چاپ

ایرانیان جهان -
انگلیس چگونه برابر هلند به زانو درآمد؟
٢٧٦
٠
آی اسپورت / متن پیش رو در آی اسپورت منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
مارک اوگدن| در 12 دقیقه نیمه‌نهایی لیگ ملت‌های اروپا در گیمارش، هر بار که توپ به ویرجیل فان‌دایک، کاپیتان هلند می‌رسید تماشاگران پرشمار انگلیسی او را هو می‌کردند. سخت بتوان توضیحی برای این موضوع پیدا کرد، چرا که فان‌دایک نقشی کلیدی در قهرمانی لیورپول در لیگ قهرمانان داشت اما شاید این موضوع ربطی به یک دشمنی قدیمی داشته باشد. هر چه باشد، فان‌دایک مدافعی است که در کلاس بالایی بازی می‌کند اما در سمت دیگر، هر چهار مدافع تیم گرت‌ ساوت‌گیت طوری بازی می‌کردند که انگار در مسابقات سطح پایینی حضور دارند.
فان‌دایک تنها مدافع هلند نبود که یک سر و گردن بالاتر از بازیکنان انگلیس بود. فرنکی دی‌یونگ، ممفیس دپای، دالی بلیند و ماتایس دی‌لیخت – که پس از نیمه اول متزلزلی که داشت و یک پنالتی هم داد نمایش خود را بهبود داد – همه در تیم رونالد کومان عالی بودند و تکنیک لازم برای درخشش در سطح بین‌المللی را از خود بروز دادند. هلند با درخشش آنها در وقت اضافه سه بر یک پیروز شد و به دیدار نهایی رسید، جایی که با پرتغال دیدار می‌کند. اما طرفداران انگلیس می‌توانند به این اشاره کنند که ساوت‌گیت به هفت بازیکنی که در فینال لیگ قهرمانان در شنبه به میدان رفته بودند استراحت داد. این یکی از دلایل ناکامی انگلیس در بردن این بازی بود. از سوی دیگر، فیل فودن، جیمز مدیسون، هری وینکس و میسون مانت می‌توانند بازیکنانی باشند که در ماه‌ها و سال‌های آینده، تفاوت را رقم می‌زنند.
با این حال انگلیسی‌ها بدشانس هم بودند. گل نیمه دوم جسی لینگارد با یکی از سختگیرانه‌ترین تصمیمات VAR آفساید اعلام شد. اگر گل قبول می‌شد، انگلیس در فاصله 7 دقیقه به پایان مسابقه دو بر یک پیش می‌افتاد. با این حال، انگلیس که به نیمه‌نهایی جام جهانی سال گذشته رسیده بود، در سطحی کاملا پایین‌تر از هلند بازی می‌کرد. ساوت‌گیت گفت: «به نظرم ما درس‌های بسیاری آموختیم، چرا که مقابل تیمی با کیفیت بالا بازی کردیم که برای ما دردسرهایی ساخت که با چالش‌های پیشین ما متفاوت بود. ما هم تهدیدی برای آنها بودیم اما گل‌های بسیار بدی دریافت کردیم. هلندی‌ها با فشار بالا بسیار عالی پرس می‌کردند، و ما در برخی از تصمیم‌گیری‌هایمان سریع نبودیم اما به نظرم این بازی مهمی برای ماست تا به آن دقت کنیم، و ما با این تجربه قوی‌تر خواهیم شد. ما ممکن بود حالا در یک بازی مقدماتی یورو 2020 بازی کنیم و هیچ چیزی هم نیاموزیم.»
اما اگر نمایش قهرمانانه جوردن پیکفورد، دروازه‌بان انگلیس نبود، آنها شکستی بسیار سنگین‌تر را متحمل می‌شدند. دفاع انگلیس بی‌احتیاط بازی می‌کرد، خط میانی این تیم نمی‌توانست روند بازی را در دست بگیرد، و موقعیت برای مهاجمان این تیم به‌ندرت فراهم می‌شد.
کمتر از یک سال پیش بود که انگلیس در حالی جام جهانی را به پایان برد که آبروی خود را در سطح بین‌المللی بازگردانده بود و توانسته بود خود را به‌عنوان تیمی خوب دوباره مطرح کند. پیروزی مقابل اسپانیا و کرواسی در لیگ ملت‌های اروپا هم نشان می‌داد آنها پیش از یورو 2020 و جام جهانی 2022 قطر، تبدیل به یکی از قدرت‌های فوتبال شده‌اند اما این باخت مقابل هلند در شمال پرتغال به‌موقع به آنها نشان داد که چه ضعف‌هایی دارند، ضعف‌هایی که در روسیه دست کم گرفته شدند.
انگلیس مقابل تیمی که قدرت پاس‌دهی بالا دارد نمی‌تواند بازی را کنترل کند، و باز هم مقابل یک رقیب بزرگ نتوانست در جریان بازی گل بزند. در گیمارش، تنها گل انگلیس روی پنالتی بود که مارکوس رشفورد پس از خطای دی‌لیخت به گل تبدیل کرد. انگلیس در روسیه در خط دفاعی خوب بود، و کایل واکر، هری مگوایر و جان استونز در حالی به باشگاه‌هایشان برگشتند که توانسته بودند وجهه قابل قبولی کسب کنند اما مدافعان انگلیس، مانند بن چیلول، مقابل هلند از نظر فردی و تیمی پر از اشتباه بودند و نامتقاعدکننده.
مگوایر بارها توپ را در شرایط خطرناک از دست داد، و اشتباه عجیب استونز در دقیقه 97 باعث شد ممفیس توپ را در گوشه محوطه جریمه بگیرد و آن حرکت در نهایت منجر به گل کویینی پرومیس شود. البته روی این گل، واکر هم اشتباه کرد. استونز همچنین روی گل دی‌لیخت در وقت معمول اشتباه کرد و نتوانست مانع حرکت او شود. واکر و چیلول در هنگامی که به پیش می‌تاختند، شکاف‌های بزرگی را در خط دفاعی به وجود می‌آوردند. به این ترتیب چهار مدافع ساوت‌گیت در کل شب بدی داشتند.
اگر انگلیس یاد نگیرد که چطور خوب دفاع کند، باید فعلا فکر قهرمانی در یک تورنمنت بزرگ را از سر بیرون کند. همچنین اگر آنها یاد نگیرند که ضرباهنگ بازی را در این سطح کنترل کنند. بله، آنها بازیکنانی دارند که کمک کردند منچسترسیتی سه‌گانه داخلی کسب کند و لیورپول فاتح لیگ قهرمانان شود اما امثال استونز و واکر در سیتی به دلیل بازیکنان خارجی که اطرافشان هستند، کمتر آسیب‌پذیر نشان می‌دهند. ضعف‌های جوردن هندرسون در لیورپول را هم فان‌دایک پشت سرش، و محمد صلاح، سادیو مانه و روبرتو فیرمینو در خط حمله پوشش می‌دهند. زمانی که بازیکنان خارجی با کیفیت برتر در کنار بازیکنان انگلیس نباشند، سطح واقعی بسیاری از بازیکنان ساوت‌گیت خود را نشان می‌دهد. رحیم استرلینگ، دیگر بازیکن برجسته سیتی را می‌توان استثنا دانست اما حتی او هم نتوانسته نمایش‌های درخشانش در باشگاهش را برای انگلیس تکرار کند.
اینکه بازیکنان نمی‌توانند درخشش خود در باشگاه‌ها را به تیم ملی بیاورند مشکلی همیشگی برای انگلیس بوده است اما جام جهانی 2018 نشان داد که ساوت‌گیت شاید راهی برای این مشکل پیدا کرده باشد اما حالا، بین جام جهانی و یورو 2020، پیشرفت انگلیس متوقف شده است، و این شکست مقابل هلند باعث می‌شود انگلیسی‌ها نگران بازگشت به ناکامی‌های قبلی خود شوند.
اگر آنها قرار است روند خوبشان را برگردانند، نیاز دارند که دوباره خوب دفاع کنند، و راهی برای حفظ توپ و استفاده مناسب از آن هم پیدا کنند. این ساده به نظر می‌رسد اما آنها از سال 1966 تاکنون سعی کرده‌اند این کار را بکنند و موفق نبوده‌اند.
*ESPN