ایرانیان جهان - فارس / در سال ۲۰۲۵، خیابانهای تلآویو بیش از آنکه صحنه سیاست مدرن باشند، به ویترینی از یک «جمهوری موز» شباهت پیدا کردند؛ جایی که نخستوزیر تحت محاکمه، با پروندههای فساد، تاکتیکهای تعویق دادگاه و درخواست عفو، در برابر موجی از معترضان ایستاد که با لباس زندان و موز در دست، یک پیام روشن داشتند: وقتی عدالت معطل میماند، دموکراسی هم لیز میخورد.
محاکمه بنیامین نتانیاهو که از سال ۲۰۲۰ آغاز شد، در سال ۲۰۲۵ به یکی از مهمترین و پرتنشترین رویدادهای سیاسی این کشور بدل گردید. نتانیاهو در سه پرونده مشهور به ۱۰۰۰، ۲۰۰۰ و ۴۰۰۰ با اتهامات فساد، رشوه، کلاهبرداری و خیانت در امانت روبهروست. این دادگاه نه تنها آینده سیاسی او را به چالش کشیده، بلکه شکافهای اجتماعی و سیاسی در اسرائیل را نیز برجسته کرده است.
روند دادگاه نتانیاهونتانیاهو در جلسات متعدد دادگاه منطقهای تلآویو جسته و گریخته حاضر شده و در برابر اتهامات از خود دفاع کرده است؛ با این حال روند دادرسی با اختلالها و چالشهای گوناگونی روبهرو بوده است. تیم حقوقی او بارها تلاش کرده جلسات را به بهانههای مختلف به تعویق بیندازد، اما بسیاری از این درخواستها با مخالفت دادگاه مواجه شدهاند. در برخی روزها نیز به دلیل اختلاف بر سر زمانبندی یا ملاحظات امنیتی، جلسات با وقفه برگزار شد. در یکی از جلسات، که در ۲۴ دسامبر شکل گرفت، تنش میان وکلای نتانیاهو و قضات بالا گرفت و با سر دادن شعارهایی از سوی مخالفان حاضر در سالن، فضا متشنج شد و نیروهای امنیتی ناچار به مداخله شدند. یکی از معترضان حاضر در دادگاه فریاد زد، «در نهایت سر از زندان درمیآوری».
بازار
درخواست عفو و واکنشهای سیاسیدر ۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، نتانیاهو بدون پذیرش اتهامات، رسماً درخواست عفو کامل را مطرح کرد و استدلال نمود که ادامه روند دادگاه موجب تشدید شکاف و تفرقه در کشور میشود. این درخواست موجی از واکنشهای داخلی و خارجی را برانگیخت و مباحث مربوط به استقلال قضائی و سلامت نظام سیاسی را تشدید کرد. پس از طرح درخواست عفو، گروههایی از معترضان مقابل منزل اسحاق هرتصوگ، رئیس رژیم صهیونیستی، تجمع کردند و با پوشیدن لباس نارنجی زندان و استفاده از موز (نمادی از فساد)، شعار «عفو = جمهوری موز» سر دادند و نتانیاهو را به تلاش برای فرار از عدالت متهم کردند. یکی از فعالان معترض تأکید داشت که او بدون پذیرش مسئولیت، قصد دارد روند دادگاه را متوقف کند. در سطح بینالمللی نیز واکنشها گسترده بود؛ در دسامبر 2025، رائول لاتوره، رئیس مجلس نمایندگان پاراگوئه، به دعوت نتانیاهو و همراهی امیر اوحانا از دادگاه تلآویو بازدید کرد؛ حضوری که به کوتاه شدن جلسه شهادت او انجامید و به عنوان نشانهای از حمایت بینالمللی تعبیر شد. این اقدام با انتقاد گسترده مخالفان مواجه گردید و یائیر لاپید، رهبر مخالفان کنست، نتانیاهو را «مایه ننگ» برای اسرائیل و «لکه ننگی در جهان» توصیف کرد؛ به همین دلیل، شماری از نمایندگان مخالف از شرکت در مراسم استقبال در کنست خودداری کردند. شماری از کارشناسان اسرائیلی حتی میان برخی رویدادهای امنیتی - مانند تیراندازی به یک اتوبوس در قدساشغالی - و زمان برگزاری جلسات دادگاه ارتباطی مشکوک مشاهده کرده و این رخدادها را عملیاتی ساختگی برای اجتناب از حضور در دادگاه تعبیر کردهاند.
واکنش سیاستمداران اسرائیلی نسبت به نتانیاهو در سال ۲۰۲۵سال ۲۰۲۵ شاهد افزایش انتقادات سیاستمداران اسرائیلی، بهویژه چهرههای اپوزیسیون، نسبت به نتانیاهو نیز بود. این انتقادات در پیوند با جنگ غزه، سیاستهای امنیتی و رسواییهایی مانند قطرگیت مطرح شد. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون و حزب یش عتید، پس از سخنرانی نتانیاهو در سازمان ملل، او را نخستوزیری «خسته و نالان» توصیف کرد و در دومین سالگرد حمله ۷ اکتبر نیز دولت او را «افراطی و شکستخورده» نامید و از ناکامی آن در مدیریت بحران انتقاد کرد. آویگدور لیبرمن، رهبر حزب یسرائل بیتانو، نتانیاهو را متهم کرد که امنیت اسرائیل را برای بقای سیاسی خود معامله میکند و با اخلال در مذاکرات با حماس، منافع ائتلاف را بر امنیت ملی ترجیح میدهد. او همچنین در انتقاد دیگری، نتانیاهو را به «دزدی پول از سربازان» و قربانی کردن امنیت ملی برای اهداف سیاسی متهم نمود. نفتالی بنت، نخستوزیر سابق، نیز در ارتباط با رسوایی قطرگیت، از سکوت نتانیاهو در برابر رفتارهای مشاورانش انتقاد کرد و معتقد بود که او باید نخستین فردی باشد که علیه این اقدامات واکنش نشان میدهد.
تظاهرات ضد نتانیاهو در سال ۲۰۲۵طی سال ۲۰۲۵، موجی از تظاهرات گسترده در اسرائیل علیه نتانیاهو شکل گرفت که بهویژه در تلآویو، حیفا و قدس اشغالی نمود پیدا کرد. در بخشی از این اعتراضات، هزاران نفر مقابل وزارت جنگ رژیم صهیونیستی تجمع کردند و سیاستهای مربوط به گسترش عملیات نظامی در غزه را به چالش کشیدند؛ پلاکاردهایی با مضامینی چون «دیکتاتور ما دروغگو است؛ به خاطر او کشور در آتش است» به چشم میخورد. در تظاهراتی دیگر، جمعیت عظیمی در خیابانها حضور یافت و بزرگراهها را بست؛ معترضان که با طرح اشغال غزه مخالفت میکردند، شعار میدادند که در صورت عدم دستیابی به توافق، کشور به سمت آشوب کشیده خواهد شد و نتانیاهو را متهم میکردند که اسیران صهیونیست را برای منافع سیاسی قربانی میکند. پس از کشف اجساد اسیران اسرائیلی در غزه نیز اعتصاب سراسری اعلام شد و صدها هزار نفر در آن شرکت کردند؛ شعارهای این تجمعها نتانیاهو را مانع اصلی دستیابی به توافق معرفی میکرد. این اعتراضات در بسیاری موارد با نمادهایی مانند لباس زندان، پلاکاردهای با نوشتههایی همچون «وزیر جنایتکار» و مطالبه استعفای نتانیاهو همراه بود. همزمان با ادامه روند محاکمه نتانیاهو نیز تجمعات اعتراضی گستردهای در شهرهای مختلف از جمله تلآویو، قدساشغالی و حیفا شکل میگرفت. هزاران نفر، از جمله گروههایی مانند «برادران اسلحه»، نتانیاهو را نماد «حمله به دموکراسی و عدالت» معرفی کردند و علیه او شعار سر دادند. در برخی موارد، این تجمعات به درگیری میان معترضان و نیروهای پلیس میانجامید.