بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - شهر: پل کریمخان از نظر شریان‌های حیاتی در رده پل‌های با اهمیت متوسط بوده و نخستین پل فلزی شهر تهران است که با هدف نوسازی و کاهش هزینه تعمیر و نگهداری به یک پل کامپوزیت بتنی تبدیل شد.

پل کریمخان یکی از پل های هفت‌گانه فلزی شهر تهران است که قطعات فلزی آن در شرکت بلژیکی «نوبلزپیلمن» ساخته و در دهه 50 خورشیدی خریداری و نصب شدند تا معابر پایتخت ضمن غیرهمسطح سازی تقاطعاتی که پیش از آن با چراغ راهنمایی اداره می شدند، ترافیک روان‌تری را تجربه کنند. این پل هم مانند پل گیشا از پل های موقت یا پیش ساخته بود اما تاکنون سرنوشتی متفاوت از پل گیشا داشته است. پل کریمخان هنوز هم با قدرت در جای خود باقی مانده و تنها در یک دوره مقاوم‌سازی، به یک پل کامپوزیت بتنی تبدیل شد.
اهمیت پل کریمخان برای تهران
این پل که در یک امتداد شرقی_غربی روی خیابان کریمخان زند قرار گرفته است، 430 متر طول دارد اما فاقد هرگونه مسیر ارتباطی و راه برقراری دسترسی برای خیابان کریمخان زند با معابر پیرامونی آن است. با این حال پل کریمخان که دارای دو مسیر رفت و برگشت بوده، هریک دو لاین عبوری دارد و عرض هر یک از آن‌ها به سه و نیم متر می رسد، بر اساس مستندات مرکز مطالعات شهرداری تهران از نظر درجه اهمیت پل از دیدگاه شریان‌های حیاتی، در رده پل‌های با اهمیت متعارف بوده و همچنین بر اساس اطلاعات سازمان مدیریت بحران شهر تهران از اهمیت متوسطی برای پایتخت برخوردار است.
آغاز عملیات نوسازی
فرسودگی روکش آسفالت، از کار افتادگی تکیه‌گاه‌ها و فرسایش درزهای طولی و عرضی، از شایع ترین آسیب‌هایی است که در پل های فلزی رخ می‌دهد از همین رو تبدیل پل‌های فلزی شهر تهران به پل‌های کامپوزیت بتنی، به عنوان یکی از راهکارهای مناسب برای بهینه سازی هزینه‌های نگهداری و مرمت این دسته از پل‌ها انتخاب و برای نخستین بار در پل کریمخان انجام شد. پروژه‌ای که از تیرماه سال 1396 آغاز و در نهایت در شامگاه سه شنبه چهاردهم فروردین ماه 1397، آخرین بخش از عملیات بتن ریزی عرشه شمالی پل کریمخان با موفقیت انجام شد. فاز دوم طرح مقاوم‌سازی پل کریمخان که مربوط به نوسازی عرشه جنوبی پل بود هم از دهم خردادماه سال 1397 آغاز شد و به مدت دو هفته ادامه داشت و به این ترتیب اجرای روکش آسفالت به جای روکش اپوکسی، برای نخستین بار روی یکی از پل های فلزی شهر تهران یعنی پل کریمخان میسر شد.
خبرنگار: ریحانه جاویدی