بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - اعتماد / « اصلاحات و مصائب انتخاباتی » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته احمد حکیمی‌پور است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
همزمان با نزدیک شدن به انتخابات ریاست‌جمهوری و در حالی که با تکمیل روند تاسیس سازوکار و نهاد اجماع‌ساز اصلاح‌طلبان، این جریان سیاسی خود را برای ورود پرقدرت به کارزار انتخابات 1400 مهیا می‌کند، هر از گاهی نام برخی چهره‌ها به عنوان کاندیداهای مطلوب جریان اصلاحات مطرح می‌شود و این تصور را ایجاد می‌کند که احیانا نوعی رقابت درونی و دودستگی در این جریان سیاسی وجود دارد؛ حال آنکه معتقدند این باور نادرست است، چراکه هنوز هیچ کاندیدایی مطرح نشده و مورد تایید اصلاح‌طلبان قرار نگرفته و آنچه مطرح است، صرفا در حد گمانه‌زنی سیاسی-رسانه‌ای است و حتی احزاب به ندرت در این باره موضع‌گیری کرده‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد هنوز زود است که بخواهیم وارد تعیین مصداق شویم و حتی معتقدم تا پایان دهه فجر و حتی اواخر بهمن نیز نباید وارد مصادیق شویم. البته این به ‌معنای آن نیست که نباید کاری انجام دهیم. هم‌اکنون تعدادی از کاندیداها و چهره‌های سیاسی اصلاح‌طلب کار خود را آغاز کرده و حتی حلقه‌هایی را متشکل از نزدیکان‌شان تشکیل داده‌اند. اما این حلقه‌ها هنوز در سطح کلیت جریان اصلاحات فعال نشده است؛ حال آنکه در نهایت این مجموعه اصلاح‌طلبان هستند که باید در این رابطه موضع‌گیری کنند. اما درباره علت آنچه تعلل خوانده می‌شود، باید بگوییم این مشکل -اگر بتوان آن را مشکل نامید- مساله‌ای است فراتر از جریان اصلاحات و مربوط به وضعیت تحزب در ایران. متاسفانه از آنجا که سیاست در ایران چندان شفاف نیست و مناسبات سیاسی روال مشخص و روشنی ندارد و مسائل به ‌اصطلاح دقیقه نودی رفع و رجوع می‌شوند، نمی‌شود با برنامه‌ریزی دقیق و راهبردی روشن پیش رفت. البته این مشکل بیشتر در مسیر کنشگری و سیاست‌ورزی اصلاح‌طلبان مشکل‌ساز است و به ‌واقع اصوگرایان به‌ مراتب مسیری سهل‌تر پیش‌رو دارند و می‌توانند از ماه‌ها قبل برای اهداف سیاسی و انتخاباتی‌شان برنامه‌ریزی کنند. جالب آنکه با این وجود هم اختلاف در جریان اصولگرا بسیار زیاد و این برای همه روشن است. اما شرایط اصلاح‌طلبان متفاوت است؛ به ‌هر حال بحث شورای نگهبان همیشه وجود دارد و این بحث مطرح است که برای اصلاح‌طلبان فرصت رقابت برابر وجود ندارد. 
نتیجه این جریان سیاسی نگرانی‌هایی دارند و همین باعث می‌شود که نتوانند با برنامه‌ریزی دقیق پیشینی به سوی انتخابات گام بردارند و ناچارند که برای تعیین‌تکلیف، منتظر نگاه شورای نگهبان باشند و همین شرایط در وضعیت سیاسی ایران عملا باعث شده که مناسبات تعیین‌کننده انتخابات در ایران، همان هفته آخر تبلیغات رقم بخورد. تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری 2 هفته است ولی در دوره‌های قبل شاهد بودیم که پس از گذشت یک هفته از تبلیغات، برخی کاندیداها به نفع دیگری کنار رفتند و این نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی مشخصی وجود ندارد و همه امور، به ‌اصطلاح دقیقه نودی است. حال آنکه فضا باید به ‌نحوی باشد که احزاب با برنامه جلو بیایند تا مردم در جریان برنامه‌ها و پروژه‌ها قرار گیرند. مقصر این وضعیت هم اصلا‌ح‌طلبان نیستند؛ چراکه فضا چندان شفاف و قانونمند نیست و مناسبات پنهان در کلیت مسائل دخالت دارد و در این فضا بیشتر کار دست گروه‌های ذی‌نفوذ است؛ در حالی که این احزاب شناسنامه‌ دارند که باید به میدان بیایند.