چاپ

ایرانیان جهان - کارشناسان خواستار بازبینی داده‌ها و روش‌های مورد استفاده در مطالعه‌ی استفاده از هیدروکسی کلروکین برای درمان کووید 19 شدند. براساس نتایج این مطالعه، داروی مذکور ممکن است موجب افزایش مرگ‌و‌میر شده باشد.

بیش از 100 دانشمند و پزشک اعتبار مجموعه داده بیمارستانی بزرگی را که اساس مطالعه‌ی تاثیرگذاری بود که هفته‌ی گذشته منتشر شد، زیر سؤال برده‌اند. این مطالعه چنین نتیجه‌گیری کرد که درمان افراد مبتلا به کووید 19 با کلروکین و هیدروکسی کلروکین کمکی نکرده و ممکن است موجب افزایش خطر بروز ریتم‌های غیرطبیعی قلب و مرگ شده باشد . دانشمندان در نامه‌ی سرگشاده‌ای به سردبیر لنست یعنی ریچارد هورتون و نویسندگان مقاله، از این مجله خواسته‌اند تا جزئیاتی درمورد منشا داده‌ها فراهم کند و خواستار تأیید مستقل این مطالعه به‌وسیله‌ی سازمان جهانی بهداشت یا نهاد دیگری شدند. سخنگوی دکتر ماندیپ آر مهرا ، استاد هاروارد که نویسنده‌ی اصلی مقاله است، روز جمعه گفت که نویسندگان مطالعه خواستار یک بازبینی و ارزیابی آکادمیک مستقل شده‌اند. استفاده از داروهای مالاریا یعنی کلروکین و هیدروکسی کلروکین برای پیشگیری و درمان کووید 19 مورد توجه جدی عموم مردم قرار گرفته است. ترامپ در وضعیتی که شواهد دارای استاندارد طلایی از کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌شده برای تأیید اثربخشی دارو موجود نبود، هیدروکسی کلروکین را تبلیغ می‌کرد و اخیرا گفته است که او خود به امید پیشگیری از عفونت ویروس کرونا درحال مصرف دارو بوده است.

ایرانیان جهان

نتایج یک کارآزمایی: هیدروکسی کلروکین تأثیری بر درمان کرونا ندارد هیدروکسی کلروکین با خطر مرگ‌و‌میر بیشتر در بیماران مبتلا به کرونا مرتبط است نتایج امیدبخش کارآزمایی مادرنا: واکسن کرونا ممکن است تا پایان 2020 آماده شود
نویسندگان مقاله گفتند که آن‌ها داده‌های جمع‌آوری‌شده از 671 بیمارستان در 6 قاره را مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار دادند که حاوی اطلاعات پزشکی مفصلی درمورد حدود 15 هزار بیماری که این دارو را دریافت کرده و 81 هزار بیماری که با این دارو تحت درمان قرار نگرفتند، بود. دکتر دسای گفت: «چیزی که دنیا باید آن را درک کند، این است که این داده‌ها مبتنی‌بر رجیستری است. ما کنترلی روی منبع اطلاعات نداریم. تمام کاری که می‌توانیم انجام دهیم گزارش داده‌هایی است که به ما داده می‌شود.» گروه دیگری از پژوهشگران از مؤسسه‌ی بهداشت جهانی بارسلونا نیز سوالاتی درمورد پایگاه داده‌ی Surgisphere هم با نویسندگان و هم با سردبیران لنست مطرح کرده‌اند. دانشمندانی که در انتقاد از مطالعه نامه را نوشته و امضا کردند، شامل پزشکان، پژوهشگران، آمارشناسان و اخلاق‌شناسان از مراکز پزشکی دانشگاهی مختلفی ازجمله دانشکده‌ی بهداشت عمومی چان هاروارد، دانشگاه پنسیلوانیا، دانشگاه وندربیلت و دانشگاه دوک هستند. یکی از امضاکنندگان، دکتر آدریان هرناندز که رئیس مؤسسه تحقیقات بالینی دوک است گفت که این مقاله حاوی ناهنجاری‌های نگران‌کننده‌ی زیادی بود، «اما بزرگ‌ترین چیزی که هشداردهنده بود، این است که چنین پایگاه داده‌ای از بیش از 600 بیمارستان وجود داشته و کسی از وجود آن خبر نداشته است. این بسیار غیرعادی بود.» دکتر هرناندز مانند چندین امضاکننده‌ی دیگر نامه، درگیر یک کارآزمایی بالینی درمورد داروی هیدروکسی کلروکین است تا ببیند که آیا این دارو می‌تواند از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی دربرابر عفونت محافظت کند. آلن چنگ ، استاد بیماری‌های عفونی در دانشگاه موناش در ملبورن استرالیا که او نیز نامه را امضا کرده است، در ایمیلی گفت که باید تک‌تک بیمارستان‌هایی که در این پایگاه داده هستند، معرفی شوند. او گفت: «در حالت ایدئال، پایگاه داده باید عمومی شود اما اگر چنین چیزی ممکن نباشد، باید حداقل به‌طور مستقل مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد.» داده‌های این شرکت همچنین اساس مطالعه‌ی دیگری درزمینه‌ی بیماران مبتلا به عفونت کرونا بوده که این ماه به‌وسیله‌ی برخی از همان نویسندگان ازجمله دکتر دسای و دکتر مهرا از دانشگاه هاروارد در مجله‌ی The New England Journal of Medicine منتشر شد و نیز دو نسخه از یک مقاله درمورد استفاده از یک داروی ضدمیکروبی برای درمان کووید 19 که در مجله‌ی پزشکی معتبری منتشر نشد. جنیفر زئیس ، سخنگوی مجله‌ی The New England Journal of Medicine ازطریق ایمیلی گفت که این مجله از سوالاتی که مطرح شده، آگاه بوده ودر حال بررسی آن‌ها بوده است. دکتر مهرا روز جمعه بیانیه‌ای را صادر کرد و گفت که نویسندگان مقاله درحال فشارآوردن به شرکت برای دسترسی به داده‌ها هستند تا داده‌های مشاهده‌ای را درمورد بیماران کووید 19 بستری‌شده فراهم کند، زیرا نتایج کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌شده برای مدتی دردسترس قرار نخواهد گرفت. مطالعات مشاهده‌ای دیگر قبلا مضرات احتمالی همبسته‌با داروهای مالاریا را گزارش کرده بودند و سازمان غذا و دارو درمورد استفاده از آن‌ها هشدار ایمنی صادر کرده بود. پس از انتشار مقاله‌ی لنست، سازمان جهانی بهداشت و دیگر سازمان‌ها، کارآزمایی بالینی این داروها را به حالت تعلیق درآوردند.