ایرانیان جهان - ایرنا / دولت انگلیس و کمیسیون اروپا در بیانیهای مشترک اعلام کردند مذاکرات برای پیوستن لندن به برنامه تبادل آموزشی «اراسموس پلاس» در سال ۲۰۲۷ به پایان رسیده است و مسیر گفتوگو برای مشارکت انگلیس در بازار داخلی برق اتحادیه اروپا نیز وارد مرحله مذاکره میشود؛ تحولاتی که در سایه پررنگتر شدن شکافهای فراآتلانتیکی، بهعنوان نشانهای از نزدیکشدن تدریجی و کمسروصدای لندن به چارچوبهای همکاری بروکسل پس از برگزیت ارزیابی میشود.
«ماروش شفکوویچ» کمیسر تجارت و امنیت اقتصادی کمیسیون اروپا و «نیک توماس-سایموندز» مسئول امور روابط اروپایی دولت انگلیس امروز (چهارشنبه) در بیانیهای مشترک از پایان مذاکرات درباره بازگشت انگلیس به برنامه اراسموس پلاس از سال ۲۰۲۷ (۱۴۰۶ خورشیدی) خبر دادند و گفتند طرفین درباره سازوکار مالی نیز به جمعبندی رسیدهاند؛ جمعبندیای که از نگاه آنها توازن میان سهم پرداختی و منافع این برنامه را حفظ میکند.
بیانیه مشترک در بخش دیگری تصریح میکند که گفتوگوهای مقدماتی درباره مشارکت انگلیس در بازار داخلی برق اتحادیه اروپا پایان یافته و دو طرف اکنون وارد مسیر مذاکرات رسمی برای تعیین چارچوب لازم خواهند شد و قرار است جزئیات این مرحله در روزهای آینده منتشر شود.
همزمان، لحن و چینش موضوعات در این بیانیه نشان میدهد لندن و بروکسل پس از نشست سران دو طرف در ماه مه ۲۰۲۵ (اردیبهشت ۱۴۰۴)، بهدنبال آن هستند که چند پرونده عملیاتی را بهصورت موازی جلو ببرند تا اصطکاکهای پسابرگزیت را کاهش دهند و سطحی از همکاریهای از دسترفته را بازسازی کنند؛ مسیری که بهجای اعلام پروژههای بزرگ و پرهزینه سیاسی، بر توافقهای موضوعی و فنی تکیه دارد و همین ویژگی، آن را به یک «بازگشت چراغخاموش» شبیه کرده است.
اراسموس برای لندن صرفاً یک پرونده آموزشی نیست و بیشتر نقش یک علامت سیاسی را بازی میکند که میگوید دولت کییر استارمر میخواهد بدون ورود به منازعههای پرسر و صدای داخلی درباره بازگشت رسمی به ساختارهای اتحادیه اروپا، گام به گام بخشی از هزینههای برگزیت را در حوزههای حساس و ملموس کم کند و همزمان، در برابر فشارهای محیطی جدید، دست خود را در اروپا خالی نگذارد.
این تحولات در شرایطی رخ میدهد که فضای راهبردی غرب نیز آرامتر نشده و بحثهای فزاینده در اروپا درباره ضرورت اتکای بیشتر به ظرفیتهای قارهای و کاهش وابستگی به معادلات فراآتلانتیکی پررنگتر شده است؛ فضایی که در آن، نزدیکی لندن به بروکسل برای مدیریت ریسکهای امنیتی و اقتصادی، از یک انتخاب صرفاً سیاسی به یک ضرورت عملگرایانه نزدیک میشود.
در داخل انگلیس نیز برگزیت همچنان یک زخم سیاسی و اجتماعی باز است و نظرسنجیهای سالهای اخیر نشان دادهاند بخش قابل توجهی از افکار عمومی، خروج از اتحادیه اروپا را تصمیمی نادرست ارزیابی میکند و از پیامدهای اقتصادی و هزینههای روزمره آن ناراضی است؛ واقعیتی که به دولتهای پسابرگزیت پیام میدهد هر اندازه بتوانند اصطکاک با اتحادیه اروپا را کاهش دهند، میتوانند بخشی از فشارهای داخلی را مهار کنند، هرچند جریانهای حامی برگزیت همچنان هر توافق تازه با بروکسل را بهعنوان عقبنشینی سیاسی به چالش میکشند.
از این منظر، بیانیه مشترک امروز را میتوان یک حلقه دیگر از دومینوی توافقهایی دانست که بهتدریج برگزیت را زیر تیغ بازنگری میبرد و نشان میدهد جدایی رسمی، نه اختلافات را پایان داد و نه نیازهای متقابل را حذف کرد، بلکه تنها شکل رابطه را تغییر داد و اکنون لندن و بروکسل میکوشند، بیسروصدا و مرحلهای، بخشی از همان رابطه را با قالبهای تازه احیا کنند.
بازار ![]()