بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - فرارو /متن پیش رو در فرارو منتشر شده و انتشار آن در اخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
"ویلیام گالستون*"، نویسنده و تحلیلگر ارشد "اندیشکده بروکینگز" در مقاله ای، علت ناکامی "جو بایدن" در کسب پیروزی قاطع از حیث جذب آرای مردمی در انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا را مورد بررسی قرار داده است.
«در بحبوحه رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری 2020 آمریکا، برخی ناظران و تحلیلگران انتخاباتی (مخصوصا از حزب دموکرات)، پیش بینی می‌کردند که جو بایدن در زمینه جذب آرا مردمی، به یک پیروزی قابل توجه و قاطع در برابر دونالد ترامپ دست یابد. با این حال، نتیجه نهایی انتخابات آمریکا نشان داد که بایدن با فاصله اندکی توانست ترامپ را در زمینه جذب آرا مردمی شکست دهد و پیش بینی‌ها در مورد پیروزی قاطع بایدن در این زمینه، چندان واقع بینانه و درست نبوده اند».
 آمریکایی‌ها در حال تجربه کردن انتخابات ریاست جمهوری هستند که در کل تاریخ این کشور، بی‌سابقه بوده و باید آن را یکی از نزدیکترین و چالشی‌ترین انتخابات‌ها در کل تاریخ آمریکا ارزیابی کرد. در طول نُه انتخابات گذشته ریاست جمهوری در آمریکا (از سال 1988 تا به الان)، هیچکدام از روسای جمهور آمریکا نتوانسته‌اند به برتری قاطع دست پیدا کنند. بیل کلینتون در سال 1996 توانست با اختلاف 8.5 درصدی، بار دیگر به عنوان رئیس جمهور آمریکا انتخاب شود. پس از وی، جرج بوش پدر در سال 1988 با اختلاف 7.8 درصد و باراک اوباما در سال 2008 با اختلاف 7.2 درصد توانستند که پیروز انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شوند. در چهار مورد از نُه انتخابات اخیر، پیروز انتخابات نتوانسته پیروزی قابل توجهی را از حیث جذب آرا مردمی به دست آورد و حتی در دو مورد، برنده آرا الکترال در انتخابات آمریکا، اکثریت آرا مردمی را به خود اختصاص نداده بود (در جلب آرا مردمی شکست خورده بود).
درست در نقطه مقابل انتخابات مذکور در تاریخ آمریکا، در فاصله زمانی بین سال‌های 1920 تا 1984، در 14 مورد از 17 انتخابات آمریکا، برنده انتخابات، برنده آرا اکثریت مردمی نیز بوده است. در جریان دو مورد (انتخاب هری ترومن و جان اف کندی)، پیروز انتخابات با فاصله نیم درصدی در جلب آرا مردمی، پیروز انتخابات شده است. در ده مورد از این انتخابات نیز، پیروز انتخابات، پیروز قابل توجهی در جلب آرا مردمی به دست آورده و در دو مورد (فرانکلین روزولت و رونالد ریگان)، پیروز انتخابات، با فاصله بسیار کمی موفق به کسب تعداد بیشتری از آرا مردمی شده است.
در دوره 64 ساله مذکور، رقابت میان دو حزب دموکرات و جمهوریخواه، شباهت بسیار زیادی به جنگ جهانی دوم داشت که در آن، حضور گسترده‌ای در انتخابات وجود داشت و پیروزی‌های سریع و با اختلاف قابل توجه، به دست می‌آمد. در جبهه مقابل، عصر حاضر شباهت زیادی به جنگ جهانی اول دارد که در آن رقابت‌ها بسیار سنگین و نزدیک بودند.
با در نظر گرفتن کلیه مطالب فوق الذکر، حال باید این پرسش را مطرح کرد که اساسا از چه منظری باید پیروزی جو‌بایدن در انتخابات 2020 آمریکا را ارزیابی کرد؟
در جریان انتخابات 2020 آمریکا و آغاز روند شمارش آرا، بسیاری از دموکرات‌ها از موضع ابتدایی خود مبنی بر پیروزی قاطع و قابل توجه بایدن بر ترامپ کوتاه آمدند و متوجه شدند که رقابت آن‌ها بسیار نزدیک و شانه به شانه است.
با پایان یافتن روند کلی شمارش آرا در انتخابات 2020 آمریکا، احتمالا 158.7 میلیون نفر در انتخابات آمریکا رای داده اند. شش میلیون از این آرا هنوز شمارش نشده اند و ما می‌دانیم که آن‌ها متعلق به چه مکان‌هایی هستند. بیش از نیمی از این آرا (3.3 میلیون رای)، تنها در پنج ایالت (کالیفرنیا، نیویورک، ایلینویز، نیوجرسی، و مریلند) قرار دارند که این ایالت‌ها اغلب دموکرات هستند. از طرفی، باقی مانده آرا مذکور عمدتا به صورت پراکنده و در حد چندهزار رای، به جمهوریخواهان تعلق دارند.
دلایل خوبی وجود دارند که ما به این باور برسیم که آرا شمارش نشده باقی مانده، تا حد زیادی به جو بایدن تعلق دارند. اگر این مساله محقق شود، بایدن با شش میلیون رای از ترامپ پیشی خواهد گرفت و احتمالا اختلاف چهار درصدی در جلب آرا عمومی را به خود اختصاص خواهد داد. از سویی، نباید فراموش کرد که بایدن در زمینه کسب آرا الکترال، رکوردی را نیز به ثبت رسانده و آن جلب آرا ایالت‌هایی نظیر میشیگان، ویسکانسین، پنسیلوانیا، جورجیا، و آریزونا است که دموکرات‌ها از دهه 1990 نتوانسته اند آرا الکترال این ایالت‌ها را به خود اختصاص دهند.
میزان رای تجمیعی جو بایدن، احتمالا وی را در میانه روسای جمهور پیروز آمریکا از سال 1988، از حیث جذب آرای مردمی قرار خواهد داد. در این راستا، وی در مقایسه با چهار انتخابات، نتیجه بدتر و در مقایسه با چهار انتخابات دیگر نیز نتیجه بهتری را کسب کرده است. پیروزی جو بایدن را باید اندکی بهتر از پیروزی اوباما در سال 2012 دانست. از سویی انتظار می‌رود که مجموع آرا الکترال وی نیز از آرا الکترال جرج دبلیو بوش در سال‌های 2000 و 2004، پیشی گیرد.
بر پایه استاندارد‌های سه انتخابات گذشته آمریکا، جو بایدن پیروز قابل توجه، اما با فاصله نه چندان زیادی را به دست آورده است (مخصوصا از نظر جذب آرا مردمی). منطقی است که در شرایط فعلی این سوال را طرح کنیم که چرا بایدن نتوانست آرا مردمی بیشتری را به خود اختصاص دهد؟ شاید بتوان پاسخ اصلی به این پرسش را در این جواب بیابیم که اساسا برهه کنونی، زمان مناسبی برای رقم خوردن پیروزی‌های قاطع (از منظر مقایسه تاریخی) نیست. حزب دموکرات نیز پیش‌بینی‌های نادرستی در مورد پیروزی قاطع خود در انتخابات سه گانه آمریکا در سال 2020 ارائه کرده بود.
هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا، باید با حقایق سختی رو به رو شوند. در چهار انتخابات اخیر آمریکا، نامزد‌های جمهوریخواه به طور میانگین 46 تا 47 درصد از آرا مردمی را به خود اختصاص داده اند. دونالد ترامپ، طبقات ضعیف و کارگری بیشتری را به جمهوریخواهان متمایل کرد و در مقابل، طبقات تحصیل کرده را از این حزب جدا کرد. انتخابات جاری برای جمهوریخواهان این زنگ خطر را به صدا درآورد که اگر موقعیت خود را که به دلیل حضور ترامپ تا حدی خدشه دار شده ترمیم نکنند و آرا مردمی بیشتری را به خود جذب نکنند، در انتخابات آینده آمریکا دچار مشکل خواهند شد.
در نهایت باید گفت اگر جو بایدن در مقام یک رئیس جمهور موفق ظاهر نشود، به احتمال زیاد، چرخه سی ساله رقابت‌های نزدیک در انتخابات آمریکا و دست به دست شدن مکرر و متعدد قدرت در نهاد‌های قانونی آمریکا، همچنان ادامه خواهد یافت. امری که باید آن را به نوعی دلیل اصلی پیروزی خفیف بایدن بر ترامپ، در زمینه جلب آرا مردمی دانست.
*ویلیام گالستون، وی نویسنده و تحلیلگر ارشد اندیشکده بروکینگز است.