چاپ

ایرانیان جهان - آرمان ملی / متن پیش رو در آرمان ملی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
نام‌های بسیاری به عنوان نامزد احتمالی جریانات گوناگون در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده به میان آمده است. برخی از این نام‌ها در دوره‌های پیشین انتخابات نیز به‌عنوان گزینه مطرح شده بودند و بعضی دیگر به گوش‌ها آشنا نیستند. بعضی از نامزدهای احتمالی اصولگرا و اصلاح‌طلب و بعضی نظامی هستند. در این میان، هنوز ترس از رد صلاحیت، اعتدالگرایان و اصلاح‌طلبان را نگران حذف از صحنه انتخابات کرده است.
نظامیان در صف پاستور
چندی پیش سردار حسین دهقان، مشاور فرمانده کل قوا در صنایع دفاعی در گفت‌وگویی با اعلام کاندیداتوری برای انتخابات ریاست‌جمهوری، مهر تاییدی بر شایعات چند ماه گذشته، مبنی بر احتمال حضور یک فرد نظامی به عنوان نامزد انتخابات 1400 زد. این اعلام حضور با مخالف‌های بسیاری از سوی قشر نخبگانی جامعه و برخی سیاستمداران همراه شد، با این حال به‌نظر می‌آید که ماجرا به همین نقطه ختم نمی‌شود. اخیرا نام یک نظامی دیگر نیز در میان نامزدهای احتمالی انتخابات به گوش می‌رسد. سردار سرتیپ دوم سعید محمد، یکی از چهره‌های نظامی است که نام او از ماه‌ها پیش به‌عنوان نامزد احتمالی انتخابات ریاست‌جمهوری به گوش می‌رسید. این احتمال در روزهای اخیر جدی‌تر نیز شده است. محمد از سال 97 تا کنون فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء سپاه بوده و تا امروز که در 52 سالگی به سر می‌برد، کتب مختلفی را ترجمه یا تالیف کرده است. یکی از بخش‌های جالب رزومه این فرد، مدیرعاملی شرکت باغ فردوس ایرانیان، سازنده «اطلس مال» است که افتتاح آن حواشی زیادی را به همراه داشت و عده‌ای ساخت آن را مصداق سرمایه‌داری و خلاف تعالیم اسلامی خواندند. محمد دکترای مهندسی عمران (گرایش راه و ترابری) را از دانشگاه تربیت مدرس تهران دریافت کرده و تحصیل در رشته‌های مهندسی در کنار کمتر شناخته‌شده بودن، علت تشبیه محمد و احمدی‌نژاد در برخی رسانه شده است. سعید محمد تاکنون اظهارنظرهای سیاسی چندانی نداشته و طبق برخی شواهد، پس از ورود به سپاه در سال 66 در قرارگاه خاتم مشغول به کار بوده است. روز گذشته (یکشنبه 9 آذر) حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی در گفت‌وگویی و در پاسخ به این سوال که «نام آقای سعید محمد هم شنیده می‌شود، آیا درباره ایشان هم بحثی داشته‌اید؟» تصریح کرد: «فکر نمی‌کنم نظر دادن راجع به اشخاص چندان درست باشد. اشخاص فعلا خودشان را در معرض ارزیابی مردم و جریان‌های سیاسی ‌قرار می‌دهند. نام آقای سعید محمد هم در همه محافل مطرح است و خودشان هم پیگیری و مطرح می‌کنند.» ترقی همچنین زمان حدودی مشخص شدن نامزدهای احتمالی را اواخر دی دانست.
رقابت 1400 اصولگرایان با نظامیان؟
اعلام آمادگی قطعی سردار دهقان در کنار حضور احتمالی قالیباف و محمد، فضای سیاسی ایران را متفاوت‌تر از همیشه کرده است. روز گذشته اکبر ترکان، عضو حزب اعتدال و توسعه در گفت‌وگویی در این باره که اصولگرایان جلساتی را به صورت مجازی برگزار می‌کنند چرا حزب اعتدال و توسعه برگزار نمی‌کند؟ عنوان کرد: «به این دلیل که مشخص نیست، غیراصولگراها در انتخابات تایید صلاحیت شوند همانطور که در انتخابات مجلس رخ داد. بنده از اصلاح‌طلبان شنیده‌ام که کاندیداهای آنها در هیچ حوزه انتخابیه‌ای، تاییدصلاحیت نشدند. وقتی اینها تاییدصلاحیت نشوند، طبیعی است که رقابت بین اصولگرا و اصولگراست حال چه فرقی می‌کند که کدام‌یک از آن دو برنده شوند. وقتی که رقابتِ صرف بین اصولگرایان باشد و در مقابل از اصلاح‌طلبان، کاندیدایی تاییدصلاحیت نشود این رقابت، رقابت جامعی نیست.» البته در خلال این گفت‌وگو مباحثی درخصوص نامزدی محمدباقر نوبخت، معاون رئیس‌جمهوری در انتخابات ریاست‌جمهوری عنوان شده بود که تکذیب شد. زمزمه نامزدی محمدباقر نوبخت از انتخابات ریاست‌جمهوری 96تا کنون مطرح بوده است. نوبخت از چهره‌های سیاسی میانه‌رو است که دبیرکلی حزب اعتدال و توسعه را برعهده دارد و برخی بر این باور هستند که کاندیدای موردحمایت حسن روحانی و جریان اعتدالگر در انتخابات 1400 خواهد بود. او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1384 نوبخت از چهره‌های سیاسی حامی آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی بود و مناظره‌ تلویزیونی او به عنوان نماینده‌ هاشمی با محمد خوش‌چهره که به نمایندگی از احمدی‌نژاد در آن مناظره شرکت کرده بود در روزهای پایانی تبلیغات انتخاباتی خبرساز شد. خرداد امسال برخی از رسانه‌ها، هدف سفرهای استانی نوبخت را با عینک انتخابات 1400 دیده بودند، با این حال این سیاستمدار در صفحه توئیتر خود به این گمانه‌زنی‌ها پاسخ داد و نوشت: «عده‌ای سفرهای استانی‌ام را مبنای گمانه‌زنی درباره حضورم در انتخابات1400 قرار داده‌اند. ضمن رد آن، یادآور می‌شوم در 7سال گذشته مستمرا سفر استانی داشته‌ام پس انگیزه انتخاباتی بی‌اساس است. انس و الفت با مردم که همواره مورد تاکید امام و رهبری بوده با این گمانه‌های بی‌مبنا کم‌اثر نمی‌شود.» با تمامی این احوال دو مساله که باید به آن اشاره کرد، نگرانی برخی جناح‌ها از رد‌صلاحیت و حضور کم‌رنگ مردم خواهد بود. انتخابات اسفند 98 که با حضور حداقلی مردم، افرادی را راهی بهارستان کرد، تجربه‌ای بود که نشان داد، بدون وجود رقابت در انتخابات و در صورت بی‌توجهی به اعتمادسازی عمومی، رای مردم پشتوانه نظام نخواهد بود. با این حال به‌نظر می‌رسد که عده‌ای از کاهش مشارکت مردم صاحب منافعی شده‌اند و پیروزی خود را در مشارکت حداقلی می‌بینند. بنابراین بعید نیست که با برگزاری انتخابات میان اصولگرایان نظامیان، جناح رقیب دیگری در انتخابات حضور نداشته باشد. چندی پیش سید‌فاضل موسوی فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در همین خصوص گفت‌وگویی با «آرمان ملی» داشت که می‌خوانید.
نظامیان چند سال است که در بخش‌های مختلف کشور دخیل هستند. ارزیابی شما از این عملکرد و میزان موفقیت آن چیست؟
یک نظامی بنا دارد چه کاری برای کشور انجام دهد؟ در حال حاضر در حوزه صنعت، اقتصاد، ساخت‌وساز و مسکن حضور دارند. اگر بنا باشد بتوانند مشکلات را حل کند، چه حوزه‌ای باقی مانده که بگویند دیگران بلد نیستند و می‌توانند آن را کامل حل کنند؟ اکثر بانک‌هایی که در دست نظامیان بوده، شاخص منفی دارد. در تمام پروژه‌هایی که حضور داشته‌اند، دیگران هم می‌توانستند انجام دهند. ما امکانات را به نظامیان دادیم که برای ادامه جنگ از آنها استفاده شود و این اتفاق نیز رخ داد. اولین راهی که میان تهران و ساوه ساخته شد به چه معضلی گرفتار شد؟ حداقل 7 سال مشکل داشت تا بالاخره مشکل حل شد.
آیا مردم به یک نظامی برای ریاست‌جمهوری اقبال خواهند داشت؟
امروز نه در ایران و نه در دنیا به یک نظامی اقبال خیلی قوی نشان داده نمی‌شود. اگر اجازه بدهیم مدیران ریشه‌دار اجرایی وارد عرصه مدیریت شوند، ببینید چگونه مشکلات را حل می‌کنند. حتی در مورد قالیباف نیز این را گفتم که مردم زیر بار یک ژنرال برای اداره کشور نرفتند. هر شخصی هم که بنای چنین کاری را داشته باشد، خیال جامعی ندارد که مردم از یک فرد نظامی استقبال کنند و کارهای اجرایی، مسائل کشور و اقتصاد را به او بسپارد.
قشر مذهبی و انقلابی از حضور نظامیان در انتخابات استقبال می‌کنند؟
بعید است علما با فردی نظامی برای کارگزاری کشور موافق باشند، زیرا این خود یکی از دلایل انقلاب اسلامی بود. یکی از دلایلی که انقلاب شد، این بود که نظامیان سر کار خودشان باشند و فقط در حوزه نظامی‌گری فعال کنند.