چاپ

ایرانیان جهان-خبرگزاری اهل بیت(ع) ابنا / سرویس صفحات فرهنگی:
تیری در میان چشم ها. تیری سه شعبه در سینه طفل شیرخوار. زنان در غل و زنجیر. در آخر تنها یک سردار که به خاطر ایستادگی در برابر ظلم و بی عدالتی سرش از تن جدا شد. این داستان کربلا است؛ داستانی که برای همیشه نیاز به آموزش و یادآوری دارد. داستانی که فرزندان ما تا ابد باید بیاموزند. زندگی واقعی، اخبار واقعی و صدا های واقعی.
باید همه کمک کنند تا روایت های مهم را از زبان ها و صدا هایی که اغلب شنیده نمی شوند، نقل کرد. بسیاری از کتب تاریخی به شما از مردی به نام حسین (ع) یا سرزمینی به نام کربلا نمی آموزند. شما هرگز نخواهید آموخت که چگونه 72 نفر در برابر ارتشی 30 هزار نفره ایستادگی کرد و پیروز شد. هیچ کس تاکنون داستانی را برای ما آنگونه نقل نکرده که «ادوارد گیبونز» مورخ بزرگ انگلیسی در موردش بگوید: «داستانی که همدردی و تأثر کم احساس ترین خوانندگان را نیز برمی انگیزد.» ما هرگز از آنچه واقعاً در واقعیت بر حسین (ع) گذشت، داستان کربلا یا عاشورا را نشنیدیم. در تاریخ اسلام و تاریخ جهان هرگز رویدادی اینگونه و تا امروز با این گستردگی و معنویت به ما منتقل نشده است. داستانی که باید هزاران بار روایت کرد و عبرت گرفت، و ما همچنان این داستان بی تکرار را روایت می کنیم.
* واقعه کربلا فقط یک تاریخ یا قصه نیست
قریب به 1400 سال پیش و پس از اینکه مردم شهر از حسین (ع) استمداد کردند تا آن ها را از ظلم خلیفه خود نجات دهد، نوه پیامبر اکرم (ص) با خانواده و لشکر خود به کوفه در عراق رفتند