بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - اعتماد /متن پیش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری ایران اگر کرونا و شیوع گسترده و ناکارآمدی‌های موجود در کنترلش بگذارد، 205 روز دیگر در شرایطی برگزار می‌شود که روی کار آمدن جو بایدن در کاخ سفید و افزایش احتمال بازگشت دوباره ایالات متحده امریکا به توافق هسته‌ای موسوم به برجام از یک‌سو و جدی‌تر شدن عزم نظامیان برای تصاحب پاستور سبب شده تا از حالا بگومگوهای انتخاباتی رنگ و بویی جدی‌تر به خود بگیرد. اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان در صورت بازگشت امریکا به برجام و لغو تحریم‌ها دست بالاتری خواهند داشت و می‌توانند در دوگانه مذاکره و مقاومت، با گفتمان مذاکره وارد میدان شوند اما مشروط به آنکه مردم دوباره حاضر باشند در شرایطی که مشکلات اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی به اوج خود رسیده، مجددا در انتخابات شرکت کنند؛ در غیر این صورت و با تکرار تجربه‌ای مشابه انتخابات اسفندماه98، احتمالا دست بالا از آن اصولگرایان و کاندیداهایی خواهد بود که احتمالا سابقه نظامی‌گری در کارنامه دارند و این از قضا می‌تواند از دلایل اعلام کاندیداتوری حسین دهقان در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم باشد. دهقان تنها چهره‌ای بود که هم در دولت‌های محمود احمدی‌نژاد و هم در دولت حسن روحانی در پست‌های عالی دولتی ایفای نقش کرد. او پس از آنکه در دولت دوم حسن روحانی با کرسی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح خداحافظی کرد، به عنوان مشاور رهبری منصوب و مشغول فعالیت شد و طول یکی، دو سال گذشته بارها و بارها نشان داده که نیم‌نگاهی به انتخابات 1400 دارد.
این احتمال طی این مدت همواره محتمل بود تا اینکه شب گذشته سرانجام رسما اعلام کاندیداتوری کرد. او در یک مصاحبه ویدیویی که از قرار معلوم از سوی دفتر او منتشر شده، درباره چرایی کاندیداتوری‌اش گفته که «خودم را یک عنصر کاملا ملی و انقلابی و فردی می‌دانم که آنچه تا به امروز برایم مهم بوده، در اختیار گذاشتن ظرفیت فکری، اجرایی و ذهنی خودم برای پیشبرد اهداف و منافع نظام و انقلاب بوده است.» او در شرایطی درباره وابستگی‌های سیاسی و جناحی‌اش در شرایطی گفت: «من به گرایشات سیاسی به این معنا که بگویم از جریانات سیاسی متعارف امروز جامعه و اصلاح‌طلب یا اصولگرا هستم، حتما وابستگی ندارم، بلکه به اصل اصیل و اصالت انقلاب معتقدم؛ چون برخاسته از خواسته ناب مردم است؛ به این باور دارم و سعی می‌کنم این تفکر را نمایندگی کنم و فکر می‌کنم که قادرم یک فضای اجماع، تفاهم و گفت‌وگو در سطح ملی و یک فضای گفت‌وگوی از موضع قدرت و عزت با خارج فراهم کنم و از آن‌ طرف هم بستر حضور همه کسانی را که در موضع و عزم و اراده خدمت به جامعه و کشور هستند، فراهم کنم.» که استفاده‌اش از دو کلیدواژه «انقلابی» بودن خود و مذاکره از «موضع عزت» به نوعی نشانگر همسویی‌اش با اصولگرایان است؛ کما اینکه پیش از این نیز اخباری مبنی بر حمایت علی شمخانی، محسن رضایی و محمدباقر قالیباف از او برای حضور در انتخابات منتشر شده بود. «فاصله گرفتن از فضای سنتی و دوقطبی» ایران از قرار معلوم از جمله شعارهای دهقان در انتخابات خواهد بود؛ کمااینکه او گفته که «باید از فضای سنتی حاکم بر اداره و تصمیم‌گیری‌مان فاصله جدی بگیریم و به فضایی جدید وارد شویم و نظام اداری سالم و کارآمدی را که در خدمت توسعه کشور باشد، فراهم کنیم و ان‌شاءالله بسیج تمام امکانات در قالب یک سازمان و ترتیبات صحیح برای پاسخ به نیازهای فوری، میا‌ن‌مدت و بلندمدت کشور و به عبارتی قرار گرفتن در یک مسیر رشد و توسعه با کمترین هزینه و کمترین پیامدهای غیرقابل‌قبول یا نامطلوب را دنبال خواهم کرد.» با این حال اینکه او چهره‌ای به ‌نسبت ناشناس برای افکار عمومی است، از معضلاتی است که احتمالا دهقان با آن مواجه خواهد بود. وابستگی تمام و کمال دهقان به نهادهای نظامی و سابقه نظامی‌گری‌اش که تا این اواخر نیز ادامه داشت، اما مشکلی است که می‌تواند نزدیکی دهقان به جریان سیاسی اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرا و بهره‌مندی‌اش از پایگاه رای آنان را با چالشی جدی مواجه کند؛ چالشی که شاید نتیجه‌اش نه به سود دهقان، بلکه با شکست احتمالی‌اش در انتخابات ریاست‌جمهوری، به نفع رقبایش تمام شود.