بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - جاستین ترودو نخست وزیر جدید کاناد حامی رابطه با ایران
آقای ترودو پسر پی‌یر ترودو، نخست‌وزیر سابق کانادا است.
استیون هارپر نخست وزیر سابق کانادا که به مدت ده سال حکومت کرد بشدت ضد ایرانی بود و حتی از صهیونیست های اسراییل کاسه داغ تر از آش شده بود و مکرر و مرتب به ایرانی ها توهین می کرد و مزاحمت و اذیت های فراوانی برای ایرانی تباران کانادا ایجاد کرده بود. او حتی با بی ادبی توافق هسته ای را به تمسخر گرفت و تنها او و بنیامین نتانیاهو در جهان اظهار نظر مخالف گفته بودند.
اما رقیب او از حزب لیبرال جاستین ترودو justin_trudeau بارها سیاست های ضد ایرانی هارپر انتقاد کرده بود و می گفت باید با ایران رابطه داشته باشیم و هارپر از همین سخنان او ضد او در رقابتهای انتخاباتی استفاده می کرد و او را متهم به نزدیکی با کشور ایران بزرگترین حامی تروریستهای جهان خطاب می کرد اما هارپر صهیونیست گویا سعودی ها را خیلی متمدن و ضد تروریست می پنداشتند.

استیون هارپر نخست وزیر صهیونیست کانادا که شکست خورد
برخی رسانه ها او را همجنس باز دانسته اند و لابی همجنس بازان در دشمنی با ایران کمتر از صهیویست ها ندارند
به خاطر همین رفتارهای مشمئز کننده هارپر، ایرانیان و دیگر ناراضیان از کشورهای دیگر به همراه حامیان حزب لیبرال و بومیان شکست هارپر را رقم زدند حتی چند نماینده ایرانی طرفدار ترودو وارد مجلس شدند. امید است بزودی سفارت کانادا دوباره در ایران بازگشایی شود و همیهنان مقیم کانادا از شر مزدور سابق صهیونیستها کمی آسایش بیابند.



نمایندگان فارسی زبان کانادا از حزب لیبرال
دلایل سقوط هارپر
1. لایحه 51: به نظر من این لایحه متقن ترین دلیل برای رأی ندادن به هارپر است. نمایندگان بومیان کانادا، گروههای حقوق بشری و حقوق مدنی، مسلمانان کانادایی، گروههای محیط زیستی، دیده بانانان امور شخصیه افراد، مهاجران و پناهندگان، جنبش های گارگری، سیاستمداران و قضات سابق و بسیاری دیگر بر علیه این لایحه موضع گیری کرده اند.
2. اقتصاد و اشتغال: هارپر مدعی شده که در مقایسه با دیگر کشورها کانادای تحت صدارت او بهترین کارنامه را در زمینه اقتصاد و اشتغال داشته است. اما او در مورد این واقعیت که ما تنها کشور عضو گروه هفت هستیم که هنوز در رکود قرار داریم تجاهل می نماید. در واقع کارنامه هارپر در زمینه اقتصاد و اشتغال بدترین در نوع خود از جنگ جهانی دوم به اینسو می باشد.
3. امور کهنه سربازان: هارپر مدعیست که در دوران صدارتش 5 میلیارد دلار افزون بر پیش برای کهنه سربازان هزینه کرده است. در حالیکه در واقع بسیاری از دفاتر امور کهنه سربازان را تعطیل نموده، پرسنل این ادارات را کاهش داده و 700 هزار دلار هم برای نبرد با ایشان در دادگاه ها هزینه نموده است.
4. تقسیم درآمد و برنامه سراسری مراقبت از کودکان: در حالیکه هارپر بسیار بر دست آوردهایش برای خانواده های کانادایی پافشاری می نماید، واقعیت این است که تنها 15 درصد از کاناداییهای مرفه از سیاستهای او منفعت برده اند. همچنین با تغییر معافیتهای مالیاتی خانوادگی هزینه های خانواده ها را افزایش داده است.
5. کسری بودجه برای هفت سال متوالی: پیش از هارپر، کانادا برای نه سال پیاپی مازاد بودجه داشت. اما در مقابل در هفت سال از دوران نخست وزیری هارپر کانادا 127 میلیادر دلار کسری انباشته داشته روی دست گذاشته است.
6. محدودیت برای دانشمندان: دانشمندان ما، حتی پس از اکتشافات و اختراعات مهم هم بایستی یک فرآیند دردناک را طی نمایند تا بتوانند در باره یافته های خود صحبت کنند. از اینرو بسیاری از آنان ترجیح می دهند تا محل اقامت خود را تغییر دهند تا بتوانند آزادی آکادمیک خود را تضمن نمایند. فرآیندی که می توانند برای کشور بسیار خطرناک و هزنیه بر شود.
7. حمله به خیریه ها: دولت هارپر تاکنون 13.4 میلیون دلار را برای نبرد با خیریه ها هزینه نموده است. حتی کمیته حقوق بشر سازمان ملل اشاره کرده که حقوق بشر در کانادا مورد هجمه واقع شده است.
8. بومیان: هارپر توجه اندکی به امور و مسائل مربوط به بومیان نشان داده است. او حتی دعوت برای سخنرانی در نشست بومیان را رد نمود.
9. حذف رودخانه ها و دریاچه از برنامه محافظتی دولت فدرال: به دلیل سیاستهای هارپر، اکنون 99 درصد رودخانه ها و دریاچه های ما تحت هیچگونه محافظتی از سوی دولت فدرال قرار ندارند.
10. قانون گریزی: هارپر هیچ مشکلی ندارد که اول پرونده های ثبت اسلحه های بزرگ را منهدم کرده و سپس قانون مربوطه را تغییرداده و ثبت را غیر قانونی نماید. او در حمله به لیبرالها یا ویدئوهای تبلیغاتی هم قانون شکنی نموده است. تعداد متحدان یا کارگزاران هارپر را که کارشان به دادگاه کشیده هم از شماره بیرون می باشد.
11. طرح لایجه Bill C-24 است. بنظر بنده و بسیاری از صاحب نظران و فعالان حقوق بشر، تصویب این لایحه عجیب و شگفت آور را می توان به نوعی اولین و بزرگترین ضربه به دموکراسی در تاریخ حقوق بشر نامید. بطوری که پس از تصویب و اجرای این قانون، از این پس کشور کانادا را دیگرنمی توانیم یک کشور دموکراتیک بدانیم! دموکراسی بزرگترین دستاورد بشر و تنها علاج بیماری مهلک یک سیستم سیاسی متکی به دیکتاتوری در قرون معاصر است.