چاپ

ایرانیان جهان - خراسان / « لطف ترامپ و بایدن به فلسطینیان! » عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم مصطفی منتظر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
شهرک نشینان صهیونیست با حمایت پلیس، به نظر می رسد دور جدید حملات خود را به محله شیخ جراح قدس آغاز کرده اند. دیروز نیز شهرک نشینان با سنگ به منازل فلسطینیان حمله و تلاش کردند با حمایت نظامیان اشغالگر یکی از این منازل را به آتش بکشند. احتمالا با ورود بنت به اریکه قدرت و وحشی‌گری مجدد صهیونیست‎‌ها شاهد وقوع درگیری‌های مسلحانه در کرانه باختری و حتی آغاز درگیری نظامی بین غزه و ارتش رژیم صهیونیستی خواهیم بود.
با توجه به افزایش حضور شهرک‌نشینان در محله شیخ جراح، برخی از مراکز فلسطینی از مردم خواسته‌اند با هدف حمایت از شهروندان مقیم الشیخ جراح که منازلشان با خطر تخریب روبه روست، در این محل حضور یابند. واقعیت این است که موضوع فلسطین و درگیری ها در این منطقه طی چند سال گذشته و پس از روی کار آمدن دولت قبلی آمریکا که یکی از خادم ترین روسای جمهور آمریکا برای رژیم صهیونیستی بود به یک مسئله جدی بدل شد. ترامپ در راه این خدمت، دست به اقداماتی زد که هیچ رئیس جمهوری در آمریکا قبل از وی انجام نداده بود. اما این اقدامات افراطی نتایجی برعکس اهداف وی و حامیان اسرائیل داشت. سیاست معمول آمریکا و اروپا در غصب 80 ساله در فلسطین، راهبرد دو دولت بود که با فریب دولت خودگردان عملا وارد مرحله تعلیق مقاومت فلسطین به بهانه دولتی برای فلسطینیان شد. به بیان دیگر آمریکایی‎ ها توانسته بودند مقاومت ملی گرایانه فلسطین را با سراب دولتی که قرار است ایجاد شود و حقوقی داشته باشد، بشکنند و دولت اسرائیل را بر سرزمین فلسطین تفوق دهند. با همین بهانه نیز هرگونه مقاومت مسلحانه علیه دولت صهیونیست به عنوان مسیری ضد دولت مستقل فلسطینی تصویر می شد و تحت سرکوب برخی گروه‌های داخلی و برخی دولت‌های عرب قرار می‌گرفت. این وضعیت که چشم گروه‌های سازشگر را می بست و هرگونه ظلمی به فلسطین را ممکن می‌ساخت، بهترین مدل برای رشد شهرک سازی صهیونیست‌ها بود. در واقع فلسطینیان با امیدی واهی، حقوق اساسی خود را به مرور از دست می‌دادند. آمریکا نیز در همکاری و حمایت‌های حداقلی مالی و سیاسی از طرف گروه های سازشگر عملا وضعیت دولت فلسطینی را در تعلیق نگه می‌داشت و آن ها را از هرگونه اقدام مسلحانه برحذر می‌داشت. کمک ترامپ به گفتمان مقاومت فلسطین دقیقا در همین نقطه بود.
او امید واهی را قطع کرد. امیدی که رئیس جمهورهای قبلی با هوشمندی سعی در حفظ آن داشتند تا فلسطینیان خسته از مقاومت را فریب دهند و راه صهیونیست ها را باز کنند. ترامپ همه آن را چه رشته بودند، پنبه کرد. او با ساده لوحی خود نشان داد که فلسطینیان برای رسیدن به حقوق خود تنها یک راه دارند و آن هم مقاومت مسلحانه و فعال است. نماد این فهم عمومی، همان لحظه‌ای است که جوانان فلسطینی که تمام عمر خود را در قدس و ذیل دولت خودگردان -به عنوان نماد سازش- گذرانده اند فریاد کشیدند «مشان ا... یا غزه، یلا». آن ها پس از آن که صهیونیست ها به محله شیخ جراح حمله کردند و دولت خودگردان نتوانست با اقدامات سیاسی یا مذاکرات بین المللی خود قدمی در راه دفاع از حقوق فلسطینیان بردارد، به غزه پیغام دادند که باید با موشک هایتان از ما دفاع کنید. این همان چرخش گفتمانی است که قطع امید از خارجیان را در فلسطینی‌ها ایجاد کرد. از طرف دیگر توافق عادی سازی برخی دول عربی نیز به تعمیق این گفتمان کمک شایانی کرد. سابق بر این، نوعی امید به کمک کشورهای عرب و مسلمان در ملت فلسطین وجود داشت که باعث می‌شد در هر جنگی بین فلسطینیان و صهیونیست ها، یک چشم آنان به کشورهای عرب باشد. توافقی که ترامپ برای اسرائیل جفت و جور کرد، باعث شد این امید واهی و غیرواقعی نیز از بین برود.
ملت فلسطین متوجه شد که کدام یک از کشورها دوست واقعی آن ها و کدام دشمنِ در لباس دوست است. نماد این واقعه نیز حرکت خودجوش فلسطینیان در مرزهای لبنان و اردن با فلسطین اشغالی بود. اتفاقی که در سه دهه گذشته رخ نداده بود ولی این بار و پس از توافق های عادی سازی صورت گرفت. گویی فلسطینیان اخراج شده از سرزمین مادری شان روی پای خود ایستاده بودند و می خواستند دشمن تا دندان مسلح را نابود سازند. بایدن هم پس از روی کار آمدن عملا با بی توجهی به موضوع فلسطین و به نوعی تداوم سیاست های ترامپ از جمله لغو نکردن تصمیم ترامپ در به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت «اسرائیل» و انتقال ندادن سفارت آمریکا عملا همان سیاست ها را دنبال کرده و حتی برخلاف اسلافش هنوز هیچ نماینده ای را برای موضوع چالش اسرائیل و فلسطینیان انتخاب نکرده است. سیاست هایی که اکنون فلسطینی ها را در مسیری قرار داده است که پس از سال ها چشم دوختن به مواضع متناقض دولت های عربی و تشکیلات خودگردان به این نتیجه رسیده اند که نسخه نتیجه بخش برای کنترل و وادار کردن سران رژیم صهیونیستی چیزی جز مقاومت نیست. نسخه ای که در جنگ اخیر غزه و قیام ساکنان فلسطینی سرزمین های اشغالی به خوبی مشهود بود و این نکته را هویدا کرد که «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد».