چاپ

ایرانیان جهان-

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، روزنامه « ثوت چاینا » با اعلام این مطلب افزود: انگلیس پس از خروج از اتحادیه اروپا به دنبال یافتن راه هایی برای نفوذ در آسیا و مشارکت در مسائل منطقه ای از قبیل امنیت و اقتصاد است.

بر اساس این گزارش، شناور ارتشی سلطنتی انگلیس در ماه های آتی به آب های دریای چین جنوبی وارد می‌شود. این اقدام نشانگر مشارکت منطقه ای انگلیس دقیقا پس از پیوستن به مذاکرات اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیای « آ. سه.آن » و توافق همه جانبه برای ترانس- پاسیفیک است.

این اقدامات شاهدی بر تمرکز دوباره این کشور بر منطقه هند-اقیانوسیه پس از خروج از اتحادیه اروپاست. این تغییر جغرافیایی بیانگر اشتیاق انگلیس به ساختن مرزهای سیاسی و اقتصادی وسیع تر در خارج از اتحادیه اروپاست.

بدین ترتیب بحث بر سر آن است که آیا انگلیس که حالا از قید و بندهای اتحادیه اروپا و سیاست خارجی مرکزی رها شده، این توانایی را دارد که به تمایلات پیشین خود یعنی احیای روابط فراموش شده و محوریت فرصت های تازه برای تولید ثروت بازگردد.

بدین صورت چنان دور از انتظار نیست که انگلیس سیاست خارجی خود را بازنگری کند و تمایل به داشتن «روابط عمیق » با آسیا داشته باشد.

این نشریه افزود:انگلیس می‌خواهد قدرت نفوذ تاریخی اش را به عنوان تاثیرگذارترین قدرت در این منطقه به جا بگذارد. بنابراین باید به تحقق امنیت در آسیا کمک کند و پیوندش را با شرکای قوی استراتژیک برای ایفای نقش بزرگتر در تجارت محکم کند.

در ادامه این گزارش آمده است: مشکل آنجا مطرح می شود که قدرت نفوذ انگلیس در آسیا رو به افول رفته است. این روند تنها برای انگلیس اتفاق نیفتاده بلکه رشد چین و منطقه ای شدن آسیا منجر به تغییراتِ قدرت های خارجی شده است. اما جدا از همه عوامل چه سیاسی چه اقتصادی و چه اجتماعی، انگلیس در حال حاضر چیزی جز بازیگری کوچک در منطقه نیست.

بر اساس داده های سرمایه مالی جهانی « آی.ام.اف »، انگلیس در اواخر دهه 1980 حدود 8 درصد از تجارت کالاهای هندی را در اختیار داشت که این رقم به 2 درصد در سال 2020 رسیده است. این روند تنها برای هند اتفاق نیفتاده بلکه در تجارت کلی آسیایی طی 4 دهه گذشته از 3.5 درصد به 1.8 درصد کاهش یافته است.

اگر چین با بیش از 40 درصد سهم تجارت با انگلیس کنار گذاشته شود، تنها 1.6 درصد سهم تجارت باقی می ماند و در این میان سهم تجارت با کشورهایی نظیر اندونزی، مالزی، کره جنوبی و تایوان کمتر از یک درصد است.

برپایه اطلاعات بانک جهانی، انگلیس با از دست دادن سهام خود در کشورهای آسیایی از 17 درصد در سال 2010 به 11 درصد در حال حاضر، تاثیر و نفوذ مالی اش را هم از دست داده است. به علاوه فعایت های بانکی انگلیس در آسیا تحت تسلط دو بانک « اچ.اس.بی.سی » و « استاندارد چارتر » است و بدون این دو بانک حضور در بازار مالی آسیا به شکلی چشمگیر کاهش می یابد.

با این وجود معلوم نیست انگلیس با دخالت دادن ارتش در آسیا به دنبال چیست. ممکن است بخواهد به ایجاد امنیت در این منطقه کمک کند که البته توانایی هایش به کسری از میزان گذشته نمی رسد. شاید هم می خواهد هنوز یکی از دو کشور اروپایی در کنار فرانسه باشد که قادرند در آسیا حضور نظامی داشته باشند. اما اکنون چنین چیزی در دنیای امروز بی معناست.

در پایان این گزارش آمده است: انگلیس تنها کشوری نیست که نفوذش را در آسیا از دست داده است. تمامی قدرت های اروپایی به تدریج دچار وضعیتی مشابه شدند. این امر ابتدا به خاطر هژمونی آمریکایی و سپس به دلیل قدرت گرفتن چین است. تظاهر انگلیس برای بازگشت به دوران گذشته و باز پس گیری قدرت در آسیا بی جاست. امروزه توازن قدرت به نحوی است که انگلیس به آسیا بیشتر نیاز پیدا کرده، بنابراین قابل درک است که چرا انگلیس تلاش می کند تا روابطش را با آسیا مستحکم کند.