بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - دیپلماسی ایرانی / متن پیش رو در دیپلماسی ایرانی منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
ترور سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروهای قدس سپاه پاسداران، در بغداد را می توان شدیدترین اقدام تحریک آمیز ایالات متحده علیه ایران دانست. هنوز نمی توان اتفاقات بعدی در منطقه را پیش بینی کرد، اما ترور سردار سلیمانی بی شک اعلان جنگ واشنگتن به تهران بود.
په په اسکوبار/ فرقی نمی کند که چراغ سبز برای ترور هدفمند سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروهای قدس سپاه پاسداران ایران، و ابومهدی مهندس، جانشین فرمانده نیروهای بسیج مردمی عراق (حشد الشعبی) را چه کسی داده است. این ترور یک اعلان جنگ است؛ اقدامی یک جانبه، بی محابا و غیرقانونی.
ممکن است شخص دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده، این دستور را صادر کرده باشد. این احتمال هم وجود دارد که لایه های زیری سیاسی و کشوری در آمریکا به او دستور داده باشند که چنین دستوری صادر کند. برخی از منابع اطلاعاتی در جنوب غربی آسیا گفته اند: «اسرائیل مختصات ترور قاسم سلیمانی را به ایالات متحده داده چرا که می خواسته خودش متحمل پیامدهای این ترور نشود.» برای ترامپ و لایه های زیرین سیاست در ایالات متحده درگیر شدن در جنگ اهمیتی ندارد. یکی از معدود عقده ها و حساسیت های ژئوپلیتیک که همه آنها را متحد می کند، مواجهه بی پایان با ایران است؛ پنتاگون ایران را یکی از پنج تهدید اصلی علیه ایالات متحده و تقریبا هم سطح با روسیه و چین می داند.
نمی توان در فهرست طولانی از تحریم ها گرفته تا خشونت ها، هیچ اقدام تحریک آمیز وحشتناک تری از ترور سردار سلیمانی در بغداد را علیه ایران متصور شد. عراق اکنون به میدان جنگ ارجح برای جنگ نیابتی علیه ایران تبدیل شده و این جنگ خیلی سریع می تواند شدت بگیرد و به عواقبی فاجعه بار بینجامد.
اما این اتفاق چندان غیرقابل پیش بینی نبود. رسانه های اسرائیل از چندی پیش به نقل از مقامات سابق دفاع و موساد از چنین جنگی خبر می دادند. تهدیدهای آشکار پنتاگون هم بود. این نگرانی در روسیه و در ایران هم وجود داشت. تشدید تنش های ناگزیر از سوی واشنگتن تا ساعات پایانی پنجشنبه و تقریبا ساعاتی پیش از حمله مورد بحث و گفت و گو بود. بار دیگر، دست اندرکاران این ترور نشان دادند که چقدر قابل پیش بینی هستند. ترامپ در پی ماجرای استیضاح در تنگنا قرار گرفته است. علیه نتانیاهو کیفرخواست صادر شده و هیچ چیزی نمی تواند همانند «یک تهدید خارجی» به او در متحد کردن نیروهای داخلی کمک کند. آیت الله خامنه ای، رهبر معظم ایران، نیز از این متغیرهای پیچیده آگاه است. جای تعجب ندارد که درباره ضربات متقابل هشدار داده است: «انتقام جویی سهمگین در انتظار جنایتکارانی است که دیشب خون او و خون سایر شهدا را بر دستان خود دارند.» این انتقام جویی احتمالا به شدت دردناک خواهد بود.
تلافی از طریق تحمیل درد تدریجی
ایالت متحده به شدت از تبدیل شدن حشد الشعبی، یک سازمان ریشه دار، به یک حزب الله جدید و به قدرتمندی حزب الله، می ترسد. آیت الله العظمی سیستانی، روحانی برجسته و مقام مذهبی قدرتمند در عراق که مورد احترام جهانیان است، کاملا از آنها پشتیبانی می کند. بدین ترتیب، باید گفت که ایالات متحده با هدف گرفتن مهندس، آیت الله سیستانی را نیز هدف گرفته است. به علاوه، این واقعیت هم قابل توجه است که حشد الشعبی تحت رهنمودهای عادل عبدالمهدی، نخست وزیر عراق، عمل می کند. از این رو، این ترور یک اشتباه بزرگ استراتژیک است که فقط آماتورها می توانستند مرتکب شوند.
سردار قاسم سلیمانی به عنوان یک استراتژیست نظامی بارها و بارها کل دست های پنهان تاثیرگذار بر سیاست ایالات متحده را تحقیر کرده است و می توانست همه آنها را باهم در یک حرکت شکست دهد. این سلیمانی بود که داعش را در عراق شکست داد و نه آمریکایی ها که رقه را بمباران و با خاک یکسان کردند. سلیمانی برای نیروهای جوان حامی هواداران جوان حزب الله، حوثی ها در یمن، همه شاخه های مبارزان مقاومت در عراق و سوریه، جهاد اسلامی در فلسطین و سراسر جبهه های جهانی جنوبی در آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین یک ابرقهرمان و یک اسطوره به شمار می رود.
تقریبا هیچ راهی وجود ندارد که ایالات متحده بتواند نیروهای خود را در عراق نگه دارد مگر اینکه بخواهد این کشور را با خونریزی های بیشتر اشغال کند. «امنیت» هم دیگر معنایی ندارد؛ هیچ مقام سیاسی یا نیروی نظامی امپریالیستی اکنون در هیچ کجای جهان از سرزمین شام گرفته تا منطقه بین النهرین و خلیج فارس، ایمن نیست.
تنها کیفیت قابل بازیابی از این اعلان جنگ و اشتباه بزرگ استراتژیک احتمالا آخرین میخ بر تابوت فصل آسیای جنوب غربی در امپراتوری ایالات متحده است. محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، مناسب ترین استعاره را در این زمینه به کار برده است: «درخت مقاومت همچنان به قد کشیدن ادامه خواهد داد. امپراتوری هم مجبور به خداحافظی با آسیای جنوب غربی می شود.»
تهران در کوتاه مدت در واکنش نشان دادن جانب احتیاط را رعایت خواهد کرد؛ اما شکی نیست که هزاران ضربه دردآور در راه خواهند بود. سال 2020 و دهه جدید اینچنین آغاز می شود؛ یک مرگ تدریجی دردآور بدون ضربه ای مهلک.
ترجمه طلا تسلیمی