چاپ

ایرانیان جهان - آگاهی نو / متن پیش‌رو در «آگاهی نو» منتشر شده و بازنشر آن در آخرین خبر به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
فرانک فون هیپل، استاد دانشگاه پرینستون توضیحاتی را درباره سیاست چین در برابر کشورهای در حال توسعه ارائه کرده است.
در بخشی از مطلب وی آمده است: مهم‌ترین تحولی که در سال‌های گذشته در سیاست خارجی چین بروز یافت، ابتکار «یک کمربند-یک راه» بوده است که می‌توان آن را به نوعی، پشت کردن به اصلاحات اقتصادی دانست که زمان شن دیائو پینگ در اواخر دهه 70 میلادی در راس سیاست خارجی چین قرار گرفت. تا پیش از این سیاست خارجی چین بر اساس همکاری‌های اقتصادی و عدم دخالت یا نفوذ در کشورهای دیگر بود؛ اکنون این ابتکار را می‌توان مبنای اصلی سیاست سلطه سیاسی و تجاری چین بر نظم جهانی دانست که توسط شی جین پینگ رئیس‌جمهور کنونی چین دنبال می‌شود.
دولت چین تا کنون جزئیات دقیق و مشخصی از برنامه‌های همکاری با کشورهای ذیل ابتکار «یک کمربند-یک راه» ارائه نکرده است؛ از این رو به نظر می‌رسد ابهام در این پروژه، برای سرپوش گذاشتن بر مقاصدی است که چین در زمینه توسعه نفوذ سیاسی‌اش دنبال می‌کند.
با نگاهی به مسابقه چین در همکاری‌های اقتصادی با کشورهای در حال توسعه، می‌توان گفت ابتکار «یک کمربند_یک راه»، تله‌ای برای به دام انداختن کشورهای کمتر توسعه‌یافته زیر بار بدهی‌های کلان به دولت چین است . برای نمونه، سریلانکا و باریادوس، از جمله کشورهای بودند که در ازای تامین سرمایه مربوط به ساخت زیر ساخت‌ها توسط بانک‌های چین، پای قرارداد همکاری با چین را امضا کردند. در این قراردادها، ذکر شده بود در صورت ناتوانی در بازپرداخت وام‌های دریافت شده، دولت چین می‌تواند دارایی‌های مذکور را ضبط و مصادره کند.