چاپ

ایرانیان جهان - جمهوری اسلامی /متن پیش رو در جمهوری اسلامی منتشر شده و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست
امروز بیستم خردادماه سالروز شهادت آیت‌الله سیدمحمدرضا سعیدی از مبارزان نهضت اسلامی و از یاران امام خمینی در مبارزه علیه حکومت پهلوی است که در سال 1349 در زندان ستم شاهی شکنجه شد و به شهادت رسید و نخستین شهید روحانی نهضت اسلامی امام خمینی لقب گرفت.
آیت‌الله سیدمحمدرضا سعیدی در سال 1330 برای ادامه تحصیل به قم رفت و با بهره‌گیری از محضر آیت‌الله بروجردی و امام خمینی به درجه اجتهاد نائل آمد. با فرا رسیدن سال 1341 و شکل‌گیری نهضت روحانیت، ایشان به همراه بسیاری دیگر از روحانیان، به گرد شمع وجود حضرت امام خمینی جمع شدند و در راه نیل به اهداف متعالی آن پیشوای بزرگ، از فدای جان دریغ نورزیدند. پس از آنکه حرکت روحانیت رشد یافت و در راس همه، سخنان و اعلامیه‌های حضرت امام در همه جا شور و هیجان و قیام و انقلاب به وجود آورد، رژیم شاه، مرجع و رهبر عظیم‌الشان نهضت را دستگیر نمود و در پادگان عشرت آباد تحت نظر گرفت. پس از این واقعه، شاگردان امام، حوزه‌های درسی را تعطیل و تحصن اختیار نمودند که این تجمع‌ها با سخنرانی‌ها و مشورت‌ها منجر به اتخاذ تصمیمی از جانب علما و فضلا و مراجع تقلید قم و سایر شهرستانها مبنی بر هجرت به سوی تهران و اعتراض همه جانبه علیه دستگیری حضرت امام شد و در سایه همین اتخاذ و تصمیم راسخ بود که رژیم شاه به هراس افتاد و پس از مدتی امام خمینی را آزاد کرد. آیت‌الله سعیدی از تصمیم و اراده راسخ امام و قدرت عجیب و عظیم ایمان و توکل آن بزرگوار، نیرویی تازه گرفت و راه سراسر رنج و مبارزه و خطر را با میل و اشتیاق انتخاب کرد. آیت‌الله سعیدی درباره دمیده شدن این روح امید و مبارزه در خود، ملاقاتی را که با امام خمینی داشت، موثر دانسته و عامل اصلی معرفی می‌کند. آن شهید بزرگوار در این باره چنین می‌گوید: «هنگام نماز مغرب و عشا به منزل ایشان رفتم، می‌خواستم با ایشان مذاکره کنم، امام آماده نماز بود، وقتی منظورم را فهمید اندکی نماز را تاخیر انداخت. به عرض رساندم: «آقا! طبق برداشتی که من کرده‌ام، از این به بعد شما در مبارزات خود، یاوران کمتری خواهید داشت». ایشان فرمود: «به خدا قسم اگر تمام جن و اِنس پشت به پشت هم بدهند و در مقابل من بایستند، چون من این راه را حق یافته‌ام، از پای نخواهم نشست». آیت‌الله سعیدی پس از شنیدن این سخنان جانبخش امام خمینی می‌گوید: «با سخنان ایشان چنان دلگرم شدم که روح تازه‌ای در وجودم دمیده شد و ایمان بیشتری به قیام و حرکت امام پیدا کردم». وی به دنبال تلاشهای پیگیری که جهت معرفی حضرت امام و نهضت پربرکتش داشت، هجرتی به عراق کرد و در آنجا جلساتی تشکیل داد و نهضت امام خمینی و شخصیت والای روحانی او را تشریح نمود و تلاش و خدمات امثال او بود که زمینه‌های استقبال از امام در نجف را فراهم ساخت.
در اردیبهشت سال 1349 بعد از اینکه رژیم پهلوی با تصویب کاپیتولاسیون سر‌‌سپردگی کامل خود را به استعمار غرب اثبات کرد همراه با علمای حوزه علمیه قم، در 11 اردیبهشت با انتشار اطلاعیه‌ای، مردم را از این خطر بزرگ آگاه ساخت. آیت‌الله سعیدی همچنین علیه استعمارگران دست به فعالیتهای شدید زد و با انتشار اعلامیه‌ای به زبان عربی خطاب به علمای کشورهای اسلامی، آنها را دعوت به قیام و مخالفت کرد. رژیم شاه که از حرکت پرخروش آیت‌الله سعیدی به وحشت افتاده بود او را دستگیر و در قزل قلعه زندانی کرد. و تحت شدیدترین شکنجه‌ها، در روز چهارشنبه 20 خرداد 1349 آن عالم مجاهد را به شهادت رسانید. ساواک به منظور ایجاد ارعاب در بین مبارزان، شهادت او را در مقاطعی خودکشی، خونریزی لوزالمعده و یا سکته قلبی اعلام کرد، اما واقعیت با آنچه زندانیان روایت کردند آشکار شد و اینگونه بود که پس از قطع برق و ایجاد تاریکی تعدادی ناشناس به سلول وی رفته و پس از درگیری شدید وی را به شهادت رساندند. پیکر آن مرد بزرگ فردای شهادتش تحویل فرزند ارشدش شد و سرانجام به‌طور مخفیانه در قبرستان وادی‌السلام قم به خاک سپرده شد.
از آیت‌الله سعیدی آثار علمی به یادگار مانده است که عناوین برخی از آنها از این قرار است؛ آزادی در اسلام، اتحاد در اسلام، کار در اسلام، تقریرات درس آیت‌الله بروجردی، آیا دین موجب عقب ماندگی است؟، رساله امر به معروف و نهی از منکر و نقد و بررسی بسیاری از کتاب‌های اجتماعی و سیاسی.