چاپ

ایرانیان جهان - مردم سالاری / « تدبیر نظام در ناآرامی‌های عراق و لبنان » عنوان سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم منصور فرزامی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
ناآرامی‌های اخیر دو کشور شیعه‌نشین عراق و لبنان، معلول عللی مختلف است که اگر اهل سیاست در ایران و آن دو کشور، درست تحلیل نکنند و در پی چاره‌اندیشی اصولی نباشند، عوارضی بدتر از علم شدن گروه‌های تروریستی بی‌رحم از نوع داعش در پی خواهند داشت و دامن خیلی از کشورها حتی رژیم‌های تحریک کننده و آتش‌بیار معرکه را که در نهایت می‌خواهند هژمونی و نفوذ مادی و معنوی ایران را تضعیف نمایند، خواهد گرفت و البته ایران هم از این خسارت‌ها و هزینه‌ها برکنار نخواهد ماند و دور نیست که این دو کشور شیعه‌نشین ناآرام کنونی در منطقه به آن دوران بمب‌گذاری‌ها و جنگ‌های فرق‌های داخلی برگردند.
نخستین عامل اعتراضی و ناآرامی، موضوع فقر و غناست که همیشه نمی‌تواند ادامه داشته باشد، یعنی، زندگی مردم نمی‌تواند ببیند که ثروت مملکت دست عده‌ای قلیل باشد و اکثر مردم از آن بی‌بهره بمانند. به عنوان مثال، نمی‌شود که کشور عراق، نفت خود را با آن حجم بالا بفروشد اما بوی آن نفت به سفره‌های مردم نرسد و عده‌ای خاص از آن بهره‌مند شوند. دومین عامل، فاصله طبقاتی اجتماعی و فرهنگی است که به استکبار و استضعاف معنی و تفسیر می‌شود. در این فاصله عجیب و عمیق، در زندگی مستضعفان عقب نگه داشته شده (هیچ نوع مزایایی، به هیچ وجه دیده نمی‌شود بلکه به آنها به چشم شهروندان طبقه و درجه دوم نگریسته می‌شود. طبقه‌ای که هویت گمشده شخصیتی دارند. همان هویت گمشده‌ای که غرب مدعی و اروپای متبختر آن را ندید و بی‌اعتنا ماند و سبب شد که ده‌ها هزار جوان شهروندش از دختر و پسر و زن و مرد به داعش پیوستند که بازمانده‌هایش اکنون در ادلب سوریه محصورند و اروپا در وحشت بازگشت اینان به زادگاه خود، علی‌رغم تاکید و تحمیل ترامپ، حاضر به پذیرش آنها نیست. سوم، ندیدن فرقه‌های مذهبی و نحله‌های فکری و سلایق سیاسی در حکومت است که عامل مهم خودتخریبی در نفس و محیط محسوب می‌شود. این حکومت‌ها بعد از گذشت نزدیک به هزار و چهارصد سال هنوز به سخن عمیق و راهبردی مولای متقیان، علی(ع) پی نبرده‌اند که اگر بندگان خدا با حکومت همکیش نیستند، در آفرینش با آنها همسان‌اند و لزوم روابط متقابل است که باید آنها را در نهادها و مزایای اجتماعی و فرهنگی، عادلانه پذیرفت و در کنار گرفت و از مخاطرات محفوظ ماند و دیواری از عدالت و قسط بنا نمود که امثال جهان‌خوارانی چون آمریکا و توسعه طلبانی امثال رژیم صهیونیستی و عمله‌های استعماری به سان رژیم ریاض و امارات نتوانند بر موج‌های پدیدآمده سوار شوند و منطقه را به معرکه آتش و خون و برادرکشی
پیش ببرند.
عمله‌های حلقه به گوش استعماری که هنوز از شوک «بقیق» و «خریص» و «آرامکو» بیرون نیامده‌اند و گویا از تکرار شاهکارهای انصارالله، غافل مانده‌اند.
و اما در میان ناآرامی‌ها، جسارت‌ها و شعارهایی هم علیه ایران مشاهده و شنیده شده است که طبیعی به نظر می‌رسد و یادآور حرکت‌های بصره تابستان سال پیش و در پی توقف صادرات برق ایران است و از این حیث غیرعادی نباید تلقی شود که هم در عراق و هم در لبنان به عقاید و مشی شیعه و نماد اقتدار آن مخالف‌اند، مهم‌ترین علت آن نیز عکس‌العمل در مقابل عظمت راهپیمایی اربعین حسینی است که خواهان کمرنگ جلوه دادن آثار آن هستند و افراد خاصی در میان صدق رفتار تظاهرکنندگان مضطر، خط فکری آن چهار کشور بالا را دنبال می‌کنند و تغذیه فکری و مادی هم می‌شوند. به هر حال، در لبنان پیروان «جنبلاط» و «جعجع» و در عراق، گروه‌های غیرشیعی و علی‌الخصوص بازماندگان تفکر بعثی، و برخی از خودی‌های نادان نمی‌توانند با ایران، وفاق داشته باشند. به همین دلیل، رژیم سعودی را دوست و ایران را دشمن می‌دانند و به یاد نمی‌آورند و نمی‌خواهند به خاطر بیاورند که آن همه جنایت در منطقه و در کشور عراق و سوریه، ناشی از دست پروردگان همین چهار کشور مزبور است و اگر ایران نبود، عراق و سوریه اکنون به این شکل و شخصیت، وجود خارجی نداشت و ناسپاسی است اگر ندانند که ما سرداران و جوانان برومند بسیاری را در دفاع از استقلال و موجودیت آنها از دست داده‌ایم و اکنون نیز بهترین راهبرد و مدیریت این اوضاع در هر دو کشور، تعدیل رفتار خودمان و کمک به دو کشور در به سامان شدن اوضاع و پاسخ منطقی و فوری به مطالبات به حق مردم معترض و پرهیز از هر نوع خشونت است. چون خشونت، مدیریت و نظام بخشیدن به اوضاع آشفته نیست و ضمن تقبیح افکار عمومی منطقه جهان، رشته انتظام امور هم از دست خواهد رفت. این را تجربه‌های تاریخی به خاطر دولتمردان می‌آورد.