بزرگنمايي:

ایرانیان جهان -
بدون موضوع خراسان/ کاش قدری زمینی تر فکر کنیم!
١٠
٠
جار / یکی از عواملی که باعث می شود در مشکلات مختلفی مانند آسیب های اجتماعی، مسائل اخلاقی، حجاب و ... همیشه دچار تنش باشیم و در موقعیت های مختلف با چالش جدی روبه رو شویم این است که این مفاهیم و موضوعات را خیلی آرمانی و آسمانی مطرح می کنیم در حالی که اساسا تشریع دین در این امور کاملا واقع بینانه و ناظر به شرایط محسوس و طبیعی انسان و جامعه بوده است، ولیکن ما چندان توجهی به این واقعیت ها نداریم.
بدین ترتیب هم در ساحت سیاست گذاری و برنامه ریزی و هم در مرحله ارزیابی و محاسبه بیشتر مشغول شعارها و آرمان ها هستیم تا مسائل عینی و ملموس، در حالی که عرصه های اقتصادی و صنعتی و ... کمتر دچار این آفت می شوند.
شاید جدی ترین تفاوت حوزه فرهنگ با عرصه صنعت و اقتصاد همین باشد که در آن حوزه ها اغلب امور محاسبه کمی دارند و قابل اندازه گیری نسبی هستند. نبود هدف گذاری کمّی و قابل محاسبه در حوزه ترمیم اجتماعی و اصلاح فرهنگی به طور طبیعی به خلأ معیار و میزان برای محاسبه منجر می شود. نامزد ریاست جمهوری در آن سوی دنیا می گوید که مثلا اشتغال را چند دهم درصد افزایش می دهم و کاملا هم طرح اجرایی و عملیاتی واضح دارد که روی آن مطالعه شده اما این جا نامزد انتخابات مدعی می شود که من بیکاری را کاملا ریشه کن می کنم و هیچ برنامه روشنی هم ندارد و بعد هم به کسی پاسخ گو نیست! این محاسبه و تعریف دقیق و عینی همان چیزی است که باید در حوزه فرهنگ نیز تطبیق شود. چاره ای نیست جز این که در حوزه جامعه و فرهنگ قبول کنیم که دیگران هم مثل ما هستند و در حل مشکلات انسانی شان تجربه هایی دارند و می توان از آن تجربه ها در سیاست گذاری فرهنگی و مداوای آسیب های اجتماعی بهره گیریم. باید از آسمان به زمین بیاییم و به جای حرف زدن قدری واقع گرایانه عمل کنیم. شاید آن چه رهبر انقلاب با عنوان «مهندسی فرهنگی» مطرح کردند همین موضوع بود که به جای تعارفات معمول و شعارهای نامعقول اندکی برنامه ریزی دقیق و محاسبه عالمانه داشته باشیم و به جای رؤیاهای آسمانی قدری زمینی تر فکر کنیم!
نویسنده : محمدرضازائری