بزرگنمايي:

سرزمین ایرانیان- این زیر مجموعه که در جریان مطالعه محققان مرکز سرطان روژل (ROGEL) در دانشگاه میشیگان کشف شد، با فقدان ژن CDK12 مشخص می شود.
این مطالعه نشان داد که این زیرمجموعه جدید در سرطان پروستات متاستاستیک (بسیار پیشرفته) در قیاس با تومورهایی که در مرحله اولیه قرار دارند و هنوز گسترش نیافته اند، شایع تر است.
محققان متوجه شدند تومورهایی که در آنها CDK12 غیرفعال بود، نسبت به "مهارکننده ‌های بازرسی سیستم ایمنی" واکنش نشان دادند؛ یک نوع ایمنی درمانی که به طور کلی موفقیت محدودی در سرطان پروستات دارد.
همچنین این مطالعه نشان داد که این زیر مجموعه جدید در حدود 7 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته رخ می ‌دهد و با توجه به رایج بودن سرطان پروستات، هفت درصد رقم قابل توجهی به شمار می رود.
محققان خاطرنشان کردند: این حقیقت که مهارکننده ‌های بازرسی سیستم ایمنی، ممکن است در مقابل این زیرمجموعه از سرطان پرستات موثر باشند، آن را مهم تر می سازد.
محققان در این مطالعه که در مجله Cell منتشر شد، داده های توالی یابی دی.ان.ای و آر.ان.ای 360 نمونه تومور را از بیماران مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به کاستراسیون متاستاتیک بررسی کردند. سرطان پروستات مقاوم به کاستراسیون متاستاتیک یک نوع تهاجمی و پیشرفته از این بیماری است که در آن سرطان در سراسر بدن منتشر شده و دیگر به درمان ‌های سنتی پایه هورمونی واکنش نمی ‌دهد.
محققان فقدان CDK12 را تنها در حدود 1 درصد از نمونه ‌های سرطان پروستات که در مرحله اولیه قرار داشتند، کشف کردند. اما این میزان در سرطان متاستاتیک، که شکل تهاجمی تر این بیماری را نشان می دهد به 7 درصد رسید.
محققان می گویند: این نتایج نشان می دهند که بیماران مبتلا به مرحله اولیه سرطان پروستات که دچار فقدان CDK12 هستند در حقیقت همان افرادی هستند که به بیماری متاستاتیک مبتلا خواهند شد.
این موضوع نشان می ‌دهد که یک رویکرد پزشکی دقیق به سرطان پروستات می‌ تواند به ایمنی درمانی مستقیم و بهتر کمک کند. این نتایج همچنین توضیح می دهد که چرا برخی بیماران مبتلا به سرطان پروستات به ایمنی درمانی واکنش های متفاوت نشان می دهند .