چاپ

ایرانیان جهان - پژوهشگران توانسته اند دارویی که قبلا در آزمایشات برای درمان آلزایمر به کار گرفته می شد را در دانش دندانپزشکی به کار گیرند. این دارو با کارا کردن سلول های بنیادی درون دندان، باعث رشد بافت سخت دندان شده و منجر به ساخت مجدد قسمت خراب دندان از نو می شود.
استفاده از این دارو آسان است به همین دلیل می توان از آن در آینده نزدیک در کلینیک های دندان پزشکی برای درمان پوسیدگی دندان استفاده کرد.
محققان دانشگاه علوم پزشکی کالج سلطنتی لندن با استفاده از دارویی موسوم به تید گلوسیب توانسته‌اند پوسیدگی دندان موش‌ها را بدون استفاده از مواد مصنوعی، ترمیم کنند.
بر اساس نتایج این تحقیق استفاده از داروی تیدگلوسیب که برای درمان آلزایمر مورداستفاده قرار می‌گیرد می‌تواند سلول‌های بنیادی دندان‌ساز را تحریک و آن‌ها را به ساختن بافت جدید وادار سازند.
دکتر پائول شارپی، رئیس گروه محققان می‌گوید زمانی که دندانی آسیب می‌بیند بدن لایه جدیدی تولید می‌کند و از ریشه و تاج دندان محافظت می‌کند ولی این تحرک بدن، برای مقابله با پوسیدگی‌های بزرگ کافی نیست.
در این شیوه از سلول‌های بنیادی برای ترمیم بافت زنده دندان که پالپ نام دارد، استفاده می‌شود. سلول‌های بنیادی در این شیوه به سلول‌هایی تبدیل می‌شوند که وظایف خاصی را در بافت دندان بر عهده‌دارند.
در حالت عادی پس از اینکه دندانی می پوسد و یا به هر علتی خراب می شود، ممکن است ریشه دندان در جریان هوا قرار گیرد که برای افراد بسیاری با درد بسیاری همراه است و خطر عفونت های دهان را افزایش می دهد و برای جلوگیری از این موضوع، بدن انسان ماده ای بسیار نازک مثل دستمال کاغذی ایجاد می کند که مانع از ورود هر نوع ماده ای به درون دندان شود.
در مقابل، بدن نیز برای حفاظت از دندان و جلوگیری از عفونت، لایه جدیدی تولید می کند و از ریشه و تاج دندان محافظت می کند. ولی این تحرک بدن، برای مقابله با پوسیدگی های بزرگ کافی نیست. به همین دلیل دندان پزشکان مجبورند تا آن را سوراخ کرده و مجددا با ماده ای آن را پر کنند. این روشی بود که در گذشته انجام می شد و چندان ایده آل به نظر نمی رسید.
دانشمندان با استفاده از سیمان هایی از جنس کلسیم یا سیلیکون در تلاش هستند تا این پوسیدگی های بزرگ را درمان کنند.
این کشف جدید که توسط پژوهشگران کالج پادشاهی لندن صورت گرفته با استفاده از داروی تیدگلوسیب tideglusib که قبلا برای درمان آلزایمر به کار می رفت، اکنون موجب فعال سازی سلول های بنیادی دندان ساز می شود و آن ها را به ساخت بافت جدید دندان تحریک می کند.
دانشمندان امیدوارند این روش برای آینده دندان پزشکی مفید باشد و بتوان با استفاده از آن، پوسیدگی های وسیع دندان را درمان کرد.
ناگفته نماند این روش در آزمایش بر روی موش ها با موفقیت تست شده است. اما برخی معتقدند برای آزمایش موفقیت آمیز آن بر روی انسان هنوز زمان زیادی باقی مانده است.
البته این تنها تحقیقی نیست که برای رشد مجدد بافت دندان انجام شده، بلکه در سال 2015 نیز گروهی از دانشمندان انگلیسی قصد داشتن با ساخت ماده ای خمیری شکل به تحریک سلول های دندان برای شروع به ساخت مجدد دندان دست یابند.
گروهی از محققان استرالیایی در سال 2015 پیشنهاد دادند تا با استفاده از فلوراید غلیظ برای پر کردن دندان، روند پوسیدگی دندان را معکوس کنند که آن تحقیق هم هنوز به نتایج ملموسی نرسیده است.
برای اینکه ببینیم معجزات استفاده از این دارو برای دندان ها چیست؟ باید منتظر ورود این دارو به دندانپزشکی ها باشیم.
پالپ نرم داخل دندان دربرگیرنده رگ‌های خونی و اعصاب دندان است و پوسیدگی می‌تواند این بافت زنده را از بین ببرد. در چنین شرایطی معمولاً بیماران تحت درمان ریشه دندان یا عصب‌کشی قرار می‌گیرند و درنهایت دندان خود را از دست می‌دهند.
شارپی و همکارانش در این تحقیقات با استفاده از نوعی اسفنج قابل‌جذب از جنس کلاژن مقدار مناسبی از داروی تیدگلوسیب را روی سوارخ‌های ایجادشده روی دندان موش قراردادند. پس از شش هفته اسفنج کاملاً جذب‌شده و بافت جدید دندان جایگزین آن شد.
شارپی افزود: «دندان‌ها توانایی محدودی برای ترمیم خود با استفاده از سلول‌های بنیادی دارند اما با تجویز این دارو روند ترمیم طبیعی دندان‌ها به میزان قابل‌توجهی تقویت می‌شود.»
ترمیم دندان با استفاده از این شیوه به معنای حفظ ساختار و بافت طبیعی آن است.
خبر به آلمانی اینجا