جدید از آنها حمایت می‌کند، چطور می‌تواند این مقدار خالی از ظرفیت باشد که نتواند جایگزینی برای چند نامزد سیاسی نشان‌دار که رد صلاحیت شده‌اند، انتخاب نماید؟ پس ادعای حمایت جامعه و روشنفکران و متخصصان و داشتن ظرفیت بالای اجتماعی چه می‌شود؟ یعنی، اصلاح‌طلبان نمی‌توانند افراد متخصص به قول خود «سفید» که امکان رد شدن از فیلتر شورای نگهبان را دارند جایگزین افراد مسئله‌دار خود نمایند؟ عجبا؟ در ضمن، در ‌ترکیب نمایندگانِ تهرانِ مجلس فعلی که همه از اصلاح‌طلبان هستند، حتی یک اقتصاددان هم در میان آنها وجود ندارد. این خلأ را باید به چه جایگاهی از نظام نسبت داد؟ شورای نگهبان؟ در جبهه اصلاح‌طلبان این همه اقتصاددان با قابلیت و امکان حضور در مجلس وجود دارند پس چرا به‌عنوان نامزد اصلاح‌طلبان برای مجلس معرفی نشدند؟ اصلاح‌طلبان بهتر است با جامعه صادق بوده و درگیری‌های درونی خود را که مانع از انتخاب افراد لایق به‌عنوان نامزد آنها در مجلس شده است، به گردن دیگران نیندازند.
مجلس ششم باعث تنزل جایگاه مجلس شد
روزنامه سازندگی در یادداشتی به قلم شهربانو امانی با عنوان «تنزل» نوشت: «نظارت و کنترل اکثریت و تأثیرگذاری روی تصمیمات کلان کشور کاری بود که باید توسط اقلیت مجلس ششم انجام می‌شد اما به جای اینکه در مجلس ایفای نقش صورت گیرد در خارج از مجلس نهاد مجلس را تضعیف کردند و در مصوبات اقتصادی و زیربنایی با شورای نگهبان دچار مشکل شدند.
در ادامه این مطلب آمده است: «هر اندازه در ادوار مجلس نگاه کنیم متوجه می‌شویم که دوره به دوره مجلس از رأس امور بودن فاصله گرفته و امروز دیگر مجلس در رأس امور نیست.»
شهربانو امانی افزود: «با فرض اینکه بگوییم رقابت‌ها و درگیری‌های سیاسی از جایگاه مجلس کاسته یا تشکیل مجلس با نظارت استصوابی، این نهاد را از جایگاه مهم و رفیع به زیر کشیده، باز هم تنزل تا این حد قابل قبول نیست کما اینکه دیدیم در اعتراضات اخیر شعارها در پلاکاردها علیه دولت و مجلس توامان بود و دو نهاد انتخاباتی نظام را مورد نقد قرار داده بودند. جای تأسف زیادی بود که مردم به اتفاقات اخیر احساس بی‌پناهی داشته و نمی‌توانستند به تصمیم‌سازان در مجلس پناه ببرند.»
لازم به ذکر است گویا عضو شورای مرکزی کارگزاران فراموش کرده است که این مجلسی که به زعم او «در رأس امور نیست» برآمده از حمایت‌ها و هواداری او و سایر مدعیان اصلاحات از لیست امید است. از سوی دیگر ایشان گفته که تأثیرگذاری روی تصمیمات باید توسط اقلیت مجلس ششم انجام می‌شد و «در خارج مجلس ششم، نهاد مجلس را تضعیف کردند» و از وظایف اکثریت مجلس ششم هم هیچ حرفی نزده است! فارغ از این نکته، به درستی در مجلس ششم که دست مدعیان اصلاحات بود اقدامات پوپولیستی و تحرکات نمایشی و دست به تحصن زدن‌ها، باعث تنزل مجلس شد.
وقاحت اروپا پیامد دیپلماسی خسارت‌بار دولت
روزنامه ایران دیروز در گزارشی نوشت: «سه کشور اروپایی عضو توافق هسته‌ای در بیانیه‌ای، ضمن استقبال از پیوستن کشورهای تازه به سازوکار مبادله‌ای موسوم به «اینستکس»، باز هم ایران را به استفاده از سازوکار ماشه تهدید کرده‌اند.»
ارگان دولت ادامه داد: «شرکای اروپایی برجام به‌عنوان سه کشور پایه‌گذار این کانال مالی، در بیانیه‌ای در این مورد گفته‌اند: «فرانسه، آلمان و انگلستان به‌عنوان سهامداران بنیانگذار «ابزار حمایت از تبادلات تجاری» (اینستکس)، از تصمیم دولت‌های بلژیک، دانمارک، فنلاند، هلند، نروژ و سوئد برای پیوستن به اینستکس به‌عنوان سهامدار به گرمی ‌استقبال می‌کنند. این گام، به تقویت بیش از پیش اینستکس منجر شده و تلاش‌های اروپا برای تسهیل تجارت مشروع میان اروپا و ایران را به نمایش می‌گذارد و نشانه‌ای روشن از تعهد مداوم ما به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) است.»
روزنامه ایران افزود: «این سه کشور سپس با‌ اشاره به احتمال ارجاع به سازوکار حل اختلاف در برجام، تلویحاً ایران را به استفاده از سازوکار ماشه و احیای تحریم‌های سازمان ملل متحده تهدید کرده‌اند. در این بخش از بیانیه آمده است: «ما بار دیگر تأکید می‌کنیم که آماده‌ایم برای حل موضوعات مربوط به اجرای تعهدات برجامی ‌ایران، تمام سازوکارهای موجود در برجام از جمله سازوکار حل اختلاف را مورد بررسی قرار دهیم. ما همچنان به پیگیری تلاش‌های خود در جهت رسیدن به یک راه‌حل دیپلماتیک در چارچوب برجام، متعهد هستیم.»
روزنامه دولت در ادامه نوشت: « اشاره به احتمال رجوع اروپایی‌ها به مکانیسم ماشه که پیش‌تر از سوی ژان لودریان، وزیر خارجه فرانسه تکرار شده بود در حالی است که شرکای اروپایی برجام بعد از خروج یک‌جانبه آمریکا موفق به اتخاذ اقدامات مقابله‌ای نشده و در تحقق بخشیدن به منافع اقتصادی تهران ناکام ماندند. این چنین بود که ایران در واکنش به این تحولات از اردیبهشت‌ماه سال جاری، بر اساس بند 36 برجام که حق کاهش پایبندی در صورت بازگشت تحریم‌ها را به ایران داده، به‌صورت مرحله‌بندی‌شده اجرای بخش‌هایی از تعهداتش را متوقف کرده است.»
اروپایی که وزیر امور خارجه خطاب به آنها می‌نویسد، «فقط یک تعهد را نشان دهید که در 18 ماه گذشته به آن عمل کرده‌اید.» ایران را به دلیل کاهش تعهدات برجامی ‌به استفاده از مکانیسم ماشه تهدید می‌کند. گستاخی و وقاحت اروپا به‌ویژه فرانسه از دیپلماسی خسارت‌بار و انفعالی دولت ناشی می‌شود. مقامات دولت بارها از به اصطلاح میانجی‌گری فرانسه در برجام تقدیر کرده‌اند و این در حالی است که فرانسه دلال آمریکا برای عملی ساختن نقشه‌های مستکبرانه این رژیم علیه ایران است.