بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - اعتماد / « در سوک علی اکرمی » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته حسین گنجی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که بخواهید تست کنید استحکام یک دیوار چقدر است و از میان آجرهایش برخی را بیرون بکشید تا تاب‌آوری آن را بررسی کنید. اگر توجه کرده باشید، همه آجرها در میزان تاب‌آوری دیوار سهم یکسانی ندارند. بسیاری از آنها را از میانه دیوار بیرون بکشی دیوار همچنان پابرجاست و اندکی هستند که با بیرون کشیدن آنها بخشی یا تمام دیوار فرو می‌ریزد. این آجرها تکه‌های مهمی از دیوار را به یکدیگر جفت کرده‌اند. اینان به اعتبار دیگر و در سطوح میانی یک جامعه، کنشگران مرزی پر بسامدی هستند که فصول مختلف یک جامعه یا گروه‌های متکثر را به یکدیگر پیوند می‌دهند و با زندگی در مرزهای اختلافی نقش برجسته‌ای را در از میان برداشتن مرزهای بی‌جهت برعهده دارند. نقشی که گاهی با در نظر نگرفتن منیت‌های خود و حذف خودخواسته خویش، باعث نزدیکی سرزمین‌های فکری و فعالیتی دیگر می‌شوند. علی اکرمی، آن کنشگر مرزی پربسامد بود که بیشترین سهم را در میانه دیوار روابط جوانان فعال سیاسی و اجتماعی و حتی در میانه روابط جوانان با بزرگ‌تر‌ها و روابط بین نسلی بر عهده داشت. 
نمی‌خواهم بین رفتن آدم‌ها فرق بگذارم، اما می‌خواهم بگویم علی در جایگاهی که قرار داشت و نقشی که برای خود در جامعه تعریف کرده بود، با رفتنش دل‌های بسیاری فرو ریخت. با لبخندش، با امیدی که همیشه در بقچه‌اش بود، با گذشتی که از مواضعش بارها شاهدش بودیم و از نیت خیری که در تمامی مناسبات دنبال می‌کرد، سعی‌اش همه بر این بود که این مرزهای بی‌دلیل را کنار بزند و در زندگی در خطوط تضادها، نقاط اشتراک ایجاد کند و به اطرافیانش بفهماند رها کنید آن قفسی که برای خودتان یا گعده‌تان ساخته‌اید. او نشان داد با همه می‌شود کار کرد و به گفت‌وگو و معاشرت و نقاط اشتراک رسید و نمونه بارز آن چیزی بود که در میان جوانان و بزرگ‌تر‌های فعال اجتماعی و سیاسی دُر نایاب است. ما بسیار از صحبت با جهان حرف می‌زنیم ولی در صحبت با خود دچار لکنت زبان هستیم. انسان‌های مثل علی نمونه‌های اندک ولی همیشه برجسته و ماندگار در کاهش این لکنت زبان و کنار زننده مرزها و دیوارهای بی‌دلیل بودند و هستند. باید حواس‌مان بیشتر به خودمان، به آجرها و به همه کسانی که با آنها زندگی می‌کنیم، باشد. دنیا از دست رفتنی است و تاب‌آوری این جهان بیش از آنچه فکر می‌کنیم، پایین است‌. اگر این جهان اعتباری داشته باشد به حضور و بروز انسان‌هایش است و علی یکی از آنهاست که فقدانش برای خیلی‌ها، کسانی که می‌شناختندش و حتی کسانی که نمی‌شناختندش سخت است، بسیار سخت!