بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - هفته‌های دیوانه‌وار در لیگ برتر انگلیس
سایز متن الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد! http://akhr.ir/6892929
٩٤
٠
روزنامه سازندگی /متن پیش رو در سازندگی منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست
جاناتان ویلسون/ نتایج چند هفته پیش لیگ برتر انگلیس را به یاد دارید؟ منچسترسیتی در خانه خود برابر لسترسیتی پنج گل دریافت کرد و همه سر خود را تکان می‌دادند و در تعجب بودند که چنین خط دفاعی چگونه می‌تواند امید به قهرمانی در لیگ داشته باشد! ناگهان همان لستر هفته بعد در خانه خود در تقابل با وستهام 3 بار زانو زد، منچستریونایتد از تاتنهام شش گل خورد و لیورپول هم برابر استون‌ویلا با نتیجه باورنکردنی 7 بر 2 در هم شکست. ناگهان همه چیز در لیگ برتر انگلیس دگرگون شد؛ چشم‌ها نتایجی که روی اسکوربورد نقش بسته بود را باور نمی‌کرد! هیچ چیز با منطق و پیش‌بینی‌ها هم‌خوانی نداشت.
میانگین گلزنی در فصل جاری لیگ برتر انگلیس 3.78 گل به ازای هر بازی است. این در حالی‌ست که میانگین گلزنی در فصل گذشته عدد 2.72 را نشان می‌داد. عددی که در فصول پیشتر هم 2.82 و 2.67 گل به ازای هر بازی بود. البته فعلاً تنها چهار هفته از بازی‌ها گذشته و این آمار هم بعید نیست در هفته‌های پیش رو کاهش یابد اما در هر صورت به نظر اتفاقی عجیب در حال وقوع است. ضمن اینکه نباید از تاثیر بزرگ‌نمایی نیز غاقل شد؛ در فوتبال زمانی که یک تیمِ به ظاهر شکست‌ناپذیر مقابل تیمی دور از انتظار تسلیم و متحمل شکست می‌شود و یا نتیجه‌ای باورنکردنی در یک مسابقه رقم می‌خورد، چنین تاثیری به چشم می‌خورد. در واقع چیزی که زمانی غیرممکن بود ناگهان ممکن جلوه و تمام پیش‌بینی‌ها، باورها و حتی رفتارها را دستخوش تغییر و تحولی اساسی می‌کند. گویی شکست 8 بر 2 بارسلونا برابر بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان اروپا فصل گذشته و باخت 4 بر یک همان بایرن در مصاف با هوفنهایم در فصل جاری بوندس‌لیگا هم بخشی از همین پدیده باشد تا مشخص شود این قضیه تنها محدود به لیگ برتر انگلیس نیست.
فوتبال در بالاترین سطح کیفی خود هرگز تاکنون در چنین شرایط عجیبی قرار نگرفته بود؛ مقطع پایانی فصل گذشته کاملا فشرده برگزار شد و بدون هیچ تعطیلات مناسبی پا به فصلی جدید و البته باز هم فشرده گذاشت. به بیانی ساده‌تر باید گفت که زمان لازم برای آمادگی، چه در بخش باشگاه و کارهای اساسی و چه در بُعد تحلیل بازی‌های تیم، در دسترس کادر فنی و بازیکنان قرار نداشت. این فقدان تاثیری شگرف در ضعف بدنی، تاکتیکی و شاید روانی ایفا می‌کند. شاید به همین دلیل نیز باشد که فرم چهار تیم انگلیسی حاضر در رقابت‌های اروپایی، علیرغم استراحت بیشتر، نسبت به سایرین ضعیف‌تر بوده. به عنوان مثال چلسی از چهار بازی نخست خود در فصل جدید رقابت‌ها تنها 7 امتیاز کسب کرده، ولورهمپتون از همین تعداد بازی 6، منچسترسیتی و منچستریونایتد هم به ترتیب 4 و 3 امتیاز از سه بازی به دست آورده‌اند. اما در طرف دیگر تیمی همچون اورتون اکنون با 12 امتیاز کامل در صدر جدول رده‌بندی ایستاده و استون‌ویلا تیمی که فصل گذشته با یک امتیاز اختلاف نسبت به بورنموث از سقوط نجات یافت، حالا پشت سر تافی‌ها در رده دوم جدول است.
البته که نباید از تاثیر قابل توجه عدم حضور هواداران در بازی‌های خانگی تیم‌های مختلف نیز غافل شویم؛ زمانی که رقابت‌های فوتبال پس از قرنطینه بدون تماشاگر به جمعمان بازگشتند «جیمی کرگر» مدافع اسبق باشگاه لیورپول مدعی شد که عده‌ای از این مسئله منفعت خواهند برد. او گفت که «فوتبالیست‌های دوشنبه تا جمعه» که در تمرینات موفق هستند اما برابر جمعیت شاید فشار حس ‌کنند و خوب عمل نکنند، از این قضیه قطعاً سود می‌کنند. بله؛ همه می‌دانند که در ترکیب تیم‌های حاضر در لیگ برتر انگلیس بازیکنانی وجود دارند که در ورزشگاه خالی، با تمرکز و آرامش بیشتری توپ می‌زنند اما به همان اندازه هم بازیکنانی هستند که برای عملکرد بهتر به آدرنالین، هیجان و در کلام آخر به حضور هواداران پر شور در استادیوم نیاز دارند. مسئله دیگر نیز این است که وقتی شرایط بازی از کنترل یک تیم خارج می‌شود - مانند آنچه یک‌شنبه شب برای لیورپول و منچستریونایتد اتفاق افتاد - حضور هواداران می‌تواند به میزبان کمک شایانی جهت بازیابی روحی و روانی برساند و به آنها جهت ارائه مبارزه‌ای جانانه‌تر، انرژی مضاعفی تزریق کند.
با این وجود کسی حق ندارد همه چیز را به نبود هواداران مرتبط سازد و بدتر شدن شرایط باشگاه‌ها را به حاشیه ببرد. منچستریونایتد تا پیش از جدال برابر تاتنهام، در مصاب با کریستال پالاس و برایتون هم لحظات بسیار دشواری را سپری کرد و حتی در مصاف با مرغ‌های دریایی خوش‌شانس بود که با شکست از زمین خارج نشد. این عملکردِ ضعیف، تردیدها علیه هیئت مدیره، ترکیب تیم، توانایی‌های فنی «اوله‌گونار سولسشائر» و حتی ذهنیت برخی بازیکنان را در ذهن فوتبال‌دوستان و کارشناسان ایجاد کرده است.
دیگر دلیل ثبت این میانگین گل بالا را می‌توان در رو به جلو بازی کردن برخی تیم‌ها نیز دانست که به حریف این فرصت را می‌بخشد تا به پشت دفاع نفوذ کند. البته که ارائه بازی هجومی هر فوتبال‌دوستی را به وجد می‌آورد اما در عین حال بسیار پرخطر است. «یورگن کلوپ» که تیم تحت رهبری‌اش با همین شیوه بازی می‌کند، پس از دیدار برابر آرسنال که با برتری 3 بر یک سرخ‌پوشان مرسی‌ساید همراه شد با «روی کین» کارشناس شبکه «اسکای اسپورت» که عملکرد لیورپول را در دقایقی بی‌نظم و آشفته خوانده بود، دقایقی بحث کرد و سپس پذیرفت که پذیرش «ریسک» بخش ذاتی سبک و فلسفه بازی اوست.
پیامدهای این سبک بازی اما خیلی زود خود را آشکار نمود؛ اگر شما به توپ در دست حریف فشار نیاورید، یک خط دفاع چهار نفره که میانه میدان استقرار دارد بسیار آسیب‌پذیر خواهد شد. در غیاب «سادیو مانه» که یکی از دو رهبر اصلی فشار از جلوی تیم به حساب می‌آید و البته «جردن هندرسون» که نظمی خاص به خط میانی می‌بخشد، لیورپول برابر تیمی قرار گرفت که مصمم به استفاده از این فضا بود و از همین طریق به آنچه می‌خواست رسید، شاید حتی فراتر از آنچه در رویایش می‌دید. جذب «تیاگو آلکانتارا» توسط سرخ‌های آنفیلد نشان می‌دهد که کلوپ پذیرفته آن سبک دیوانه‌واری که خود پیشگامش بود، به پایان رسیده است.
«پپ گواردیولا» با عدم اعتماد به مدافعان خود در جدال برابر لسترسیتی، تصمیم به استفاده از دو هافبک میانی برای محافظت گرفت. به موجب این تصمیم ولی خط دوم فشار سیتیزن‌ها دچار تاخیر شد و این به مندی و تیلمانس - دو هافبک لسترسیتی - فرصت داد که پاس‌های خوبی پشت سر مدافعین سیتی ارسال کنند. زمانی که مکانیسم به این صورت چیده شود، تنها یک خطا در بخشی از زمین نیز می‌تواند روی تمام تیم تاثیر بگذارد.
البته که تجربه به ما نشان داده که شرایط در هفته‌های آینده آرام خواهد شد اما اکنون باید بپذیریم که در دورانی بی‌سابقه و شرایطی جدید به سر می‌بریم.
ترجمه: نوید صراف