سرمقاله اعتماد/ کرونای پاییزی
اخبار ایران
بزرگنمايي:
ایرانیان جهان - اعتماد / « کرونای پاییزی » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته قاسم میرزایی‌نیکو است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
پیش درآمد: ته‌چین با مخلفات شرایط حاد کرونایی و تعطیلی کشور و مجلس و اظهارات آنچنانی و انتخابات امریکا و برجام و مذاکرات و بیش
یکم) کرونا و نیازها : با سپاس فراوان چندباره از کادر درمانی و همدلی و همدردی با خانواده‌های داغدار عزیز از دست داده که امید است هر چه سریع‌تر دفع و رفع بلا شود. باید بدانیم که با شعار و داد و فریاد قطعا نمی‌توان گستردگی بیماری، هجوم بیماران به مراکز درمانی، خستگی بیش از حد کادر پزشکی و کمبود امکانات و تجهیزات به‌ویژه دارو و کیت و... (اتکای آن به خارج) را حل و فصل و سر و سامان داد. تعطیلی سراسری برای زدودن این بیماری از سفره و زندگی مردم، آرزوی همه است و لطف خداوند، اما مخارج زندگی روزمره و نیازهای اساسی دهک‌های نیازمند، نان شب و یک وعده غذای گرم را چگونه باید تامین کرد؟! کسری بودجه و بن‌بست تحریم فروش کامل نفت، صادرات نفت را به حداقل رسانده و عملا همه فریادها از نبود بودجه و پشتیبانی است!
اما به راستی وزیر بهداشت و رییس ستاد کرونا آیا از میزان تخصیص نهایی، آن هم با حمایت و تایید رهبری بی‌خبر هستند؟! پس 100 درصد مساله ساده نیست و راهی وجود ندارد مگر درآمد بیشتر ارزی، بالا رفتن سهم منابع بودجه، ورود و تامین ارز و بالا رفتن سهم حضور بین‌المللی.
دوم) مجلس و ساختمان پارلمان و نمایندگان : نماینده استان یزد در 28 آبان‌ماه فریاد زد: «امروز مجلس دیگر در راس امور که هیچ؛ در پایین امور هم نیست... آقای قالیباف شما باید از شأن مجلس دفاع کنید. یک‌بار شده خدمت رهبر معظم انقلاب برسید و بگویید از مجلس چیزی باقی نمانده است، فقط یک ساختمان باقی مانده و 290 نفر آدم؟!» «دکتر محمدباقر قالیباف»، رییس مجلس انقلابی شورای اسلامی در تازه‌ترین اظهارات خود در تریبون مجلس با اشاره به دولت، مجلس و بانک مرکزی، مشکلات اقتصادی این روزهای کشور را به این 3 نهاد مرتبط دانست. او گفت: «تصمیمات ما در حوزه مسکن، بورس، کالاهای اساسی، گمرک، سیاست‌های پولی و بانکی، نظام بودجه‌ریزی، اختصاص ارز ترجیحی، سوداگری در بازارهای ارز و خودرو، بی‌تفاوتی نسبت به گرانی‌ها، رها کردن بازار و بی‌توجهی به تولید ملی به پاستور، بهارستان، باب همایون و میرداماد ارتباط دارد، نه جورجیا و میشیگان و آریزونا (البته با تلفظ خاص خود ایشان!)» این سخنان آشنایی است که مدام تکرار می‌شود؛ خاص و کانالیزه که مسائل داخلی و اقتصادی ما به خارج ربطی ندارد، همه چیز همین‌جاست، برای سرپوش گذاشتن به مشکلات و بحران‌های حاد کشور است! البته باید گفت که امروز تمام دنیا با بحران تورم و رکود و حضور غریبه‌ای به نام کرونا روبه‌رو است و این فقط قصه سرزمین ما نیست اما در همین رابطه چند مورد را یاد آوری می‌کنم:
- فروش نفت برای کشوری چون جمهوری اسلامی وابسته به ارز نفت؛
- برگشت منابع ارزی از کدام سیستم و طی کدام مکانیسم؛
- نفت هم صفر! و بی‌نیازی و خوداتکایی! خیلی هم خوب! منابع تامین بودجه کشور از کجا؟
- نیازهای مواد اولیه کارخانجات مهم کشور و کالاهای سرمایه‌ای از کجا تامین شود؟!
- هواپیماها و نیازهای ناوگان حمل و نقل کشور از راه و راه‌آهن و خطوط هوایی چگونه باید چرخش بگردد، با کدام بودجه ارزی و با مشارکت کدام کشورها؟
- نیازهای اصلی درمانی و به‌ویژه دارو و امکانات اصلی پزشکی در تمامی سطوح از اتاق عمل تا پروتزهای استخوانی و داروهای خاص بیماران سرطانی و دیالیزی و...
- ماشین‌آلات، نهاده‌های دامی، سم و مواد اولیه، نیازمندی‌های تکنولوژی و ده‌ها موارد دیگر؛
- خودرو و کارخانجات خودروسازی و کارگاه‌های قطعه‌سازی، چه میزان وابستگی به کالای خارجی دارد و مواد اولیه چگونه باید هر روز تامین شود؟
و ده‌ها موارد دیگر که هر دانش‌آموزی که در زیرزمین خانه خود تولید انرژی هسته‌ای می‌کند (به قول محمود احمدی‌نژاد) به راحتی می‌تواند محاسبه کند که به این سادگی نیست که اگر دروازه‌های کشور را ببندیم، خود می‌توانیم!
اینها را گفتم که بگویم در این مورد هم هر عقل سلیمی می‌داند که باید ارتباطات جهانی و منطقه‌ای ما برقرار باشد؛ چراکه چین سوسیالیست و روسیه ابرقدرت هم با دنیا قهر نیستند و روابط تجاری دارند و به قول برادر کیهانی‌مان کاش شریک استراتژیک ما باشند و ما از ترس قهر آنها بتوانیم مذاکره کنیم!
سوم) انتخابات امریکا، برجام و فرجام مذاکرات : نکته دیگر اینکه بالاخره «بایدن» در امریکا نهایی می‌شود و گویا دوستداران داخلی ترامپ، ناامید!
اما تغییر شرایط در امریکا چه فرصتی را ایجاد خواهد کرد و ما چه عکس‌العملی خواهیم داشت، بازمی‌گردد به تصمیمات نظام و سران کشور البته با توجه به وضعیت معیشت مردم و فشار تحریم‌ها!
در این باره اما باید گفت:
- نقش مدیریت و ناکارآمدی مدیریتی، فساد نهادینه و دوگانه‌های فرماندهی سیاسی، اقتصادی و... شاید بخشی از مشکلات کشور باشد؛ اما چند درصد؟! همه مشکلات علتش اصلاح‌طلبان و دولت و مدیران است؟! شاید این انتقاد درست باشد، اما شیپور را از سر گشاد ننوازیم و وارونه در آن ندمیم!
- دور انداختن متخصصان و ردصلاحیت و نظارت استصوابی و برچسب زدن به اهالی انقلاب کجا ریشه دارد؟! و آیا درد مردم حذف و نفرت‌پراکنی و تحریکات داخلی نسبت به این گروه حداقلی است؟! (چه آنچه از اصلاح‌طلبان به قول دلواپسان، چیزی نمانده است!) پارادوکس دلواپسان چیست؟!
- جنگ اقتصادی، تحریم، پاره کردن و آتش زدن برجام داخل کشور و ترامپ از آن‌سو و فشار اقتصادی و تحریم‌های زنجیره‌ای که انگار تمام‌شدنی نیست، کلا مهم نیست یا برای این دولت مهم نیست؟! یا شاید مردم مهم نیستند؟!
- آیا کشورهایی که در عمل و نه در سطح شعار، روابط اقتصادی خود را با ما کاهش داده یا قطع کرده‌اند، مهم نیستند؟!
- دسترسی به یک‌سری مولفه‌های اصلی شامل تکنولوژی، سرمایه و تجارت بین‌المللی چگونه اتفاق می‌افتد؟!
- کالاهای تولیدی که دستاورد منابع نفتی و گازی است، چگونه باید در اختیار مردم قرار گیرد؟!
- رفع بحران اقتصادی را جناب رییس مجلس، گویا با تغییر نگاه درمان کرده‌اند! علی برکت‌الله! این را هم بدانیم بد نیست که کشور باید تجارت منطقه‌ای و بین‌المللی داشته باشد یا نه؟!
- مردم تا کی باید با فقر و فساد و محرومیت و از همه مهم‌تر شکاف طبقاتی و بی‌عدالتی اجتماعی دست و پنجه نرم کنند؟! در حالی که روزبه‌روز معیشت‌شان دشوارتر می‌شود، تا کی قرار است کاهش ارزش پول ملی و دارایی‌های‌شان ادامه داشته باشد؟!
در نهایت واقعیت آن است که یگانه راه‌حل برون‌رفت از شرایط بحرانی و تحریمی، از بین بردن عوامل ایجادکننده این شرایط است. وگرنه هر روز و هر ساعت، مردم نه‌تنها روی توسعه را نخواهند دید که تاخیر لحظه‌ای در این راستا، خالی شدن صندوق ذخیره ارزی، سقوط بورس، بالا رفتن ارز و کاهش ارزش پول ملی و فقر و احتیاج را به دنبال خواهد داشت.
لینک کوتاه:
https://www.iranianejahan.ir/Fa/News/201673/