بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - آفتاب یزد /متن پیش رو در آفتاب یزد منتشر شده و انتشار آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
جعفر بای/ شهردار تهران قصد دارد با ایجاد تغییراتی در کالبد تهران و اجرای برنامه‌هایی دو قطبیتی در این کلانشهر را از بین ببرد. لازم به ذکر است که تهران که توسط بنیانگذار
سلسله قاجار به درستی به عنوان پایتخت انتخاب شد و تاکنون توانسته پاسخگوی این نیاز اساسی طی سالیان طولانی باشد، در عهد قاجار دارای تعادل، توازن، هماهنگی همه جانبه و توزیع عادلانه‌ی امکانات ناچیز و تجهیزات ابتدایی را به همراه داشته است. همچنین سران مملکتی در اقصای نقاط زندگی می‌کردند ولی در عهد پهلوی اول و دوم و با رشد نامتقارن و تک بعدی بستر
دو قطبی شدن در این ابر شهر فراهم شد. پس جنوب شهر و شمال شهر در فرآیند زمان و به تدریج اینگونه شد که می‌بینید و فرهنگ جنوب شهری و شمال شهری شکل گرفت و این پدیده به دیگر شهرهای کشور نیز تسری داده شد و قطعا نمی‌توان به فوریت آن را تغییر داد یا صرفا با ایجاد تغییرات کالبدی و فیزیکی در ظاهر شهر، این دو قطبی شدن را به هم ریخت و این عارضه را درمان نمود. زیرا حاشیه‌نشینی و حاکمیت فقر اقتصادی و به تبع آن فقر فرهنگی در کوتاه مدت زدودنی نیست. این دو قطبی‌گری علاوه بر ظواهر در بطن و درون فرهنگ و اندیشه‌ها نیز ریشه
دوانیده است. تغییرات در فرهنگ حاکم بر اندیشه و عمل و روابط بین فردی و دگرگونی نگرش شهروندان کاری بس دشوار و زمانبر است که بنیان‌های دو قطبی‌گری را این گونه مسائل شکل می‌دهد. پس انواع تغییرات را می‌توان به دو بخش کلی تقسیم نمود: تغییرات روبنایی که نگاه از بیرون است و تغییرات صرفا سطحی و ظاهری است. تغییرات زیربنایی که دگرگون‌سازی همه جانبه فرهنگ و اندیشه، نگرش و فکر است و افزون بر ارتقای سطح رفاه، بهداشت فردی و عمومی شیوه درست کاربست آنان به صورت پایدار و مستمر می‌باشد. برای انجام این امر خطیر همکاری تمامی نهادهای فرهنگی، آموزشی و اجتماعی ضرورت دارد. مثلا نصب زباله‌دان در فواصل استاندارد اگر همراه با آموزش‌های لازم نباشد، قطعا کاربردی نخواهد بود و یا احداث اتوبان اگر با پیوست‌های آموزش‌های فرهنگی و اجتماعی همراه نباشد منجر به بهبود ترافیک نخواهد شد. برای انجام این مهم درست است که ابتدا باید از تغییرات کالبدی کار را آغاز نمود ولی آنچه حائزاهمیت می‌باشد، باید همه نهادهای دولتی نسبت به این امر مهم مصمم بوده و این اقدام را در اولویت برنامه‌های خویش قرار دهند. مثلا آموزش و پرورش مدارس برتر را و بهداشت و درمان بیمارستان‌های مجهز را باید با توزیع منطقی در جغرافیای این شهر به طور عادلانه احداث نمایند. طراحی شهری، تخصیص امکانات حمل و نقل عمومی و استقرار مراکز مورد نیاز با هدف کاهش آلایندگی‌های مختلف باید در دستور کار قرار بگیرد تا به مرور زمان ترکیب جمعیتی و سکنی گزینی طبقات خاص اجتماعی با هرم تحصیلی ممتاز، وضعیت ویژه شغلی و طبقات مرفه اقتصادی به تدریج بستر بهبود روابط فردی و ارتقای بهداشت محیط را باعث گردد. احداث ابنیه‌هایی که شاخص‌های توسعه یافتگی در شهر محسوب می‌شوند به همراه کاهش ضریب دسترسی به این امکانات رفاهی می‌تواند کالبد مناسبی را برای استقرار طبقات اجتماعی مناسبی در شهر فراهم آورد.