بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - آرمان ملی / « پاسداشت مقام معلم » عنوان سخن روز در روزنامه آرمان ملّی به قلم نبی‌اله عشقی ثانی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
در کشور ما دوازدهم اردیبهشت که مصادف با روز شهادت آیت‌ا... مطهری است را به نام روز معلم نامگذاری کرده‌اند تا در این روز معلمان عزیز مورد تکریم قرار گیرند و از زحمات، تلاش‌ها و دلسوزی‌هایشان قدردانی به عمل‌‌ آید. این معلمان هستند که به فرزندان ما رفتار درست، اخلاق نیکو، دیگر دوستی، مهربانی، خواندن و نوشتن را آموزش می‌دهند و آنها را با خرد و دانش آشنا می‌کنند. کمبودها و نقص‌های تربیت خانوادگی دانش‌آموزان را جبران می‌کنند و آموخته‌هایشان را افزایش می‌دهند. همه ما مدیون معلمان عزیزمان هستیم این معلمان هستند که به ما یاد دادند قدرشناس کسانی باشیم که به ما محبت کردند و کمک و یاری رساندند پس اکنون باید احترامشان را پاس داریم، عزیز شماریم، دستشان را ببوسیم و احترام و تکریم کنیم. دولت مسئولیت بزرگ‌تری در مقابل معلمان دارد و آن تامین زندگی قابل قبول و احترام آمیز است به شکلی که نیازهای آنان به شکل قابل قبول تامین شود بتوانند زندگی خوب همراه با آسایش و رفاه کافی داشته باشند و احساس کنند که جامعه قدر زحمات و تلاش‌های آنها را می‌داند و سپاسگزارشان است. اینکه گفته می‌شود روز معلم را گرامی داریم به چه معنی است آیا ایراد چند سخنرانی توسط مسئولان، برگزاری گردهمایی و دادن هدایا و تقدیرنامه و از مقام و ارزش‌های معلم سخن گفتن را می‌توان تکریم مقام معلم و جایگاه معلمان برشمرد و چنین تصور کرد که به تکلیف خود در مقابل این عزیزان عمل کرده‌ایم؟ اگرچه این قبیل اقدامات هم ضروری و مفید است و از برگزارکنندگان تشکر می‌کنیم اما نکته‌ای که در سال‌های اخیر بیشتر خود را نشان می‌دهد، مشکلات اقتصادی و فاصله زیاد بین نیازهای خانواده‌های این عزیزان و میزان حقوق و دریافتی آنان است به‌طوری که تنگناهای اقتصادی، تحریم‌ها، تورم و افزایش فزاینده هزینه‌های زندگی تعداد قابل ذکری از معلمان را وادارکرده است برای جبران کسری حقوق‌شان و تامین مخارج خانواده‌هایشان به شغل‌های دیگری هم در کنار معلمی بپردازند. این وضعیت چند مشکل را برای آنان و جامعه ایجاد می‌کند. یکی آنکه در چنین موقعیتی معلمان فرصت لازم برای افزایش اطلاعات و به‌روز کردن دانش‌شان را نخواهند داشت، دوم، به‌دلیل خستگی و فشار شغل‌های جانبی انرژی کافی برای امور تحصیلی دانش‌آموزان را ندارند. سوم، پذیرش مسئولیت‌های جانبی توسط کادر آموزشی مدارس و دانشگاه‌ها به جایگاه ارزشمند معلمی آنان به شدت لطمه وارد می‌کند. از متولیان و مسئولان و برنامه ریزان حوزه‌های تعلیم و تربیت و ارتقای آموزشی کشور نظیر شورای عالی آموزش و پرورش، سازمان برنامه و بودجه و به خصوص مجلس شورای اسلامی انتظار می‌رود برای افزایش حقوق معلمان، اساتید و دیگر دست ‌اندرکاران امر تعلیم و تربیت کشور با اتخاذ تدابیر لازم اقدامی اساسی و تعیین کننده به عمل آورند تا این عزیزان بزرگوار با خاطری آسوده از مسائل معیشتی و خانوادگی‌شان همه توان، اطلاعات و دانش خود را برای ارتقای تعلیم و تربیت و توانمندسازی دانش‌آموزان و دانشجویان به کار گیرند در چنین صورتی است که می‌توان گفت در کشور مقام معلم و اساتید پاس داشته می‌شود.