بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی قزوین از آغاز کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه خله‌کوه تاکستان با هدف امکان‌سنجی‌ احداث سایت‌موزه در این محوطه خبر داد.
میراث آریا: روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قزوین، علیرضا خزائلی روز یکشنبه 10 اسفندماه 1399 با اعلام این خبر، گفت: «محوطه باستانی خله‌کوه با وسعت پنج هکتار واقع در شهر تاکستان یکی از ارزشمند‌ترین سایت‌های باستان‌شناسی دشت قزوین به‌شمار می‌رود و آشکار شدن نهشته‌های ارزشمند فرهنگی مربوط به سکونت‌گاه‌های هزاره پنجم قبل از میلاد در لایه‌های تاریخی این محوطه طی دو فصل کاوش باستان‌شناسی در سال‌های 90 و 93، نشان‌دهنده اهمیت بسزای خله‌کوه در مطالعات باستان‌شناسی دشت قزوین است.»
او اظهار کرد: «با توجه به قدمت تاریخی این محوطه و ضرورت معرفی و نمایش آثار به دست‌آمده از لایه‌های تاریخی و بقایای معماری در محل حفاری، طرح سامان‌دهی محوطه تاریخی خله‌کوه برای ایجاد و راه‌‍‌اندازی سایت‌موزه از سنوات گذشته در دستور کار قرار گرفت که در همین راستا نیز فاز اول این طرح با اقدام‌هایی چون تهیه، ساخت و نصب چهارچوب فلزی، تهیه و اجرای شیشه سکوریت بری پوشش حفاظتی ترانشه‌های حفاری شده، کف‌سازی سنگی محوطه و فضاسازی و معبرسازی برای بازدید از ویترین‌ها انجام شد که ادامه آن نیازمند تأمین اعتبار تداوم کاوش‌های باستان‌شناسی به منظور خواناسازی فضاهای معماری و نهشته‌های باستانی و ساماندهی محوطه بود.»
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی قزوین با اشاره به آغاز فصل جدید کاوش‌ها در این محوطه، افزود: «به‌دنبال اجرای مصوبات سفر دکتر مونسان به استان قزوین و پیگیری‌های صورت‌گرفته توسط نماینده شهرستان تاکستان در مجلس شورای اسلامی و اداره‌کل، فصل جدید کاوش‌های باستان‌شناسی این محوطه با مجوز پژوهشگاه میراث‌فرهنگی کشور به سرپرستی فریبا سعیدی انارکی با هدف امکان‌سنجی احداث سایت‌موزه آغاز شد که امیدواریم راه‌اندازی این سایت‌موزه بتواند این منطقه را به مقصد تازه‌ای برای گردشگری استان تبدیل کند.»
صدور 149مجوز باستان شناسی در یک سال پژوهشی
محوطه باستانی خله‌کوه با وسعت پنج هکتار در شهر تاکستان واقع شده است، آثار به‌دست آمده در لایه‌های تاریخی این منطقه به هزاره پنجم و ششم پیش از میلاد و قدیم­ترین آثارِ دوران اسلامی نیز در این محوطه به قرن 5 و 6 هجری قمری ( دوره سلجوقی ) مربوط می‌شوند. این محوطه در سال 1377 به شماره 2275 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.