سرمقاله ابتکار/ زندهباد تحریم؛ از شعار تا مسئولیت
اخبار ایران
بزرگنمايي:
ایرانیان جهان - سرمقاله ابتکار/ زندهباد تحریم؛ از شعار تا مسئولیت
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6475578
٧١٢
٠
ابتکار / « زندهباد تحریم؛ از شعار تا مسئولیت » عنوان سرمقاله روزنامه ابتکار نوشته ژوبین صفاری است که میتوانید آن را در ادامه بخوانید:
روز جمعه شورای حکام آژانس اتمی اولین قطعنامه ضد ایرانی از سال 2012 را به بهانه عدم همکاری تهران با تحقیقات آژانس تصویب کرد. خبری که البته در ادامه تحریمها و بدعهدی آمریکا در خروج از برجام چشمانداز مثبتی را حداقل در سپهر اقتصادی کشور ترسیم نمیکند. اما واکنشهای داخلی نسبت به این موضوع آنجا قابل تامل میشود که گویی عدهای از این اتفاق نه تنها ناراحت که به صورت زیرپوستی خوشحال هم شدهاند. یکی از رسانههای اصولگرا در یادداشتی خروج فوری از np را خواستار شده و البته برجام را فاجعه و خسارت محض دانسته است. از قضا این یادداشت در رسانه های خارجی بازتاب گسترده ای هم پیدا کرده است. اما سوال این است آیا به واقع تحریم و تخاصم بیشتر با جامعه بینالملل یک مزیت و فرصت برای کشور است؟ ناگفته پیداست که هیچ ایرانی ای خواستار تضعیف جایگاه کشور در مراودات بینالمللی نیست. اما در یک نگاه واقعبینانه آیا قطع ارتباط با دنیا زیر سایه تحریم، تا به حال دستاوردی جز انحصارگرایی و رشد منفی در اقتصاد داشته است؟ فرض را بر این بگیریم که تحریم را به زعم برخی یک نعمت بدانیم آیا کشوری در دنیا پیدا شده است که بتواند تمام مایحتاج خود را در داخل تامین کند. این در حالی است که سادهترین اثر تحریم در اقتصاد این است که حتی پول صادرات برق را از عراق یعنی همسایه مرزی خود را هم نمیتوانیم وصول کنیم. تردیدی نیست که تحریم اثرات اقتصادیاش ورای مدیریت این دولت و آن دولت است هر چند بیتدبیریها در عدم اصلاح ساختارهای اقتصادی طی چند دهه گذشته و البته انفعال دولت فعلی در این خصوص مزید علت شده است اما شاید بهتر باشد مسئله تحریمها و اثرات اقتصادی آن را به موضوع مدیریت یک قوه و یک گروه تصمیمگیر تقلیل ندهیم. آنچه پیداست در این شرایط نمیتوان هم شعار توسعه اقتصادی داد و هم از گسترش تحریمها استقبال کرد. قواعد اقتصادی بیشک بالاتر از چند راهکار و توصیه و شعار ایستادهاند. بنابراین شاید بهتر باشد افرادی که در داخل موافق گسترش سطح تنش در فضای بینالمللی هستند، از تبعات آن هم رونمایی و با صداقت گفتمان اصلی راهکارهای خود را برای مردم تشریح کنند. بیتردید هیچ کس نمیخواهد مذاکره یا توافقی در شرایط ذلت صورت بگیرد اما تردیدی نیست که برای بهبود روابط خارجی باید از همه ابزارهای موجود استفاده کرد. مگر اینکه بخواهیم مدلی مانند کره شمالی را برگزینیم که در آن صورت قطعاً در نظام مردمسالار ایران باید از مردم بخواهیم تا این مدل را برای ادامه مسیر انتخاب کنند.
درنهایت اما شرایط اقتصادی کشور وضعیت خوبی ندارد. باید برای مردم به صراحت توضیح داده شود که این شرایط تنها به متغیرهای داخلی ارتباط دارد و یا تکانههای سیاسی اثر مستقیم بر آن گذاشته است. بیگمان شعار شکوفایی اقتصادی و اصرار بر تنش به صورت توامان از سوی برخی جریانهای داخلی تنها یک جمع نقضین است. این موضوعی نیست که بتوان در یک فضای غیر واقعی به آن جامه عمل پوشاند. تجربه عینی در کشور و البته در دنیا ثابت کرده است که اقتصاد در فضای بسته قابلیت رشد ندارد. شاید بهتر باشد یکبار برای همیشه جریان های داخلی موافق تحریم و تخاصم مرز بندی خود را برای تشریح چشم انداز آینده کشور و تبعات گفتمان خود برای مردم روشن کنند.
لینک کوتاه:
https://www.iranianejahan.ir/Fa/News/183780/