بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - عصر ایران /متن پیش رو در عصر ایران منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
حسین شریعتمداری استیضاح و حذف رییس جمهوری را در راستای پروژۀ «دولت بی‌سر» دانسته و به صلاح ندانسته...
سروش بامداد/ « احتمال نمی‌دهید که تصمیم اخیر شما عزیزان بزرگوار برای استیضاح رئیس‌جمهور آب ریختن نا‌خواسته به آسیاب توطئه "دولت بی‌سر" دشمن باشد؟! تردیدی نیست که ناکارآمدی برخی از دولتمردان و بی‌توجهی دولت به مشکلات پیش‌روی مردم انگیزه شما در استیضاح رئیس‌جمهور است. اما، آیا برای پیش‌گیری از این نتیجۀ تلخ که خدای نا‌خواسته، حاصل کارتان به سبد دشمن ریخته شود نیز فکری کرده‌اید؟!»
این پرسش را آقای حسین شریعتمداری در یادداشت امروز خود در روزنامه کیهان مطرح کرده و مراد او این است که اصول گرایان رادیکالی که به تازگی در «مجلس انقلابی» و در واکنش به سخنان رییس جمهوری - که صلح امام حسن ع را عمل به خواست اکثریت جامعه دانسته و ستوده بود- خواستار استیضاح (و حتی اعدام!) او شده‌اند «ناخواسته» به پروژه «دولت بی‌سر» یاری رسانده‌اند.
دربارۀ این اصطلاح هم توضیح داده است:«دولت بی‌سر-HEADLESS GOVERMENT- نام پروژه‌ای است که آمریکا و متحدانش با هدف تنش‌آفرینی و ایجاد نا‌امنی و بی‌ثباتی برای سه کشور ایران، لبنان و عراق تهیه کرده و اجرای آن را از چند ماه قبل کلید زده‌اند.
بخش اصلی این پروژه (بخوانید طرح توطئه) حذف رئیس ‌دولت در کشور هدف است. با این تفسیر که وقتی رئیس ‌یک دولت کناره می‌گیرد و یا کنار گذاشته می‌شود، زمینه لازم برای تنش‌آفرینی و برهم‌زدن ثبات و امنیت در آن کشور فراهم می‌شود. در این حالت انتخاب رئیس ‌دولت جدید به آسانی ممکن نیست و معمولاً با اختلاف‌نظرها و برخورد سلیقه‌ها همراه خواهد بود و این دقیقاً همان بی‌ثباتی ایده‌آل و شرایط مطلوبی است که دشمن برای تنش‌آفرینی و ایجاد نا‌امنی به آن نیاز دارد.»
با این حساب یادآور می شود اگر برخی از اصلاح‌طلبان را نیز به خاطر پیشنهاد استعفای رییس جمهوری شماتت می‌کند به همین خاطر بوده است.
آقای شریعتمداری ننوشته ولی شاید در خفا به دوستان بگویند: «سر»ی اگر نباشد کاسه،کوزه‌ها را کجا بشکنیم؟! «سر»ی باید باشد اما برای فحش‌خوری! برای کیسه‌بوکس شدن و همۀ تقصیرها را متوجه او دانستن! نه در دفاع از هویت حقوقی رییس یک «جمهوری».
نکته بسیار قابل تأمل این است که نمی‌گویند رییس جمهوری با 24 میلیون رأی و هزار‌هزار آرزو را نمی‌توان استیضاح (و اعدام!) کرد و قرار نیست استثنای عزل اولین رییس جمهوری ایران تبدیل به قاعده شود یا نمایندگانی با حداقل آرا را از اهانت به "عالی‌ترین مقام رسمی کشور پس از مقام رهبری"- ( توصیف قانون اساسی)- برحذر دارند و نقش خروج ترامپ از برجام در تشدید مشکلات ارزی و بانکی و البته کوتاه آمدن‌های روحانی و انتخاب از دایره‌ای بسته را یادآور شوند بلکه انتقاد از استیضاح فقط به خاطر آن است که دولت، بی‌سر نشود. 
سری اما برای فحش‌خوری و چقدر احترام نگاه داشته‌اند که حکایت «بُز بلاگردان» بنی‌اسراییل را نیاورده‌اند!