بزرگنمايي:

ایرانیان جهان -
اعتماد / متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
بهرام سرگوسرایی/ فوتبال بازی ساده‌ای است. 22 نفر دنبال توپ می‌دوند و درنهایت آلمان برنده می‌شود. این جمله نمادین ‌گری لینه‌کر، ستاره سابق تیم ملی انگلستان است برای نشان دادن قدرت ژرمن‌ها در فوتبال. جمله‌ای که در چند وقت اخیر چندان مصداق پیدا نکرده و به نظر می‌رسد مانشافت باید فکری اساسی به حال تیم ملی‌اش بکند. 
آلمان بعد از قهرمانی در جام جهانی 2014 رسما بهترین تیم جهان بود. آنها با هدایت یواخیم لو که یک تئوریسین فوق‌العاده در فوتبال است، توانستند بعد از نایب قهرمانی در جام جهانی 2002 و دو بار سومی در جام‌های جهانی 2006 و 2010 بالاخره در برزیل آن هم با نمایشی محسورکننده چهارمین قهرمانی خودشان در جام جهانی را جشن بگیرند. با این حال از سال بعد کم‌کم افت آلمان آغاز شد. دیگر خبری از آن نمایش‌های فوق‌العاده نبود و نتایجی که لو و شاگردانش کسب کردند کمتر شباهتی با آلمان همیشگی داشت. آنها در یورو 2016 در نیمه‌نهایی مقابل فرانسه میزبان 2- صفر باختند و حذف شدند. البته آلمان در یک‌چهارم به سختی و در ضربات پنالتی یکی از بی‌مهره‌ترین تیم‌های ملی ایتالیا در تاریخ را از پیش رو برداشته بود. در جام جهانی 2018 بزرگ‌ترین فاجعه برای دومین تیم پرافتخار جهان رقم خورد و برای نخستین‌بار آنها در مرحله گروهی حذف شدند! آن هم در گروهی که تیم‌های مکزیک و سوئد و کره‌جنوبی حضور داشتند. باخت آلمان در بازی آخر مقابل کره‌جنوبی تصویری است که هرگز از ذهن علاقه‌مندان به فوتبال پاک نمی‌شود. آلمان در سال 2019 و در لیگ ملت‌های اروپا در سطح یک و در گروه نخست بدون حتی یک برد آخر شد. در آن گروه تیم‌های هلند و فرانسه حضور داشتند. آلمان در دور دوم مسابقات که هم‌اکنون در حال برگزاری است در گروه 4 بالاخره هفته قبل موفق شد نخستین بردش در این مسابقات را بعد از 6 بازی به دست آورد و اوکراین را 2 بر یک شکست دهد. آلمان در آخرین بازی خود سه‌شنبه شب در خانه مقابل سوییس با نتیجه 3 - 3 متوقف شد تا با 4 بازی و 6 امتیاز بعد از اسپانیا دوم باشد. اوکراین هم 6 امتیازی است. 
در فاصله این سال‌ها که آلمان روی دور افول قرار دارد بسیاری از مربیان و بازیکنان سابق فوتبال آلمان انتقادت گسترده‌ای علیه لو آغاز کرده‌اند. از جمله لوتار ماتئوس، اسطوره فوتبال این کشور. ماتئوس همیشه بعد از هر بازی از چینش بازیکنان در تیم ملی انتقاد می‌کند. او معتقد است لو بازیکنانی به تیم ملی دعوت می‌کند که نیمکت‌نشین هستند. در کنار ماتئوس ستاره‌های سابق تیم ملی آلمان از جمله فیلیپ لام نیز سیاست‌های یوگی را زیر سوال می‌برند. سرمربی تیم ملی آلمان نیز هر از ‌گاهی پاسخ انتقادات را می‌دهد ولی در مجموع جوری وانمود می‌کند که انگار برایش اهمیتی ندارد. او در پاسخ به انتقاد ماتئوس بعد از تساوی یک - یک تیمش مقابل سوییس در بازی رفت گفت من روزنامه‌ها را نمی‌خوانم اما وقتی مقابل اوکراین برنده شد پاسخ انتقادات را به شکل صریحی داد و تمام حرفش این بود که «خودم می‌دانم دارم چه کار می‌کنم.»
در این میان دعوای تیم ملی آلمان با مهم‌ترین باشگاه این کشور هم مزید بر علت شد تا اوضاع برای مانشافت خوب پیش نرود. در واقع به خاطر جر و بحث ترشتگن و نویر در اردوی تیم ملی آلمان بود که کار بیخ پیدا کرد و در یک بازی دوستانه لو، نویر را روی نیمکت نشاند و بعد از آن اولی هوینس مدیر بایرن، تیم ملی کشورش را تهدید کرد که دیگر بازیکنانش را دراختیار تیم ملی قرار نمی‌دهد. در همین اثنا کنار گذاشته شدن ستاره‌هایی نظیر توماس مولر و بواتنگ از تیم ملی توسط لو خشم هواداران بایرن را برانگیخت. توماس مولری که یکی از بهترین دوره‌های فوتبالش را همین امسال به نمایش گذاشت و با بایرن موفق به کسب سه‌گانه اروپا شد. 
یواخیم لو مدام وانمود می‌کند اوضاع در تیم ملی آلمان تحت کنترل است. با این حال نتایج مانشافت چیز دیگری را نشان می‌دهد. خیلی‌ها معتقدند تغییر نسلی که در فوتبال آلمان در حال رخ دادن است باعث این نتایج شده و در ادامه همه‌چیز روبه‌راه خواهد شد. عده دیگری هم معتقدند یوگی چیز جدیدی ندارد تا به فوتبال آلمان اضافه کند و باید جای خودش را به تفکرات جدیدتر بدهد. لو از سال 2006 و بعد از کناره‌گیری کلینزمن از سمت دستیاری او به سمت سرمربی تیم ارتقا پیدا کرد و حالا 14 سال است در راس کادر فنی تیم ملی کشورش حضور دارد. در آلمان سنت دیرینه‌ای وجود دارد که مربی تیم ملی خیلی دیر به دیر عوض می‌شود. یواخیم لو دهمین سرمربی تاریخ مانشافت است و دومین مربی با سابقه در بین این تعداد. او بعد از زپ هربرگر که 20 سال هدایت تیم ملی آلمان را برعهده داشت به همراه هلموت شون که او هم 14 سال سرمربی ژرمن‌ها بود در رده دوم قرار دارد و باتوجه به وضعیت موجود از رکورد شون عبور می‌کند. لو بعد از جام جهانی 2018 نزدیک بود از کار برکنار شود ولی احتمالا نتایج او در 2 جام جهانی 2010 و 2014 و همچنین اینرسی مدیران فوتبال آلمان برای تغییر سرمربی باعث شد او همچنان به کارش ادامه دهد؛ سنتی که حالا تبدیل به یک شمشیر دولبه برای فوتبال آلمان شده است. 
ماندن لو در تیم ملی آلمان بعد از فاجعه جام جهانی 2018 این سوال را پیش آورد که آیا ثبات همیشه چیز خوبی است؟ یا گاهی لازم است تغییرات خیلی سریع و بدون فوت وقت انجام شود؟ شاید اگر بعد از جام جهانی، آلمان دست به تغییر می‌زد و پس از 12 سال با لو قطع همکاری می‌کرد اوضاع جور دیگری رقم می‌خورد. با این حال مدیران ارشد یکی از بهترین کشورها در برنامه‌ریزی و مدیریت فوتبال تصمیم گرفتند به لو فرصت بدهند؛ فرصتی که فعلا به خوبی از آن بهره‌برداری نشده است. آلمان باید در 2 سال آینده در یورو 2020 و جام جهانی قطر به میدان برود. خود لو معتقد است صعود به نیمه‌نهایی یورو دستاورد خوبی برای تیمش است. شاید نظر خیلی از طرفداران تیم ملی آلمان که جمله لینه‌کر را آویزه گوش‌شان کرده‌اند با لو موافق نباشند و انتظار بیشتری از تیم ملی کشورشان داشته باشند اما همین نتیجه نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. آنچه از آمار به دست می‌آید این است که آلمان مدت‌هاست تیم مقتدری در زمین نشان نداده. کلین‌شیت‌هایش به صفر میل می‌کند و هر تیمی می‌تواند دروازه آنها را باز کند. دیگر خبری از آن خط حمله‌ای که 7 گل به برزیل زد، نیست و از همه مهم‌تر طبق گفته بسیاری از کارشناسان فوتبال آلمان روح تازه‌ای در تیم جریان ندارد. 
حال باید منتظر ماند و دید آیا لو با کمک الیویر بیرهوف مدیر تیم ملی آلمان می‌تواند شرایط را دگرگون کند یا مدیران مانشافت مجبور می‌شوند بعد از یورو کاری را انجام دهند که باید بعد از جام جهانی 2018 انجام می‌دادند.