بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - حمایت / « فخری زاده ها » عنوان سرمقاله روزنامه حمایت نوشته پرویز سروری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
راهبرد «خنثی‌سازی» تحریم‌ها که در مقابل استراتژی «رفع تحریم‌ها» قرار دارد، در حقیقت، یادگار دوران دفاع مقدس و الگویی برای موفقیت در همه زیرمجموعه‌های مدیریتی کشور است. این راهبرد به‌ویژه در بخش هسته‌ای و موشکی به شکل نمایانی ظهور و بروز داشت. مهم است که این اصول فدای مصلحت‌اندیشی‌ها و کج‌اندیشی‌ها نشود چراکه ثمرات آن باعث شده جمهوری اسلامی دست برتر را در برابر دشمنانش داشته باشد.
ممکن است شبهه ایجاد شود که ایران با تحمل حجم عظیمی از تحریم‌ها و خباثت‌های نظام سلطه، چگونه در مقابل آمریکا و متحدانش دست برتر را دارد؟ پاسخ اما روشن است. کاخ سفید بیش از 40 سال است که ایران را با انواع تهدیدات مواجه کرده ولی در بخش نظامی که نقطه قوت آمریکا تصور می‌شود، موفق به دست‌درازی و تعدی نشده است. در مقابل، جمهوری اسلامی در بخش نظامی و هسته‌ای پیشرفت‌های بزرگی و شگرفی داشته، به‌نحوی‌که پس از ناامیدی در متوقف کردن چرخه علم در کشور، به اقدامات تروریستی و حذف فیزیکی دانشمندان کشورمان متوسل شده‌اند.
اما این اصول غیرقابل تغییر کدام‌اند که برای تداوم توفندگی و بالندگی کشور باید بدون تغییر بمانند؟ چه ویژگی‌های منحصر بفردی در روش کار جهادی شهید فخری زاده‌ها و شهریاری‌ها، تهرانی مقدم‌ها و دیگر دانشمندان بزرگ ایران‌زمین وجود داشت که موفق شدند علیرغم شدیدترین تحریم‌ها در این دو بخش (هسته‌ای و موشکی)، بزرگ‌ترین افتخارات را نصیب کشور کنند؟
نکته نخست اینکه تکلیف انقلابی و ملی خود را به بهترین شکل انجام می‌دادند و تا حصول نتیجه قطعی، از پای نمی‌نشستند. قدرت آفرینی چهره‌های شاخص در این حوزه‌ها ازاین‌جهت حائز اهمیت است که از تحریم‌ها نهراسیدند و منتظر گوشه چشم غرب برای رفع آن‌ها نشدند. کمر همت را بستند و با تمام وجود به خدا تکیه کردند اما درجایی که به نتیجه نمی‌رسیدند، با ایمان راسخ به هدفشان و با انرژی بیشتر، به تلاش ادامه می‌دادند.
 در حقیقت، آن‌ها عامدانه پل‌های پشت سر خود را خراب می‌کردند تا راهی برای بازگشت و عقب‌نشینی نداشته باشند. آن پل‌ها چیزی نبود جز نگاه به خارج و امید به رفع تحریم‌ها.
در حال حاضر، فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته‌ای به‌کرات تأکید کرده‌اند که هیچ نیازی برای تأمین قطعات و ملزومات خود به خارج ندارند، چون شهدای پیشگام این علوم به مجموعه‌های خود آموخته‌اند این راهی است که باید آن را به‌تنهایی طی کنند و امیدی به هیچ عنصر خارجی نداشته باشند. به‌بیان‌دیگر، در مقام انجام‌وظیفه علمی و انقلابی، خود را مکلف به حصول نتیجه نیز می‌دیدند و این عمل‌گرایی را در تبدیل کردن تهدید تحریم‌ها به فرصت‌های بی‌بدیل و بی‌نظیر ثابت کردند. آن‌ها نه از القای ترس دیگران دچار وحشت می‌شدند و نه در برابر امواج ناامیدی زانو می‌زدند، بلکه با همه توان فقط به قله نگاه می‌کردند و با عزم راسخ و قدم‌های استوار، جمهوری اسلامی را به کشوری صاحب سبک تبدیل کردند.
موضوع بعدی در خصوص خنثی‌سازی تحریم‌ها این است که بزرگان این راه پرخطر، پیش و بیش از همه در تیررس تهدیدات و خطرات بوده‌اند ولی میدان را ترک نکردند. مفهوم آن از زاویه دیگر این می‌شود که رفع تحریم‌ها عموماً از جانب کسانی تبلیغ می‌شود که نمی‌خواهند پیشتاز و جلودار و به تعبیر قدما، سنگ زیرین آسیاب باشند. 
چاشنی همه توفیقات جمهوری اسلامی، سر نترس داشتن قهرمانانی است که در خط مقدم بخش‌های مختلف می‌ایستادند، آنگاه به دیگران می‌گفتند بیایید. اینکه مدیری دیگران را دعوت به کار و تلاش نماید و باید و نباید معین کند، به این مفهوم است که نمی‌خواهد خطر کند، از آسایش و رفاهش بکاهد، لذا از مخاطرات پیش رو واهمه داشته و از بقیه می‌خواهد که به‌پیش بروند. این روش مدیریتی، پاسخگو نیست چون فراخوانی مبتنی بر ترس است و نتیجه آن، تمنا و درخواست برای رفع تحریم‌هاست.
مدیران شجاعی که رهبر معظم انقلاب بارها از آن‌ها تمجید کرده‌اند، به عرصه‌هایی ورود می‌کنند که پیش از آن، کسی جرأت ورود به آن‌ها را نداشت و به جهت همین دلیری و شجاعت، دستاوردهایی که در فناوری‌های نظامی و هسته‌ای به‌دست‌آمده، بسیار پیشرفته و در برخی موارد، منحصربه‌فرد هستند.
همین مؤلفه، رمزگشا و مشکل‌گشای کشور در عبور از گردنه‌های اقتصادی نیز هست. تردیدی نیست که تحریم‌ها تنگناهایی را ایجاد کرده‌اند ولی ارسال پالس استقبال از رفع تحریم‌ها، در آن‌سوی مرزها این‌گونه تعبیر می‌شود که فشارها مؤثر واقع شده‌اند و به مفهوم ضعف و کوتاه آمدن در برابر حریف قلمداد می‌گردند. این‌همه ماجرا نیست. آمریکا و اروپا به دنبال این اذعان و اعتراف هستند و به‌محض دریافت این سیگنال، برای تخفیف – تأکید می‌شود تخفیف نه لغو- تحریم‌ها، شروط جدیدی می‌گذارند و امتیازات بیشتری طلب می‌کنند.
افزون بر این، دشمنان ضعف برآمده از ارسال سیگنال مذاکره را تنها ناظر به محدودیت‌های اقتصادی نمی‌دانند و لایه‌های دیگر را هم آسیب‌پذیر می‌بینند. اقتصاد، اجتماع، سیاست، امنیت و ... حوزه‌هایی هستند که طراحان تحریم، پس از اذعان به کارآمدی تحریم‌ها در داخل و ابراز نیاز به رفع مبرم آن‌ها، برای ضربه زدن به این بخش‌ها طمع می‌کنند.
نکته پایانی اینکه شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت و به جنگ مشکلات نرفتن از یک سو و القای رونق کشور در پی مصالحه با غرب و آمریکا از سوی دیگر، نه‌تنها باعث قوی شدن کشور نمی‌شود، بلکه باعث انحراف افکار عمومی و جوانان از توجه به روش‌های کارآمدی است که ده‌ها سال است اثر شفابخش و مؤثر خود را در بخش‌های دیگر نشان داده‌اند. لذا بالا زدن آستین‌ها و بستن کمر همت برای تبدیل کردن ایران به کشوری قوی است که جریان تحریف را به محاق برده و به تعبیر آیت‌الله رئیسی، «مفتضح» و «ناامید» خواهد کرد.